شرکت‌های بیمه: به احتمال زیاد سپاه حمله به نفتکش‌ها را طراحی کرده‌است

شرکت‌های بیمه: به احتمال زیاد سپاه حمله به نفتکش‌ها را طراحی کرده‌است
TT

شرکت‌های بیمه: به احتمال زیاد سپاه حمله به نفتکش‌ها را طراحی کرده‌است

شرکت‌های بیمه: به احتمال زیاد سپاه حمله به نفتکش‌ها را طراحی کرده‌است

چند شرکت بیمه نروژی در گزارشی که در اختیار خبرگزاری رویترز قرار داده‌اند، گفتند به احتمال زیاد سپاه پاسداران ایران حمله به نفتکش‌های اماراتی و سعودی را طراحی کرده‌است.
به گزارش الشرق الاوسط، سعودی به همراه امارات و نروژ در زمینه حمله به این کشتی‌ها، از جمله یک کشتی اماراتی که پرچم نروژ را برافراشته بود، تحقیق می‌کنند.
بنا بر گزارش محرمانه اتحادیه مشترک کشتی‌داران نروژ برای بیمه ریسک جنگ (دی‌ان‌کی) که در هفته جاری منتشر شده، احتمالاً زیردریایی‌های کوچ کنترل از راه دور که بین ۳۰ تا ۵۰ کیلوگرم مواد منفجره حمل می‌کردند برای این خرابکاری استفاده شدند.
این حملات همزمان با بالا گرفتن تنش میان ایران و آمریکا صورت گرفت. 
از ابتدای ماه جاری آمریکا مجموعه اقداماتی را در پیش گرفت که هدف از آنها به صفر رساندن صادرات نفت ایران و افزایش حضور نظامی ایالات متحده در خلیج، برای پاسخگویی به تهدیدات ایران بود.
نهاد بیمه‌ای منتشر کننده گزارشی که رویترز به آن دست یافته، توضیح داده که به احتمال زیاد سپاه پاسداران این حملات را طراحی کرده‌است. برای این موضوع نکات زیر مطرح شده‌اند: 
- به احتمال زیاد سپاه پیش از این به همپیمانان حوثی خود قایق‌های تندروی انفجاری داده که با استفاده از سیستم‌های مکان‌یاب ماهواره‌ای امکان اصابت دقیق به هدف را دارند.
 - شباهت ترکش‌های یافت شده در کشتی نروژی با ترکش‌های قایق‌های تندروی مورد استفاده حوثی‌ها در سواحل یمن. البته شناورهای مورد استفاده حوثی‌ها روی آب حرکت می‌کردند ولی گمان می‌رود در حملات فجیره از زیرآبی استفاده شده باشد.
 - ایران و به ویژه سپاه پاسداران پیش از این به استفاده از نیروی نظامی تهدید کرده بود و با توجه به اینکه با حریف نیرومندتری روبرو هستند احتمال می‌رود دست به اقداماتی بزنند که به آسانی بتوان آنها را انکار کرد.
این گزارش با استناد به تهدید اخیر ایران مبنی بر بستن تنگه هرمز، گفته‌است که این خرابکاری احتمالاً برای فرستادن پیغامی به آمریکا انجام شده‌است.
ایران اما پیش‌تر، این اظهارات را رد کرده بود، به طوری که محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران گفته بود اینها «سیاست‌های خطرناکی که افراد تندرو در داخل حکومت آمریکا و در منطقه تلاش دارند که تحمیل کنند».
از سوی دیگر، دو مقام دولت ایالات متحده نیز در روزهای اخیر گفته‌اند دولت ایران گروه شبه‌نظامی حوثی‌ها یا شبه‌نظامیان در عراق را برای حمله به کشتی‌های تجاری در آب‌های بندر فجیره امارات متحده عربی تشویق کرده‌است.
در این میان، سعودی و امارات در نامه‌ای به شورای امنیت نسبت به خطر حملات تهدیدکننده امنیت تجارت بین‌المللی هشدار داده بودند.
در این نامه آمده بود: این حملات تهدیدکننده امنیت تجارت بین‌المللی و دریانوردی و تهدیدکننده جان سرنشینان کشتی‌ها است و موجب افزایش خطر فاجعه زیست‌محیطی می‌شود.
ایالات متحده آمریکا در ماه گذشته سپاه پاسداران را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داد.
پیش از آن، آمریکا فرماندهان و شرکت‌های متعدد وابسته به سپاه پاسداران را بارها در فهرست تحریم قرار داده بود.
در واکنش به این اقدام، مجلس ایران نیز طی مصوبه‌ای فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) را در شمار نیروهای تروریستی قرار داد.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»