آمریکا: حمایت ایران از شبه‌نظامیان منطقه امنیت جهانی را به خطر می‌اندازد



آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا (رویترز)
آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا (رویترز)
TT

آمریکا: حمایت ایران از شبه‌نظامیان منطقه امنیت جهانی را به خطر می‌اندازد



آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا (رویترز)
آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا (رویترز)

وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد که حمایت ایران از گروه‌های مسلح در منطقه، امنیت بین‌المللی و منطقه ای، «نیروها، دیپلمات‌ها و شهروندان ما در منطقه، علاوه بر شرکای ما در منطقه و جاهای دیگر را تهدید می‌کند».
به گزارش خبرگزاری آلمان، ند پرایس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، این اظهارات را بیان کرده‌است.
بر اساس این بیانیه که اواخر روز پنجشنبه منتشر شد، قاچاق سلاح از ایران به حوثی‌های یمن نشان دهنده «نقض فاحش» تحریم‌های سازمان ملل است. این نمونه دیگری از این است که چگونه فعالیت بدخواهانه ایران باعث طولانی شدن جنگ در یمن می‌شود.
این بیانیه می‌افزاید که ناوگان پنجم آمریکا در بیستم این ماه، هزار و ۴۰۰ تفنگ تهاجمی (AK-47) و ۲۲۶ هزار و ۶۰۰ گلوله از یک کشتی که از ایران می‌آمد توقیف کرده‌است.
بر اساس بیانیه وزارت خارجه آمریکا، این کشتی در مسیری حرکت می‌کرد که برای قاچاق اسلحه به حوثی‌ها در یمن استفاده می‌شد.
در ادامه این بیانیه آمده‌است: «این دولت متعهد به مقابله با این تهدید از سوی ایران است. ایالات متحده ده‌ها موشک هدایت شونده ضد تانک، چندین هزار تفنگ تهاجمی، صدها مسلسل و نارنجک‌انداز را از کشتی‌های مشابه در ماه‌های فوریه و می امسال کشف و ضبط کرد».
بر اساس این بیانیه: «جریان غیرقانونی سلاح به یمن از حمله وحشیانه حوثی‌ها به مارب حمایت می‌کند و رنج غیرنظامیان را افزایش می‌دهد.. جنگ بیشتر در مارب یا هر جای دیگر تنها منجر به رنج بیشتر خواهد شد».
در بیانیه آمریکا تأکید شده‌است که طرف‌های یمنی باید برای دستیابی به یک راه حل سیاسی برای پایان دادن به جنگ با یکدیگر همکاری کنند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»