تحریم‌های گسترده کانادا علیه سپاه ایران؛ ورود فرماندهان ممنوع شد

AP
AP
TT

تحریم‌های گسترده کانادا علیه سپاه ایران؛ ورود فرماندهان ممنوع شد

AP
AP

کانادا روز جمعه فشار بر سپاه پاسداران ایران را تشدید کرد و گفت که نیمی از فرماندهان آن را از ورود به این کشور منع می کند و متعهد شد که تحریم ها را افزایش دهد.
کریستیا فریلند معاون نخست وزیر کانادا در یک کنفرانس خبری گفت: سپاه پاسداران ایران یک سازمان تروریستی است.
 کانادا روز جمعه، تحریم های جدیدی را علیه رژیم "جنایتکار" ایران اعلام کرد و ده هزار مقام از جمله اعضای سپاه پاسداران ایران را از ورود "دائم" به خاک خود منع کرد.
جاستین ترودو نخست وزیر کانادا، گفت: "این اقدامی است که تنها در جدی ترین شرایط علیه رژیم هایی که مرتکب جنایات جنگی یا نسل کشی می شوند، مانند بوسنی و رواندا، به کار گرفته شده است".
ایران در حال حاضر شاهد یک جنبش اعتراضی به رهبری زنان است که پس از مرگ مهسا امینی زن جوان پس از بازداشت وی توسط پلیس امنیت اخلاقی آغاز شد.
به گفته سازمان غیردولتی "حقوق بشر در ایران" مستقر در اسلو، از 16 سپتامبر حداقل 92 نفر کشته شده اند، در حالی که آمار رسمی کشته ها به 60 نفر رسیده است که 12 نفر آنها از نیروهای امنیتی هستند.
نخست وزیر کانادا با اشاره به بی‌توجهی غیرمسئولانه ایران به حقوق بشر افزود: رژیم وحشی ایران که مرتکب قتل و تروریسم شد، باید پاسخگو باشد.
از سوی دیگر، کریستیا فریلند معاون نخست وزیر گفت: رژیم ایران سرکوبگر، دین سالار و زن ستیز است.
در جمهوری اسلامی، قوانین پوشش سختگیرانه ای برای زنان وجود دارد که به ویژه آنها را ملزم به داشتن حجاب می کند.
 در روزهای اخیر اعتراضات به جایی رسید که دختران مدرسه ای نیز روسری از سر برداشتند و شعارهای ضد حکومتی سر دادند.
تهران قدرت های خارجی به ویژه ایالات متحده، دشمن اصلی خود را به دامن زدن به اعتراضات متهم می کند.
کانادا در پایان ماه سپتامبر، ده ها مقام و نهاد ایرانی از جمله پلیس امنیت اخلاقی را تحریم کرد.
 کشورهای دیگر، به ویژه ایالات متحده، نیز تحریم های اقتصادی بیشتری را اعمال کردند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»