عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
آخرین خبرها
فرهنگ و هنر

هالیوود دست بردار نیست؛ سابقه طولانی در توطئه چینی علیه رییس جمهور

مجموعه فیلم های اکشن محافظ رییس جمهور و کاخ سفید

جرارد باتلر در فیلم سقوط فرشته
جرارد باتلر در فیلم سقوط فرشته
    لندن: محمد رضا
TT
TT

هالیوود دست بردار نیست؛ سابقه طولانی در توطئه چینی علیه رییس جمهور

جرارد باتلر در فیلم سقوط فرشته
جرارد باتلر در فیلم سقوط فرشته

سینماگران آمریکا دست بردار نیستند و فیلم هایی با موضوع توطئه چینی علیه رییس جمهور این کشور هنوز تولید می شوند.
موضوع این فیلم ها غالبا طرح ترور رییس جمهور است. فیلم سادنلی (Suddenly) در سال ۱۹۵۴ ساخته شد. کارگردان فیلم لویس آلن و بازیگر اصلی آن استرلینگ هایدن است. هایدن فرمانده پلیس یک شهر کوچک به نام سادنلی است که متوجه طرح ترور رییس جمهور بعد از پیاده شدن او از قطار در ایستگاه شهر سادنلی می شود. فرانک سیناترا رییس باند خلافکاری است که مجری طرح ترور است. فرانک سیناترا نقش یک آدم بی اراده را بازی می کند که پیشتر در ارتش آمریکا خدمت می کرده و الان برای کشوری که بیشتر پول بدهد کار می کند.
فیلم سینمایی در خط آتش در سال ۱۹۹۳ تولید شد. بازیگر اصلی کلینت ایستوود و به کارگردانی ولفگانگ پترسن است. او که خود را در ماجرای کشته شدن پرزیدنت جان اف کندی مقصر می داند حالا در صدد حمایت رییس جمهور جدید است. یک قاتل پنهان قصد ترور او را دارد اما کسی حرف های کلینت ایستوود را باور نمی کند. 
تا حالا ده ها فیلم با همین تم ساخته شده اند. موضوع اصلی این فیلم ها هم سناریوی ترور رییس جمهور آمریکا است. این محصولات عمدتا روی ضعف کادر حمایت رییس جمهور تمرکز می کنند که گاهی نمی توانند امنیت او را حفظ کنند یا حتی کارشان به برنامه ریزی برای ترور او هم رسیده است. دردسرهای محافظ شخصی رییس جمهور جرارد باتلر تا حالا در سه فیلم با موضوع طرح توطئه رییس جمهور آمریکا بازی کرده؛ فیلم سقوط المپوس (Olympus Has Fallen) به کارگردانی آنتونی فوکوا در سال ۲۰۱۳ و فیلم سقوط فرشته (Angel Has Fallen) به کارگردانی ریک رومان وا و بازیگری جرارد باتلر در بخش دوم فیلم سقوط فرشته به کارگردانی بابک نجفی در سال ۲۰۱۶. باتلر در فیلم سقوط فرشته در نقش یک مامور مخفی ظاهر می شود که حالا مورد تعقیب قرار دارد تا از دستش خلاص شوند.
گرفتاری های باتلر با رفتن رییس جمهور (مورگان فریمن) به ماهیگیری آغاز می شود. دشمن برای او در آنجا کمین کرده. وقتی مهاجمان حمله می کنند همه کم می آورند و کشته می شوند اما جیرارد جلوی پرزیدنت قرار می گیرد. حالا یا باید رییس جمهور کشته شود و یا جیرارد باتلر. اما هیچ کدام کشته نمی شوند و طرح توطئه ترور رییس جمهور خنثی می شود. با این حال برخی می گویند که او از حمله مهاجمان (مورد حمایت روسیه) با خبر بوده است چرا که باتلر تنها کسی است که کشته نمی شود.
باتلر راهی زندان می شود. او که می خواهد بی گناهی خود را ثابت کند از زندان فرار می کند. او در صدد شناسایی طراح توطئه ترور رییس جمهور است.
رییس جمهور حالا ضعیف شده و معاونش از فرصت استفاده می کند و رییس جمهور می شود. انگشت اتهام طراحی برنامه ترور رییس جمهور به سوی معاون رییس جمهور نشانه می رود. دلایل بحران ها و سیاست های نادرست در این فیلم ها همچون قل قل کردن آب جوش بسیار سطحی مطرح می شوند و چندان جدی به آنها اشاره نمی شود.

پربازدید

 
 
