نتانیاهو: حمله هفته گذشته به نفتکش در خلیج کار ایران بود

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل (رویترز)
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل (رویترز)
TT

نتانیاهو: حمله هفته گذشته به نفتکش در خلیج کار ایران بود

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل (رویترز)
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل (رویترز)

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل یکشنبه (۱۹ فوریه) گفت ایران مسئول حمله به یک نفتکش در هفته گذشته است.
به گزارش رویترز کاپیتان این نفتکش شنبه (۱۸ فوریه) گفت این کشتی در دهم فوریه در حمله توسط یک شی هوابرد در دریای عرب کمی آسیب دیده است.
نتانیاهو در جلسه هفتگی کابینه گفت «هفته گذشته ایران بار دیگر به یک نفتکش در خلیج حمله کرد و به روند حرکت آزاد کشتیرانی بین المللی ضربه زد».
یک منبع دفاع منطقه گفت روز جمعه هفته گذشته دست کم یک کشتی تحت مالکیت اسرائیل در دریای عرب مورد حمله قرار گرفتند و گمان می رود این حملات کار ایران بوده است.
این منبع افزود این حمله احتمالا با پهپاد انجام شده اما اخباری درباره تلفات جانی گزارش نشده است.
کاپیتان نفتکش «کامپو اسکوئر» در بیانیه ای گفت «این نفتکش بدون محموله با پرچم لیبریا حرکت می کرد که شامگاه دهم فوریه در فاصله ۳۰۰ مایل دریایی نزدیک ساحل هند و پادشاه عمان مورد هدف قرار گرفت». 
شرکت کشتیرانی زودیاک که در بانک های داده عمومی به عنوان مالک «کامپو اسکوئر‍» آمده متعلق به ایال عوفر میلیاردر اسرائیلی است.
کاپیتان نفتکش افزود «نفتکش و سرنشینان آن سالم هستند و این نفتکش طبق برنامه تعیین شده حرکت می کند.. کمی آسیب دیده.. ما به مقامات ذیربط در این باره ابلاغ کردیم».
این حمله در شرایطی به وقوع پیوسته که تنش بین ایران و غرب به دلیل برنامه هسته ای ایران و ارسال اسلحه از جمله پهپادهای انتحاری به روسیه از سوی ایران برای جنگ در اوکراین افزایش پیدا کرده است و اعتراضات ضد حکومتی در ایران برای چندین ماه ادامه دارد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»