عبیر نعمه به «الشرق الاوسط»: موسیقی شور و حال و هویتم است.. و در تار و پودم تنیده شده  

«بصراحه» آلبوم جدید عبیر به لهجه مصری  


عبیر نعمه هنرمند لبنانی (منبع: عبیر نعمه)
 
عبیر نعمه هنرمند لبنانی (منبع: عبیر نعمه)  
TT

عبیر نعمه به «الشرق الاوسط»: موسیقی شور و حال و هویتم است.. و در تار و پودم تنیده شده  


عبیر نعمه هنرمند لبنانی (منبع: عبیر نعمه)
 
عبیر نعمه هنرمند لبنانی (منبع: عبیر نعمه)  

در رگ های عبیر نعمه و دخترش موسیقی جاری است. سرشت عبیر با موسیقی پیوند خورده. عبیر الگوی تمام عیار یک هنرمند است. 
عبیر به تازگی آلبوم «بصراحه»‌ را با دید هنری خود و ترانه هایی شبیه خودش روانه بازار کرد. کمپانی یونیورسال میوزیک مینا آلبوم عبیر را تولید کرد و عبیر در آلبوم جدیدش با شماری از شاعران و آهنگسازان از جمله نبیل خوری و سلیمان دمیان و وسام کیروز و غسان مطر و جرمانوس جرمانوس و ایلی نعمه و غیره همکاری کرده است. او «اعمل ناسینی» اولین ترانه خود به لهجه مصری را در این آلبوم گذاشته است.
 
 
 
 
 
کاور آلبوم بصراحه
 
عبیر نعمه درباره اجرای ترانه ای به لهجه مصری به «الشرق الاوسط» گفت «باید آهنگی به لهجه مصری اجرا می کردم چون لهجه ها کلید ارتباط با مردم در مناطق گوناگون هستند و با این ترانه می توانم با مردم مصر به لهجه خودشان ارتباط برقرار کنم. از بچگی ترانه های مصری می خواندم».
عبیر به واژه های ترانه هایش توجه خاص دارد و معتقد است واژه ها مثل آهنگ و ملودی نقش اصلی در کار ارایه شده دارند. او افزود «اگر آهنگ عالی باشد اما واژه ها به دل نشیند این آهنگ مورد پسند قرار نمی گیرد چون احساسات خواننده را منتقل نمی کند. من در هر ترانه سعی می کنم سوژه ای را درباره یکی از مراحل زندگی یا تجربه های خودم یا داستان های مردم بیان کنم».
سوژه های ترانه های آلبوم «بصراحه»‌ گوناگون است. برخی تم عاشقانه دارند و بعضی هم اجتماعی هستند اما به هر حال تمام آنها پیام دارند که به مخاطبان می رسد. آهنگ های عبیر مثل تابلوی نقاشی است که با شعر و ملودی کشیده شده و مخاطب را به دنیای شادی و آرامش می برند. چگونه عبیر اینگونه آواز می خواند؟ او در پاسخ می گوید «وقتی آهنگی نظرم را جلب می کنم آن را پیش خودم همیشه می خوانم تا ببینم تا چه حد با صدایم مطابقت دارد. به خصوص در اجراهای زنده که دوست دارم برخی ترانه هایم را زنده اجرا کنم».
 