فرهنگ و هنر

نوابغ شعر عربی

طه حسين
طه حسين
TT
TT

نوابغ شعر عربی

طه حسين
طه حسين

اعتراف می‌کنم که از روبه رو شدن با تمام این ویرانی که در حال حاضر شاهدش هستیم، ناتوانم. اما فلسفه تاریخ به ما می‌گوید که همین فجایع بزرگ، ملت‌ها و جوامع را شکل می‌دهند. آیا فراموش کرده‌ایم که چه بر سر این غرب متکبر آمد؟ آلمان پس از جنگ جهانی دوم تقریباً به‌کلی ویران شد. با این وجود، از زیر آوار و خاکسترهایش برخاست و به اوج رسید. حتی پیش از آن، در جریان جنگ مذهبی میان کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها در قرن هفدهم نیز ویران شده بود، جنگی که جان یک‌سوم یا شاید نیمی از جمعیتش را گرفت. همچنین فرانسه را در نظر بگیرید، کشوری که به دست هیتلر اشغال شد و در اعماق وجود خود تحقیر و خوار گردید. مردم گمان می‌کردند که دیگر هرگز قد علم نخواهد کرد. اما همه این‌ها با کمک یک رهبر تاریخی خارق‌العاده به نام شارل دوگل، به گذشته پیوست. اینجا اهمیت مردان بزرگ در تاریخ نمایان می‌شود. در مورد ملت عرب نیز همین را می‌توان گفت که هنوز سخن نهایی خود را نگفته است. لحظه‌اش بی‌گمان خواهد آمد، اما پس از آنکه در کوره رنج‌ها ذوب و دگرگون شود. آرام باشید: «پشت ابرها طوفانی می‌بینم.» و منظورم از طوفان، طوفان دیگری است: طوفان اندیشه نو و روشنگری که جهان عرب را از تاریکی‌های قرون وسطی به روشنایی عصر جدید خواهد برد. پس از آن است که آن‌ها بر علم و تکنولوژی مسلط خواهند شد.

نزار قبانی

اما اکنون قصد ندارم به این موضوع بپردازم؛ بلکه می‌خواهم خود را در آغوش شعر بیندازم تا تسلی یابم، فراموش کنم و دل‌تنگی‌هایم را فرو نشانم.

«شک من در آن‌ها شدت می‌گیرد تا
آن‌ها را با دستانم لمس کنم»

المعری در دیوان اول خود، «سقط الزند»، این بیت مشهور را سروده بود:

وإني وإن كنت الأخير زمانه
لآت بما لم تستطعه الأوائل

نزار قباني

چرا این را گفت؟ چون می‌دانست که پس از رشته طولانی و پیوسته‌ای از شاعران عرب آمده است که از امرئ القیس تا ابوالطیب المتنبی امتداد داشتند. او از سختی آوردن چیزی جدید پس از همه این بزرگان آگاه بود. آیا شاعران جای خالی برای نغمه جدید گذاشته‌اند؟ او از این کار بیم داشت و آن را تقریباً غیرممکن می‌دانست. باید به‌ویژه ذکر کرد که وی به عظمت شاعران پیش از خود، به‌ویژه المتنبی، احترام می‌گذاشت. المعری درباره او می‌گفت: «معجزه احمد را به من بدهید»، یعنی دیوان المتنبی را. با این حال، او توانست از ناممکن عبور کرده و چیزی تازه را بیاورد که برای پیشینیان ناشناخته بود و به فکرشان خطور نکرده بود. دلیلی برای این گفته او، قصیده‌ای است که با این بیت آغاز می‌شود:

غير مجدٍ في ملتي واعتقادي
نوح باكٍ ولا ترنم شاد

این قصیده در شعر عربی بی‌نظیر است. و به نظرم المعری با سرودن این ابیات، از تمامی شاعران عرب فراتر رفته است:

صاح هذي قبورنا تملأ الرحب
فأين القبور من عهد عاد

سر إن اسطعت في الهواء رويداً
لا اختيالاً على رفات العباد

خفف الوطء ما أظن أديم
الأرض إلا من هذه الأجساد

اینجا معنی کاملاً نوآورانه و بی‌سابقه‌ای در تاریخ شعر عربی وجود دارد. هیچ‌کس نمی‌داند این افکار از کجا به ذهن او آمده‌اند. به همین دلیل، المعری جوان واقعاً توانست به چیزی دست یابد که پیشینیان، از جمله خود المتنبی، نتوانستند به آن برسند. او دقیقاً برنامه خود را محقق ساخت، زیرا احساس می‌کرد در درونش نیروهای خلاقی وجود دارند که ماهیت و منشأ آن‌ها را نمی‌شناسد. اما می‌دانست که روزی این نیروها شکوفا یا منفجر خواهند شد. المعری آگاه بود که در آستانه دستاوردی عظیم قرار دارد و می‌دانست که «نابینایی» خود را به شکلی شگفت‌انگیز پشت سر خواهد گذاشت.

و اکنون بگذارید این سئوال را مطرح کنیم:
اگر المعری احساس می‌کرد که در پایان دوران به دنیا آمده است، ما که هزار سال یا بیشتر پس از او آمده‌ایم، چه باید بگوییم؟ المتنبی نیز فکر می‌کرد که بیش از حد دیر به این دنیا آمده است:

أتى الزمان بنوه في شبيبته
فسرهم وأتيناه على الهرم

اما نبوغ شعری پایان‌ناپذیر است و تمام‌شدنی نیست، و نبوغ فلسفی نیز چنین است. اگر خلاقیت پایان می‌یافت، کانت پس از دکارت، یا هگل پس از کانت، یا مارکس پس از هگل ظهور نمی‌کرد... و ارسطو نیز به‌طور مستقیم پس از استادش افلاطون ظهور نمی‌کرد.
چرا درباره شعر در عصر حاضر صحبت نکنیم؟ آیا قصیده بدوی الجبل درباره المعری را در جشنواره معروف دمشق در سال ۱۹۴۴ با حضور بزرگان ادبیات عرب فراموش کرده‌ایم؟ او می‌گوید:

أعمى تلفتت العصور فلم تجد
نوراً يضيء كنوره اللماح

من كان يحمل في جوانحه الضحى
هانت عليه أشعة المصباح

المجد ملك العبقرية وحدها
لا ملك جبار ولا سفاح

هنگامی که بدوی به اینجا رسید، طه حسین از شدت شوق برخاست و گفت: «دیگر خرگوشی باقی نماند»، یعنی از همه پیشی گرفته است. زیرا طه حسین می‌دانست که او نیز در این ابیات مورد خطاب است، نه تنها المعری.