لطیفه: سرگرم کار روی سریالی درام برای ۲۰۲۰ هستم… از جهش فرهنگی در سعودی خوشحالم

​هنرمند تونسی به «الشرق الاوسط» گفت: دیدار با «حکیم» محبوب‌ترین قسمت برنامه «حکایت‌های لطیفه» بود

 لطیفه: سرگرم کار روی سریالی درام برای ۲۰۲۰ هستم… از جهش فرهنگی در سعودی خوشحالم
TT

لطیفه: سرگرم کار روی سریالی درام برای ۲۰۲۰ هستم… از جهش فرهنگی در سعودی خوشحالم

 لطیفه: سرگرم کار روی سریالی درام برای ۲۰۲۰ هستم… از جهش فرهنگی در سعودی خوشحالم

هنرمند تونسی لطیفه با برنامه جدید تلویزیونی «حکایت‌های لطیفه» به دیدار تماشاگران می‌آید. برنامه‌ای که در ماه فوریه از شبکه «دی ام سی» مصری پخش می‌شود. لطیفه در این برنامه میزبان ۱۳ ستاره موسیقی عربی خواهد بود. لطیفه در گفت‌وگو با «الشرق الاوسط» گفت، از سفر اخیرش به پادشاهی عربی سعودی بسیار خوشحال شده. او اشاره کرد، هماکنون سرگرم کار روی دو آلبوم ترانه است. او تأکید کرد، سال آینده به دنیای دراما بازخواهد گشت. این هم متن گفت‌وگو:

* آخرین دیدارت از پادشاهی عربی سعودی را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
-از هرجهت سفر فوق‌العاده‌ای بود. سفر به دعوت وزارت اطلاع‌رسانی سعودی بود برای حضور در برنامه‌های «ریاض پایتخت رسانه‌های عربی». رویداد فوق‌العاده بزرگی بود. از دیدن آن شهر عالی خوشوقت شدم، اما آنچه بیشتر مایه خوشحالی‌ام شد اینکه این برنامه را گروهی از دختران سعودی برنامه‌ریزی کرده بودند. چقدر زیباست دیدن دختری سعودی که «بی‌سیم» به دست مرا را کمک می‌کند و راهنمایی!

* ممکن است شما را به زودی در کنسرتی در این کشور ببینیم؟
-افتخار بزرگی است؛ و آرزو می‌کنم به زودی این اتفاق بیفتد. من خوشبختم و مایه مباهات من است این تغییرات بزرگی که پادشاهی در این مدت گذشته شاهدش بوده. هیچ عربی وجود ندارد که به عرب بودنش افتخار کند و از این جهش فرهنگی که پادشاهی شاهدش بوده خوشحال نباشد. من در اوج خوشبختی بودم وقتی دیدم ام کلثوم روی صحنه تلویزیون سعودی آواز می‌خواند. یا سریالم از شبکه‌های سعودی پخش می‌شود. وقتی سالن‌های بزرگ سینما و تئاتر را می‌دیدم. ملت‌ها از طریق هنر و فرهنگ روبه هم دروازه‌هایشان را باز می‌کنند.

* لطیفه چه کار جدید آوازی برای هوادارانش آماده می‌کند؟
-در حال حاضر دوطرح آوازی را در دست دارم؛ پس از موفقیتی که آلبوم اخیرم «فرش» کسب کرد، کار روی آلبوم جدیدی را شروع کردم که در پایان سال منتشر می‌شود. در این آلبوم با همان گروه قبلی کار می‌کنم. اضافه برآن با چند شاعر و آهنگ ساز با استعداد جدید. به‌طور جدی هم به ساخت سه ویدیو کلیپ از ترانه‌های آلبوم «فرش» در آینده فکرمی‌کنم. تصویربرداری این کلیپ‌ها در قاهره خواهد بود. همچنین یک ترانه مصری به لهجه صعیدی می‌خوانم که چندی پیش کار ضبطش به پایان رسید. طبق برنامه قرار است به زودی پخش بشود. از این ترانه خیلی نگران بودم، اما بعد از اینکه مادرم و نزدیکانم شنیدند خیلی هیجان زده شدند و از من خواستند با صدای خودم ضبطش کنم.

