حذف سپاه از لیست تروریسم، موضوعی سیاسی در مذاکراتی هسته‌ای

حسین سلامی فرمانده سپاه پاسداران در حال گفت‌وگو با اسماعیل قاآنی فرمانده سپاه قدس
حسین سلامی فرمانده سپاه پاسداران در حال گفت‌وگو با اسماعیل قاآنی فرمانده سپاه قدس
TT

حذف سپاه از لیست تروریسم، موضوعی سیاسی در مذاکراتی هسته‌ای

حسین سلامی فرمانده سپاه پاسداران در حال گفت‌وگو با اسماعیل قاآنی فرمانده سپاه قدس
حسین سلامی فرمانده سپاه پاسداران در حال گفت‌وگو با اسماعیل قاآنی فرمانده سپاه قدس

تحلیلگران معتقدند یکی از آخرین موانع برای نهایی کردن مذاکرات وین با هدف بازگرداندن توافق هسته ای، درخواست تهران برای حذف سپاه پاسداران از لیست تروریسم آمریکاست که «این خواسته بیشتر یک موضوع سیاسی است تا اساسی».
در حالی که به نظر می‌رسید دو طرف یک ماه پیش در آستانه احیای توافق بودند، قبل از اینکه مذاکرات در اوایل ماه گذشته به دلیل خواسته‌های لحظه آخری روسیه متوقف شود، موضوع حذف سپاه پاسداران از لیست سازمان‌های تروریستی خارجی آمریکا جایگزین آن شد؛ در اقدامی که دولت کنونی آمریکا به ریاست جو بایدن را ملزم می‌کند تا تصمیم سلف خود دونالد ترامپ در ماه می ۲۰۱۹ را لغو کند.
بیش از یک سال است که واشنگتن در مذاکرات پراکنده و غیرمستقیم برای تعهد مجدد به توافق هسته ای مذاکره می‌کند.
تهران در پایان ماه گذشته درخواست خود مبنی بر خارج کردن سپاه از فهرست ترور را تأکید کرد. منابع آمریکایی گفتند که دولت در ازای نوعی تعهد از سوی ایران برای محدود کردن فعالیت‌های «سپاه پاسداران» در حال بررسی حذف این طبقه‌بندی است.
به گفته دنیس راس، مذاکره کننده باسابقه آمریکایی در خاورمیانه، با این وجود، کاخ سفید به خوبی از «حساسیت و هزینه» حذف «سپاه» از این فهرست آگاه است.
وی اظهار کرد: برخی از دموکرات‌ها با حذف سپاه پاسداران از لیست سازمان‌های تروریستی مخالفند. راس افزود: «در بخش سیاسی کاخ سفید تردید وجود دارد.
واشنگتن پست روز جمعه گزارش داد، یک مقام ارشد دولت آمریکا گفت که بایدن قصد ندارد سپاه پاسداران را از لیست سازمان‌های تروریستی حذف کند.
یکی از مقامات ارشد دولت بایدن در پاسخ به سؤالی در مورد این گزارش به رویترز گفت: «ما علنی مذاکره نخواهیم کرد. هنوز خلأهایی وجود دارد». این مقام مسئول خواست نامش فاش نشود، افزود: «مسئولیت در حال حاضر به ویژه در مورد این موضوع، با ایران است».

