نیروی دریایی آمریکا کشتی ایرانی حاوی مواد شیمیایی را توقیف کرد https://persian.aawsat.com/home/article/3431861/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%DA%A9%D8%B4%D8%AA%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D9%88%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%AF-%D8%B4%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%AA%D9%88%D9%82%DB%8C%D9%81-%DA%A9%D8%B1%D8%AF
نیروی دریایی آمریکا کشتی ایرانی حاوی مواد شیمیایی را توقیف کرد
منامه:«الشرق الأوسط»
TT
منامه:«الشرق الأوسط»
TT
نیروی دریایی آمریکا کشتی ایرانی حاوی مواد شیمیایی را توقیف کرد
نیروی دریایی آمریکا امروز (یکشنبه) اعلام کرد یک کشتی از مبدأ احتمالی ایران حاوی نزدیک به ۴۰ تن مواد اولیه ساخت تسلیحات به سمت حوثیهای یمن را توقیف کردهاست.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، بر اساس اعلامیه ارتش آمریکا، کشتی یاد شده سال گذشته با محموله هزاران سلاح توقیف و به مقامات دولتی یمن تحویل داده شده بود، اما دوباره پس از رهگیریها آن را در دریای عمان ردیابی کردند.
بر پایه همین گزارش، ناوشکن «یواساس کول» و یک گشتی مجهز به موشک هدایتشونده ناوگان پنجم آمریکا مستقر در بحرین این کشتی را متوقف کردهاند.
در این بیانیه آمدهاست: «این کشتی بدون تابعیت از ایران در حال ترانزیت بوده و در مسیری که بهطور تاریخی برای حمل سلاح به حوثیها در یمن استفاده میشد، متوقف شدهاست».
این بیانیه افزوده: نیروهای آمریکایی ۴۰ تن (۳۶۳۰۰ کیلوگرم) «کود اوره»، یک ترکیب شیمیایی با کاربردهای کشاورزی و نظامی (به عنوان ماده اولیه تولید مواد منفجره) در این کشتی کشف و توقیف کردند.
این اعلامیه در حالی منتشر شدهاست که تنش در منطقه پس از حمله پهپادها و موشکهای حوثیها به ابوظبی افزایش یافتهاست.
مسکو و تهران: بزرگتر از شراکت، کوچکتر از ائتلافhttps://persian.aawsat.com/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/5102869-%D9%85%D8%B3%DA%A9%D9%88-%D9%88-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%E2%80%8C%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%AA%D8%8C-%DA%A9%D9%88%DA%86%DA%A9%E2%80%8C%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%A6%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%81
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحلهای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بیسابقه به هم نزدیک میشوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.
این توافقنامه پایهای قانونی برای گسترش همکاریهای وسیع بین دو کشور فراهم میکند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ میشود که پیشتر زمینههای محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.
در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاریهای خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.
رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده میشوند (عکس: آسوشیتدپرس)
موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قرهباغ و سوریه، که به منافع منطقهای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاشهای ایران برای بازگشایی کانالهای ارتباطی با غرب نگاه کرده است.
انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه میکند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیسجمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیلگران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزههای مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش میدهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هستهای صلحآمیز اختصاص دارد، حوزهای که ایران به زودی چالشهای دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.
رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)
همکاری نظامی
توافقنامه بر همکاریهای نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری میکند. این همکاری شامل تبادل هیئتهای نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانسهای بینالمللی میشود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانههای داخلی تأکید کردهاند. همچنین، همکاری در زمینههای حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکههای حملونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریمهای یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبههای همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش میدهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»