نمایندگان آمریکا با خرید نفت ایران و ونزوئلا مخالف هستند

انتقاد تهران از «کندی» واشنگتن.. در بحبوحه اختلافات داخلی درباره «خط قرمزها»

نمایندگان آمریکا با خرید نفت ایران و ونزوئلا مخالف هستند
TT

نمایندگان آمریکا با خرید نفت ایران و ونزوئلا مخالف هستند

نمایندگان آمریکا با خرید نفت ایران و ونزوئلا مخالف هستند

تهران دیروز از «کندی» واشنگتن در پاسخ به پیشنهادات میانجی اروپایی برای حل و فصل مسائل باقی مانده در مذاکرات هسته ای وین انتقاد کرد، این در حالی است که دولت ابراهیم رئیسی به دلیل «عدم رعایت خطوط قرمز» با انتقاد متحدان محافظه کار خود در مجلس مواجه است.
حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه ایران طی تماسی با بدر البوسعیدی همتای عمانی خود گفت که واشنگتن «مسئول توقف و تطویل» مذاکرات است.
وی در توییتر نوشت: «اگر در مذاکرات وین وقفه ای وجود دارد به این دلیل است که طرف آمریکایی خواسته های خود را اغراق کرده است».
سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز روز گذشته به خبرنگاران گفت که «حصول توافق در وین بسیار در دسترس است».
 وی اظهار کرد که انریکه مورا هماهنگ کننده اروپایی در سفر اخیر خود به تهران در 27 مارس «با پیام، مطالبات روشن و پاسخ های تهران، ایران را ترک کرد. در حال حاضر، ما پاسخ نهایی را از واشنگتن دریافت نکرده‌ایم. اگر واشنگتن به مسائل باقیمانده پاسخ دهد، ما می توانیم در اسرع وقت به وین برویم».
در همین حال، حسن شجاعی نماینده تندرو مجلس ایران، رئیس کمیته اصل 90 نظارت بر اجرای قوانین هشدار داد که نمایندگان مجلس ایران این «توافق بد» را رد خواهند کرد.
این موضع گیری پس از تشدید انتقادها به دلیل رعایت نکردن «خط قرمزها» و پس از انتشار پیش نویس توافق توسط نمایندگان صورت گرفت.
در واشنگتن، گروهی از قانونگذاران جمهوری خواه در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا طرحی را ارائه کردند که دولت جو بایدن را از انعقاد هرگونه معامله احتمالی برای خرید نفت از ایران و ونزوئلا در پس زمینه بحران انرژی ناشی از تحولات اوکراین باز می دارد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»