* از ترانه خلیجی‌ات «اخباری» چه خبر؟
-کار ضبطش عملاً تمام شد، اما من هنوز تکلیفم را با آن روشن نکرده‌ام. هنوز مرددم که به صورت «تک‌ترانه» در روزهای آینده منتشرش کنم یا آن را با آلبوم خلیجی بگذارم، مثل همان کاری که قبلاً کردم.

* روزی می‌رسد که رؤیای «دوخوانی» لطیفه و محمد منیر محقق شود؟
-امیدوارم. منیر همچنین آرزو می‌کند، اما شرایط کاری ما و دوری ما از همدیگر یکی از علل متولد نشدن این دوخوانی است. بارها و برای مدتی طولانی نشستیم تا طرحی برای این کار تهیه کنیم، اما همیشه به آینده نامعلوم عقب افتاده. اما منیر برای من آن شخصیتی است که به هنر روح می‌دهد همان‌طور که رود نیل به مصر.

* از آواز خواندن با خواننده کوچه بازاری احمد شیبه در ترانه «یاللی» پشیمان نیستی؟
-ابدا. احمد شیبه یکی از بهترین صداهای مصری است. خیلی دوستش داشتم. ترانه هم خیلی موفق بود. همین‌طور خواننده محمود اللیثی را خیلی دوست دارم و با هم خیلی دربارهٔ آواز مشترک صحبت کردیم، اما این طرح هنوز نهایی نشده‌است.

* لطیفه چه زمان دوباره به دنیای درامای عربی و سینما برمی‌گردد؟
-قصد داشتم همین امسال برگردم اما پس از بررسی موضوع تصمیم گرفتم ایده را به سال آینده عقب بیاندازم. به این دلیل که ایده خوبی دارم که نوشتنش رو به پایان می‌رود و در اواخر امسال کارش را شروع می‌کنیم. دربارهٔ سینما، چند طرح متنوع وجود دارد، اما من با هیچ کار ضعیفی بر پرده سینما ظاهر نمی‌شوم. من زیر دست کارگردان جهانی یوسف شاهین کار کردم.

* چطور شد با اجرای «حکایات لطیفه» به تلویزیون برگشتید؟
- ایده برنامه وقتی توسط شرکت تهیه‌کننده و شبکه «دی ام سی» به من پیشنهاد شد، خیلی جذبم کرد. دیدم بعد از ۴ سال غیبت وقت مناسب برای برگشتن به تلویزیون مهیا شده به خصوص که ایده با برنامه‌های موسیقی و آوازی که تاکنون پخش شده تفاوت دارد. در این برنامه در خاطرات مهمانان برنامه غوطه ور می‌شویم. تعداد خوانندگان عرب به ۱۳ نفر رسید. همه از هنرمندان درجه یک. برجسته‌ترین آنها راغب علامه، ولید توفیق، محمد فؤاد، وائل جسار، فارس کرم، حکیم و ایهاب توفیق و…

* کدام قسمت این برنامه را بیشتر دوست داری؟
-همه برنامه‌ها عالی‌اند و مقدار زیادی خنده و شوخی درشان هست، اما قسمتی که خیلی دوست دارم قسمتی است که حکیم مهمانم بود. این مرد پر از لحظه‌های طنز و زیباست.



فیروز در نود سالگی... نغمه‌ای جاودان از لبنان

در هر خانه‌ای تصویری از او هست... فیروز، نماد لبنان، به نود سالگی رسید و هرگز پیر نشد (الشرق الأوسط)
در هر خانه‌ای تصویری از او هست... فیروز، نماد لبنان، به نود سالگی رسید و هرگز پیر نشد (الشرق الأوسط)
TT

فیروز در نود سالگی... نغمه‌ای جاودان از لبنان

در هر خانه‌ای تصویری از او هست... فیروز، نماد لبنان، به نود سالگی رسید و هرگز پیر نشد (الشرق الأوسط)
در هر خانه‌ای تصویری از او هست... فیروز، نماد لبنان، به نود سالگی رسید و هرگز پیر نشد (الشرق الأوسط)