برای مصرف داخلی

زمانی که ترامپ در سال ۲۰۱۹ سپاه پاسداران ایران را در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی قرار داد، به دلیل «قرار دادن بخشی از ارتش یک کشور دیگر در لیست سیاه» مورد انتقاد قرار گرفت. به گزارش رویترز، برخی این اقدام را قرص‌های سمی می‌دانستند که احیای توافق هسته ای را دشوار می‌کند.
«سپاه پاسداران» نیرویی موازی با ارتش ایران است و دارای یک بازوی خارجی است که در خارج از مرزهای ایران عملیات اطلاعاتی و نظامی انجام می‌دهد و یک سرویس اطلاعاتی رقیب وزارت اطلاعات ایران است. سپاه همچنین دارای شرکت‌های زیادی است که در اقتصاد ایران فعال هستند.
به گزارش رویترز، منتقدان حذف سپاه پاسداران از لیست و همچنین کسانی که به این ایده علاقه دارند می‌گویند: انجام این کار «تأثیر اقتصادی کمی خواهد داشت، زیرا دیگر تحریم‌های آمریکا بازیگران خارجی را مجبور می‌کند از این گروه دست بکشند».
رویترز به نقل از «منابع ایرانی» ادامه می‌دهد که ایران بنا به «دلایل متعددی به دنبال لغو این طبقه است؛ از جمله سیاست داخلی و تمایل تیم رئیس‌جمهور جدید ایران، ابراهیم رئیسی، برای نشان دادن این است که آنها می‌توانند توافقی بهتر از سلف او، حسن روحانی داشته باشند.
یک دیپلمات بلندپایه ایرانی گفت: «درخواست حذف سپاه از فهرست، بیشتر یک مسئله حیثیتی برای تشکیلات و مذاکره کنندگان ایرانی است».
یک مقام ارشد سابق ایرانی آشنا با مذاکرات، افزود: «تیم جدید از ابتدا بر موضوع (سازمان تروریستی خارجی) اصرار داشت و در صورت برداشته شدن این تحریم‌ها، آن را یک دستاورد بزرگ خواهد شمرد. این عمدتاً برای استفاده محلی و داخلی است؛ زیرا آنها از توافق ۲۰۱۵ روحانی انتقاد کردند و نمی‌توانند آن را صرفاً احیا کنند».
رویترز به نقل از یک مقام ایرانی گفته بود که تهران «ایده لغو کامل نام (سپاه پاسداران) را رد کرده و در عین حال آن را با احترام به جنبش (نیروی قدس) حفظ کرده‌است».

نرمش با تروریسم؟

اگرچه مقامات آمریکایی از اعتراف آن بیزارند، اما مسئله اصلی در واشینگتن نیز سیاسی است. جمهوری خواهان استدلال می‌کنند که حذف عنوان «سازمان تروریستی خارجی» از سپاه پاسداران نشان می‌دهد که دولت بایدن در قبال تروریسم سهل انگاری می‌کند، اتهامی که مقامات آمریکایی آن را رد می‌کنند.
مایکل مک کال قانونگذار ارشد جمهوری‌خواه در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان، هفته گذشته سپاه پاسداران را به عنوان «ماشین کشتار» توصیف کرد که آمریکایی‌ها را تهدید می‌کند.
او با تأکید بر هزینه سیاسی کاخ سفید، گفت: «این امر (حزب دمکرات) را در این مورد دو نصف می‌کند. اگر تبعات بیشتری نداشته باشد».
برخی از دموکرات‌ها ابراز نگرانی کرده‌اند، اگرچه احتمال کمی وجود دارد که کنگره مانع احیای توافق هسته‌ای شود.
جاش گاتهایمر نماینده دموکرات هفته گذشته گفت: «ما نمی‌توانیم با جان آمریکایی‌ها قمار کنیم و … یک سازمان تروریستی خارجی را از لیست خارج کنیم».
حتی منتقدان نیز اذعان دارند که حذف سپاه از فهرست آثار عملی کمی خواهد داشت. متیو لویت از مؤسسه واشینگتن برای سیاست خاور نزدیک گفت که قرار دادن سپاه پاسداران ایران به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی تنها دو قدرت را به آن اضافه کرد. آنها عبارتند از: اجازه دادن به دولت ایالات متحده برای ممانعت از ورود به هر کسی که با آن مرتبط است و مجازات‌های کیفری را برای کسانی که آگاهانه «حمایت مادی» ارائه کرده‌اند اعمال کند.
لویت در تحلیل اخیر خود گفت که ایران از حذف سپاه از فهرست «برای تأیید اینکه در هیچ فعالیت تروریستی مشارکت ندارد و کنار گذاشتن این طبقه‌بندی اعتبار تحریم‌های آمریکا را تضعیف می‌کند» استفاده خواهد کرد.
 وی نوشت: «تا زمانی که شواهدی مبنی بر توقف فعالیت‌های تروریستی وجود نداشته باشد، نباید سپاه ایران از فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی حذف شود».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»