«زار» در جوامع عربی به عنوان یک آیین یا روش درمانی از دیرباز وجود داشت؛ یعنی در دورانی که هنوز روش های درمانی نوین و پیشرفته ناشناخته بودند.
ایندیپندنت عربی در یک بیانیه خبری گفت مراسم زار در قدیم در خانه فرد بیمار همراه با موسیقی و آواز و کف زدن و حضور حداکثر چهار پنج نفر برگزار می شد. زار رفته رفته و طی سالیان سال از یک آیین معنوی و عقیدتی جنبه پارتی مانند به خود گرفت و وسیله ای برای جشن و پایکوبی جوانانی شد که در آن با حرکات هیستریک و غیر قابل کنترل می رقصند.
گروه های محلی با آهنگ های محلی «الخبیتی» و «السامری» مراسم «زار» برگزار می کنند و موفق به جذب جوانانی شده اند که منتظر لحظه «جن گیری» و «شور و حرارت و از خود بیخود شدن» فرد جن زده هستند.
این مراسم با رقص و حرکات معینی از سوی فرد «جن زده» شروع می شود و این فرد رفته رفته از خود بیخود شده و با صدای موسیقی و ساز ناخودآگاه می رقصد و نگاه حضار به او دوخته شده است.
«شبح بیشه» یکی از خوانندگان فولکلوریک و آواز خوان طراز اول مهمانی ها و جشن های مختلف است. «ایندیپندنت عربی» برای کنکاش در مورد «زار» در یکی از کنسرت های «شبح بیشه» شرکت کرد و درباره «زار» با او گفتگویی انجام داده است. «شبح بیشه» در پاسخ به این سوال که آیا واقعا «زار» وجود دارد گفت «جن ها توی جلد انسان می روند. این یک واقعیت غیر قابل انکار و تغییر ناپذیر است. شیطان و جن در کنسرت یا اجرای موسیقی حضور دارند که ما به آن «زار» می گوییم اما به هر حال آنها شیطانند».
او درباره دلیل حضور جن و شیطان در کنسرت های موسیقی افزود «برخی از جن ها عاشق رقص و آوازند و گاهی آنها آهنگ درخواستی می دهند و حتی تمام ترانه را حفظ هستند و درخواست می کنند».
شبح بیشه اضافه کرد «وقتی آهنگ های قدیمی اجرا می کنیم سر و کله آنها بیشتر پیدا می شود و می آیند چون آهنگ های محلی و قدیمی را دوست دارند. گاهی وقتها هم برخی از جن ها می گویند به شرطی کنسرت را ترک می کنیم که مثلا فلان آهنگ را اجرا کنی».
گفتگو با شبح بیشه در برنامه «الجن و الزار» انجام شد که از جمله مجموعه های مستند «ایندیپندنت عربی» به نام «اما بعد» است. این مجموعه با سوژه های علمی و سیاسی و اجتماعی با نگاه پژوهشی متفاوت از اکتبر ۲۰۲۱ پخش می شود.
