تردید بایدن برای حذف سپاه ایران از لیست تروریسم

پنتاگون نسبت به نقش تهران و نیروهای نیابتی آن هشدار داد

AP
AP
TT

تردید بایدن برای حذف سپاه ایران از لیست تروریسم

AP
AP

جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا، با مخالفت‌های بزرگ و فزاینده ای از سوی کنگره آمریکا، از سوی هر دو طرف، نسبت به حذف سپاه پاسداران ایران از لیست تروریسم مواجه است، در حالی که برخی از تردید و عدم تمایل وی به تصمیم‌گیری در این زمینه خبر دادند.
اکثریت سناتورها پس از پیوستن تعدادی از دموکرات‌ها به جمهوری خواهان، مخالفت خود را با لغو تحریم‌های اعمال شده علیه ایران اعلام کردند.
آنها هشدار دادند که لغو آن به ایران منابع مالی رایگان برای تجدید سیاست‌های بی‌ثبات کننده خود در منطقه می‌دهد و امنیت نیروهای آمریکایی مستقر در آنجا را تهدید می‌کند.
یک مقام آمریکایی گفت که اکنون مذاکرات بین ایالات متحده و ایران به حالت تعلیق درآمده است، زیرا «در این مرحله هیچ چیزی برای هر دو طرف قابل قبول نیست».
واشینگتن پست به نقل از این مقام نوشت: درخواست تهران از آمریکا برای حذف نام سپاه پاسداران ایران از فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی و امتناع واشینگتن از انجام این کار، تاکنون منجر به توقف مذاکرات شده‌است.
این مقام مسئول افزود که تصمیم نهایی با رئیس‌جمهور بایدن است، اما «رئیس‌جمهور هنوز تصمیمی نگرفته‌است. از نظر سیاسی، ما می‌دانیم که این یک گام بسیار دشواری است».
لوید آستین وزیر دفاع آمریکا نیز به نوبه خود گفت که ایران با نیروهای نیابتی خود در منطقه «نقش بی‌ثبات کننده ای» ایفا می‌کند.
این اظهارات نشان دهنده مشکلات سیاسی است که دولت بایدن در «بازاریابی» برای بازگشت به توافق هسته ای با ایران به دلیل کنارزدن بحث در مورد برنامه موشکی بالستیک، سیاست‌های منطقه ای و روابط پرتنش با کشورهای معترض منطقه، با آن مواجه است.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»