عبیر نعمه در نظر دارد که در پروژه های بعدی به لهجه های دیگری مثل خلیجی هم ترانه اجرا کند. او توضیح داد «به زودی کار گوش دادن به آهنگ های خلیجی از جمله عراقی را شروع می کنم. خوانندگان باید با حفظ هویت هنری خود تنوع داشته باشند. لهجه های گوناگون باعث غنای هویت می شوند و هویت را از بین نمی برند. ارتباط گسترده هنرمند با مخاطبان کشورها با گویش های مختلف باعث ایجاد محبوبیت بیشتر خواننده و ترانه هایش می شود چون مردم ترانه ها را به لهجه های خودشان بهتر می فهمند».
عبیر نعمه کارهای خوانندگان را دنبال می کند. از او پرسیدم اخیرا از چه آهنگی خوشت آمد؟ می گوید «از آهنگ بالاحلام ناصیف زیتون خیلی خوشم آمد. نبیل خوری آهنگساز و شاعر ترانه است و من با او در ترانه های (بصراحه) و (بلا منحس) همکاری کردم. از آهنگ های اصاله هم خوشم می آید چون هر یک از ترانه هایش حس و حال متفاوتی دارد».
چگونه عبیر نعمه تحولات پرشتاب در عرصه موزیک را ارزیابی می کند؟ او می گوید «این تحولات حتی پرشتاب تر از آن است که بتوان هضم کرد. چالش های بزرگی در مسیر ارایه کار موسیقی داریم آنهم در دنیایی که همه حس عجیب و غریبی در آن دارند. هر روز شاهد مد جدیدی در همه حوزه ها هستیم و پیشرفت های ملموسی در حوزه های مختلف داریم.. اکتشافات به ویژه در حوزه فناوری پرشتاب شده اند. در حوزه موزیک و آواز کارهای زیبایی وجود دارند و برخی دیگر هم برای من دلچسب نیستند. بی گمان در حوزه های زیادی در مسیر سراشیبی و عقب نشستن هستیم».
عبیر نعمه مثل هر سال امسال نیز در جشنواره موسیقی «بیروت ترنم» حضور دارد و دو کنسرت به مناسبت کریسمس و سال نو در مرکز بیروت اجرا می کند. او اصرار دارد که در این جشنواره شرکت کند چون برنامه های این چنینی جایگاه فرهنگی و هنری بیروت را برجسته می کند. او می گوید «این کورسوی امیدی است که زیبایی شهرمان بیروت و چهره واقعی آن را نشان می دهد. ما در این جشنواره می گوییم که درد و گرفتاری امید را از بین نمی برد و صدای موسیقی بلندتر از هر چیز دیگری است».
 
عبیر نعمه در چند شهر اروپایی و عربی هم در دوره تعطیلات سال نوی میلادی کنسرت دارد از جمله در شهر بروکسل بلژیک در ۱۱ دسامبر و در شارجه امارات در ۲۱ دسامبر و ارکستر ملی عربی او را در این کنسرت ها همراهی می کند.
او درباره اهمیت موسیقی در زندگی اش گفت «این صرفا یک حرفه نیست بلکه موسیقی شور و حال و هویت و زبانی است که بیانگر احساساتم است. موسیقی اولین و بزرگ ترین رویای من است و بنده به آواز خواندن ادامه می دهم چون اگر دست از آواز خواندن بردارم فنا می شوم. موسیقی در تار و پودم تنیده شده است».



چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
TT

چرا «اخوان المسلمین» به سازندگان سریال «الحشاشین» حمله کرد؟

کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)
کریم عبد العزیز در یکی از سکانس ها (شرکت فیلمساز)

بلافاصله پس از پخش اولین قسمت از سریال مصری «الحشاشین» در ماه رمضان از تعدادی از شبکه‌های مصری و عربی، فعالان و چهره‌های رسانه‌ای وابسته به «اخوان المسلمین» کمپین «انتقاد شدید» را علیه این سریال به راه انداختند.
این سریال الهام گرفته از تاریخچه گروه حَشّاشین (باطنی‌ها) است که در قرون وسطی بین سال‌های ۱۰۹۰ تا ۱۲۷۵ پس از میلاد مسیح زندگی می‌کردند. بنیان‌گذار آن شخصی به نام حسن صباح بود. سؤالاتی در مورد دلایل حمله اخوانی‌ها نسبت به این سریال مطرح شده‌است.
فعالان شبکه‌های اجتماعی و متخصصان مسائل سازمان‌های «اسلام سیاسی» معتقدند کارزار حمله اخوان به دلیل «آگاه شدن افراد وابسته به این گروه یا کسانی که با آن همدردی می‌کنند از شباهت‌های بین دو گروه و حساسیت شدید آنها نسبت به هرگونه تلاش برای افشای استثمار دین برای اهداف سیاسی است».
سریال الحشاشین با بازی تعدادی از بازیگران مصری و عرب به پیشگامی هنرمند مصری کریم عبدالعزیز است. این اثر به نویسندگی عبدالرحیم کمال، کارگردانی پیتر میمی و تهیه کنندگی شرکت «المتحده» در حال پخش است.
فیلمبرداری این سریال دو سال به طول انجامید و قرار بود در ماه رمضان سال گذشته نمایش داده شود اما با توجه به گفته‌های قبلی سازندگان، به دلیل فیلمبرداری صحنه‌هایی از این سریال در مالتا و قزاقستان، نمایش به تعویق افتاد.
این سریال داستان حسن الصباح، بنیانگذار گروه حشاشین، خطرناک‌ترین جنبش زیرزمینی و مرگبارترین گروه مخفی در قرن یازدهم میلادی به عنوان بخشی از فرقه نزاریه را روایت می‌کند.
فعالان و متخصصان رسانه ای طرفدار اخوان المسلمین کمپین شدیدی را برای حمله به سریال و سازندگان آن راه اندازی کردند.
کمپین حمله جنبه‌های مختلفی داشت که برخی از آنها مستقیماً از توصیف سریال به‌عنوان «طرح تاریخی اخوان و تشبیه آن‌ها به گروه حشاشین» انتقاد کردند. در حالی که برخی دیگر مسیر هنری مرتبط با «تلاش برای نقد زبان به کار رفته در اثر و هزینه مالی آن» را در پیش گرفت.

