همبستگی روشنفکران لبنانی با «انقلاب زنان» در ایران

REUTERS
REUTERS
TT

همبستگی روشنفکران لبنانی با «انقلاب زنان» در ایران

REUTERS
REUTERS

ده ها تن از روشنفکران لبنانی با صدور بیانیه ای «همبستگی حداکثری خود با انقلاب زنان ایران ابراز کردند»، در عین حال ابراز نگرانی کردند که «مبادا رژیم ابتکار عمل را به دست بگیرد تا این انقلاب را با خونریزی سرکوب کند».
 90 تن از فرهیختگان فعال در عرصه نویسندگی، هنر و رسانه لبنانی در بیانیه خود گفتند، زنان ایرانی «با شجاعت و مطالبه آزادی خود و نفی استبداد دینی، دری را به روی احتمالات بزرگ نه تنها برای ایران، بلکه برای کل منطقه از نظر سیاسی، فکری و اجتماعی می‌گشایند».
در این بیانیه آمده است که «انقلاب ایران و به ویژه نقش زنان در آن یک جهش کیفی عظیمی در مسیری است که با انقلاب‌های بهار عربی آغاز شد و یک اعلامیه بزرگ مبنی بر این که فرونشاندن ولع آزادی در یک مکان، به معنای فرونشاندن آن در همه جا نیست».
در این بیانیه آمده است: برای اولین بار، چنین فضای عمومی گسترده ای برای رد ستم طولانی مدت ایران و زنان در آن وجود دارد.
آنها تاکید کردند که جنبش ایرانی ها می تواند تمایلات مردمی را در لبنان و دیگر کشورهای عربی تقویت کند تا در برابر همان حزبی که ایرانی ها به ویژه زنان ایرانی را کنترل می کند، مقاومت کنند.
روشنفکران لبنانی در بیانیه خود اظهار کردند که «حمایت مطلق از جنبش انقلابی و فمینیستی ایران، ترس مشروع ما را از این که رژیم طبق معمول ابتکار عمل را برای غرق کردن آن در خون به دست بگیرد، از بین نمی برد و این امر منجر به برقراری حکومت نظامی می‌شود که با آن مسائل دموکراتیک و فمینیستی به نفع هویت‌های مدنی ملی، قومی و مذهبی درگیر کاهش می‌یابد».
در این بیانیه به اهمیت درس آموزی از تجربیات و شکست های «بهار عربی» اشاره شده و آمده است: جدا از همه چیز، ما در این لحظه فقط می توانیم نهایت حمایت، تائید و افتخار خود را به زنان انقلابی ایران ابراز کنیم.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»