پنجمین وزیر دفاع سوریه از ۲۰۱۱ منصوب شد

او در درگیری های غوطه دمشق زخمی شد

پنجمین وزیر دفاع سوریه از ۲۰۱۱ منصوب شد
TT

پنجمین وزیر دفاع سوریه از ۲۰۱۱ منصوب شد

پنجمین وزیر دفاع سوریه از ۲۰۱۱ منصوب شد

بشار اسد رئیس جمهور سوریه پنجشنبه (۲۸ آوریل) سرلشکر علی عباس را به عنوان وزیر دفاع جدید سوریه منصوب کرد.
علی محمود عباس قرار است جای علی ایوب را بگیرد.
او پنجمین وزیر دفاع سوریه از زمان آغاز جنگ در ۲۰۱۱ است.
خبر تعیین سرلشکر عباس در وبسایت خبرگزاری حکومتی سوریه (سانا) منتشر شد اما دلایل این جا به جایی اعلام نشده است. 
ایوب از اوایل ۲۰۱۸ در این سمت بود.
سرلشکر عباس متولد روستای تل صارم واقع در استان ساحلی لاذقیه واقع در غرب سوریه است. لاذقیه به پایگاه طرفداران رژیم سوریه شناخته می شود.
یکی از فعالان زن سوری مخالف نظام سوریه ۲۰۱۶ گفت که عباس در جریان درگیری های غوطه دمشق از ناحیه صورت زخمی و به بخش مراقبت های ویژه در بیمارستانی در دمشق منتقل شد.
وبسایت «عنب بلدی» از پلتفرم های مخالفان رژیم سوریه پنجشنبه گفت عباس درگیری ها با گروه های اپوزیسیون رژیم در تل الصوان واقع در حومه دمشق را هدایت می کرد که در آن درگیری ها ده ها نفر از نیروهای رژیم سوریه کشته و زخمی شدند و به همین دلیل علی عباس مورد انتقاد طرفداران رژیم قرار گرفت.
بشار الاسد پس از آغاز اعتراضات در بهار ۲۰۱۱ چندین بار وزیران دفاع کشور را جابه جا کرده است.
ایوب اوایل ۲۰۱۸ با حکم بشار الاسد جانشین فهد جاسم الفریج به عنوان وزیر دفاع شد. الفریج پس از کشته شدن داوود راجحه در انفجار گروه موسوم به «هسته بحران» در ماه ژوئیه ۲۰۱۲ در مقام وزیر دفاع سوریه مشغول به فعالیت کرد. داوود راجحه در ماه اوت ۲۰۱۱ جایگزین علی حبیب شد و علی حبیب ۲۰۰۹ جانشین حسن ترکمانی شده بود.
راس وزارت دفاع سوریه در حالی در ده سال گذشته دستخوش جابه جایی های گسترده بوده که مصطفی طلاس برای بیش از ۳۰ سال تصدی وزارت دفاع سوریه را عهده دار بود. ترکمانی در ۲۰۰۴ جانشین طلاس شد.



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.