او که انسی الحاج شاعر، «جاودانه»اش نامید، فیروزی که هر سال که می‌گذرد، پیوندش با دل‌ها عمیق‌تر و صدایش بیشتر در گوش‌ها و خاطره‌ها حک می‌شود. سال‌ها، حتی اگر نود باشد، برای یک اسطوره که زمان نامش را بر ستون‌های جاودانگی حک کرده است، چه اهمیتی دارند؟

فیروز سکوت را بر پرگویی و انزوا را بر اختلاط و حضور ترجیح داد (اینستاگرام)

در نود سالگی‌اش، «بانوی آواز» در خانه‌اش در یکی از روستاهای کوهستانی لبنان نشسته و حافظ خاطرات یک ملت است. لبنانی‌ها دوست دارند بگویند: «تا زمانی که فیروز خوب است، لبنان هم خوب است». گویی حضور او در جایی از این لبنان خسته، پشت دری بسته‌که تنها عده‌ای اندک آن را می‌کوبند، برای نگهداری این کشور از هم پاشیده کافی است. همان‌طور که یک ترانه صبحگاهی از او کافی است تا آفتاب بر خلیج بیروت بتابد:
«یا مینا الحبايب یا بیروت... یا شطّ اللی دايب یا بیروت... یا نجمة بحریّة عم تتمرجح عالمیّ...»

بانوی سکوت

نهاد حداد که به فیروز لبنان و عرب تبدیل شد، در خانه دوردستش شمع نود سالگی‌اش را در کنار فرزندانش خاموش می‌کند. فیروز هرگز اهل سر و صدا نبوده است و این روزها نیز زمانی برای جشن گرفتن نیست، چرا که شناب افزایش شمار قربانیان و ویرانی‌ها در این کشور سریع‌تر از سال‌های عمر است.
او که به عنوان «بانوی سکوت» شناخته می‌شود، کمتر سخن می‌گوید و بیشتر آواز می‌خواند. آوازش تاریخ هنر و موسیقی را سیراب کرده، اما سخنش اندک بوده است. این را می‌توان از تعداد کم مصاحبه‌هایش فهمید. بسیاری به او به خاطر این سکوت طولانی خرده گرفتند، اما او ترجیح داد از طریق ترانه‌ها پاسخ دهد.
در ترانه‌هایش که از مرز زمان و مکان می‌گذرند و در سخنان معدودی که از طریق رسانه‌ها بیان کرده، فیروز حرف‌های بسیاری زده است. افکارش از حکمتی ساده و فلسفه‌ای بی‌ادعا سرچشمه می‌گیرند.

«پادشاهی من جایی برای گریه ندارد»

فیروز در زندگی شخصی‌اش به ندرت از «من» سخن گفته است؛ شاید به خاطر خجالتی بودن یا برای حفظ هاله استثنایی‌اش. این موضوع حتی در ترانه‌هایش نیز دیده می‌شود. اما در برخی از آثار جدیدش، به ویژه در آهنگ «فیكن تنسوا» از آلبوم «كيفك إنت» (1991)، برای اولین بار «منِ» خود را آشکار کرد:
«أنا البيسمّوني الملكة وبالغار متوّج زمني ومملكتي ما فيها بكي وجبيني ولا مرة حني».

فیروز مادر

فیروز، همچنان که زندگی خصوصی‌اش را پشت عینک‌های تیره مخفی کرد، تلاش داشت زندگی خانوادگی‌اش را نیز دور از چشم‌ها نگه دارد. با این حال، جزئیات زیادی از تراژدی خانوادگی او به رسانه‌ها و حتی به ترانه‌هایش راه یافت.

فیروز در مصاحبه‌ای معروف با فریدریک میتران، همسرش عاصی الرحبانی را فردی «سخت‌گیر و دیکتاتور» توصیف کرد. اما با وجود چالش‌های زندگی مشترکشان، زمانی که عاصی بیمار شد، برایش چنین خواند:
«سألوني الناس عنك يا حبيبي كتبوا المكاتيب وأخذها الهوا».