یکی از سکانس های «الحشاشین» (شرکت فیلمساز)

روزنامه‌نگار وابسته به اخوان، محمد ناصر، پست‌ها، پیوندها و ویدئوهایی در انتقاد از این سریال منتشر کرد. او در یکی از آنها در حساب کاربری خود در سایت «ایکس» نوشت: «بهتر بود سریال به دلیل هزینه‌های زیاد تولید نمی‌شد».
از سوی دیگر، اسامه جاویش، روزنامه‌نگار طرفدار اخوان المسلمین، یک پست وبلاگی در «X» منتشر کرد که در آن سعی داشت سریال را به سخره بگیرد. او نوشت: «فوری... پخش تازه‌ترین قسمت حشاشین... معلوم شد اخوانی‌ها هیولا هستند».
با این حال، بسیاری از نظرات در مورد آن پست، انتقادات شدیدی را متوجه جاویش کرد و گفتند که او «به شباهت بین اخوان و حشاشین اعتراف کرده‌است».
به نوبه خود، سامی کمال الدین، روزنامه‌نگار وابسته به «اخوان»، تلاش کرد برای پرهیز از مسیر سیاسی، استفاده از نقد هنری برای حمله به سریال، آن را «سریال کارتونی» توصیف کرد. او گفت که اپیزودهایی که نمایش داده شد «فقر هنری آشکاری داشتند».
از سوی دیگر، وبلاگ نویسان به انتقاد اخوان از سریال حمله کردند و این حمله را به شباهت دو گروهی که این درام فاش می‌کند نسبت دادند.
اکانتی به نام «نادر الشریف» در «X» نوشت: «حسن الصباح، بنیانگذار حشاشین، و حسن البنا، مؤسس اخوان، دو روی یک سکه هستند و همه انتقادات به این سریال، منشأ و شیوه‌های حشاشین را افشا می‌کند که هیچ تفاوتی با شیوه‌های اخوان ندارد».
برخی از بلاگرها از سبک «کمیک» برای تمسخر خشم اخوان علیه سریال استفاده کردند.

احمد بان، نویسنده و پژوهشگر متخصص در امور سازمان‌های افراطی نیز به نوبه خود اظهار کرد که حمله اخوان به سریال «حشاشین» را می‌توان در چارچوب این دانست که اعضای اخوان این سریال را به عنوان یک «طرح سیاسی و فکری علیه خود» می‌بینند.
او به الشرق الاوسط توضیح داد: «بسیاری از گروه‌ها مانند اخوان نسبت به هرگونه تلاش برای انتقاد، بسیار حساس هستند».
وی افزود که «با وجود تفاوت در زمینه‌های تاریخی، بین گروه اخوان و حشاشین شباهت وجود دارد، نه تطابق».
او افزود: اعتماد مطلق در درون حشاشین بسیار خطرناک تر از درون اخوان است، اما استفاده از مذهب در سیاست موضوعی است که هر دو گروه مشترک هستند.
او توضیح داد که تمرکز سریال بر نقد این ایده ممکن است یکی از دلایلی بوده باشد که احساسات پیروان گروه‌هایی را که وجودشان به استفاده از دین در سیاست وابسته است جریحه‌دار کند.
به نوبه خود، محقق متخصص در سازمان‌های افراطی، منیر ادیب، نیز گفت که مناطق مشترک زیادی بین «اخوان» و «حشاشین» وجود دارد؛ آن گروه به عنوان گروهی است که به بهانه جهاد از جنگ و از دین برای خدمت به اهداف سیاسی خود استفاده می‌کرد.
ادیب به الشرق الاوسط گفت که حسن البنا با الهام از حسن صباح ایده ساخت گروه را بر اساس وفاداری مطلق پیروان به رهبر گروه ایجاد کرد؛ در هر دو گروه، این بیعت مبتنی بر «سمع، اطاعت و اعتماد کورکورانه از جانب وفاداران به رهبر گروه» است.