فیروز، این صدای جاودانه، حتی در نود سالگی همچنان نماد یک ملت است و صدایش در خانه هر لبنانی جاودان باقی مانده است.
افتخارات بسیاری که زندگی فیروز را روشن کرده‌اند، با اندوه‌ها و آزمون‌های دشواری مانند از دست دادن دخترش لیال در اوج جوانی همراه بوده‌اند. در حالی که این فاجعه در ترانه‌ها و مصاحبه‌های مطبوعاتی حضور نداشت، داستان پسرش هَلی و بیماری او در کودکی، به طور غیرمستقیم، در آثاری چون «بکوخنا یا ابني» (۱۹۶۶) با کلمات شاعر میشال طراد و آهنگ‌سازی برادران الرحبانی انعکاس یافت.

فیروز نودمین سالگرد تولد خود را جشن می‌گیرد. او متولد 21 نوامبر 1934 است (فیس‌بوک)

«علوّاه لو فيّي يا عينيّي لأطير اتفقّدك يا رجوتي بعدك زغير...». روایت شده که این شعر به پسر نوزاد شاعر تقدیم شده بود، اما کلمات آن مورد توجه برادران الرحبانی قرار گرفت و با داستان فیروز و پسر بیمار او که به خاطر کنسرت‌ها و سفرهای هنری مجبور به ترک او می‌شد، همخوانی یافت.
فیروز در نود سالگی هنوز شخصاً از هَلی که از راه رفتن، شنیدن و صحبت کردن محروم است، مراقبت می‌کند. او در سال ۱۹۹۹ بار دیگر او را با صدای خود در ترانه «سلّملي عليه» به یاد آورد. برخی منابع می‌گویند این ترانه توسط او و زیاد درباره هَلی نوشته شده است:
«سلّملي عليه وقلّه إني بسلّم عليه وبوّسلي عينيه وقلّه إني ببوّس عينيه».

عکسی که دختر فیروز، ریما الرحبانی، در سال ۲۰۲۲ از مادرش همراه با دو برادرش هَلی و زیاد منتشر کرد (اینستاگرام)

مشهورترین سفیر لبنان

فیروز با صدایش نقشه وطن را ترسیم کرد و صدای خود را وقف افتخار لبنان نمود، همان‌طور که در ترانه «وعدي إلك» از نمایشنامه «أيام فخر الدين» (۱۹۶۶) می‌گوید. این عشق تنها در ترانه‌ها نبود؛ او حتی در شدیدترین سال‌های جنگ نیز همچون نگهبانی از کلیدهای کشور باقی ماند. وقتی موشکی به ساختمانی که او در آن سکونت داشت برخورد کرد، ترسید و سکوتش عمیق‌تر شد و به دعا پناه برد.
ترانه‌هایی که توسط عاشقان لبنان، عاصی و منصور الرحبانی، ساخته شده بود، چون گردنبندی الماس بر گلوی فیروز نشستند.

این ترانه‌ها در صدای او به سرودهای ملی تبدیل شدند و هر واژه و نغمه، افتخار او به لبنانی بودن را به نمایش گذاشتند.
شاعر جوزیف حرب شاید این عشق فیروزی به لبنان را از شمال تا جنوب در ترانه «إسوارة العروس» که فیلمون وهبی آهنگ‌سازی کرده بود، خلاصه کرده باشد:
«لمّا بغنّي اسمك بشوف صوتي غلي... إيدي صارت غيمة وجبيني علي».

در بزرگ‌ترین پایتخت‌های جهان، صدای فیروز طنین‌انداز شد:
«بمجدك احتميت بترابك الجنّة ع اسمك غنيت ع اسمك رح غنّي».
او وعده داد و وفا کرد، و لبنان در تمامی محافل بین‌المللی همراه او باقی ماند تا جایی که به مشهورترین سفیر این کشور در سراسر جهان تبدیل شد.
در نود سالگی، فیروز همچون شمعی بر پلکان بعلبک ایستاده است؛ روغن در چراغ می‌ریزد تا تاریکی را روشن کند. شاید قلعه زیر سنگینی سال‌ها و چالش‌ها بلرزد، اما سقوط نمی‌کند. صدای «بانو» پلی است که از دشت بقاع به بیروت، به جنوب، و تا فلسطین، دمشق و مکه امتداد می‌یابد. او همچنان شهرها را در آغوش می‌گیرد و از دیوارهای آتشین با ندای خود عبور می‌کند:
«بيتي أنا بيتك وما إلي حدا من كتر ما ناديتك وسع المدى... أنا عالوعد وقلبي طاير صوبك غنّية»