حمله جدید موشکی به پایگاه میزبان نیروهای آمریکایی در عراق

حملات تلافی‌جویانه آمریکا در واکنش به بمباران التاجی.. ژنرال مکنزی: حمله دیشب ما پیام روشنی به ایران داشت

حمله جدید موشکی به پایگاه میزبان نیروهای آمریکایی در عراق
TT

حمله جدید موشکی به پایگاه میزبان نیروهای آمریکایی در عراق

حمله جدید موشکی به پایگاه میزبان نیروهای آمریکایی در عراق

منابع امنیتی عراق و آمریکا در گفتگو با خبرگزاری فرانسه، از اصابت چندین موشک به پایگاه التاجی عراق، محل استقرار نیروهای ائتلاف ضد داعش خبر دادند. این دومین حمله موشکی به این پایگاه در یک هفته گذشته‌است.
به گزارش الشرق الاوسط، یک ژنرال عراقی مستقر در داخل این پایگاه نیز به خبرگزاری رویترز گفته‌است صدای اصابت حداقل ۱۰ راکت را به پایگاه شنیده‌است.
این حمله بیست و سومین حمله از پایان اکتبر تاکنون علیه منافع آمریکایی‌ها در عراق است که پس از کشته شدن شش عراقی از جمله پنج پلیس در حملات آمریکایی پنجشنبه شب در پاسخ به حمله خونین روز چهارشنبه انجام می‌شود.
 فرمانده ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده آمریکا (سنتکام) پیش از این گفته بود در حمله اول شامگاه چهارشنبه ۱۱ مارس/ ۲۱ اسفند ۱۸ راکت کاتیوشا به این پایگاه نظامی اصابت کرد. در این حمله ۱۲ نفر مجروح شدند.
این درحالی است که وزارت دفاع آمریکا بامداد روز جمعه اعلام کرد که پنج مقر تسلیحاتی شبه نظامیان شیعه عراق هدف عملیات نظامی قرار گرفته‌است.
پنتاگون بامداد (جمعه ۱۳ مارس) در بیانیه ای ضمن تأیید حملات هوایی به عراق، تأکید کرد که جنگنده‌های آمریکا در واکنش به حملات راکتی به اردوگاه التاجی در شمال بغداد، پایگاه‌های گردان‌های حزب‌الله عراق را هدف قرار داده‌اند که ۶ کشته و ۱۲ زخمی برجای گذاشته‌است.
ایالات متحده اعلام کرد که این عملیات که آن را "انتقام شاهین" خوانده‌است، علیه جناح‌های مسلح وفادار به ایران در عراق انجام داده‌است. واشینگتن این جناح‌ها را مسئول حمله موشکی به التاجی می‌داند.
در جریان این حملات، تلفات سنگینی در رده‌های ارشد به کتاب حزب‌الله و شبه نظامیان مورد حمایت حکومت ایران وارد شد.
خبرگزاری رویترز به نقل از دو مقام آمریکایی اعلام کرد که حملات تلافی‌جویانه آمریکا در پی حملات به نیروهای آمریکایی و بریتانیایی انجام شده‌است.
 علاوه بر استان‌های بابل و صلاح الدین، مراکز الحشد الشعبی در استان بصره در جنوب عراق نیز بمباران شده‌است.
جنگنده‌های آمریکایی پایگاه‌های وابسته به الحشد الشعبی در شهر البوکمال سوریه در نزدیکی مرز عراق را نیز بمباران کردند.
در این حملات مواضع شبه نظامیان «کتائب حزب‌الله»، «النجباء»، «سید الشهداء» و لشکر «حیدریون» هدف قرار گرفته‌است.
وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) بامداد جمعه ساعتی پس از انجام حملات هوایی به عراق، با صدور بیانیه‌ای آن را تأیید کرد.
در این بیانیه آمده که این حملات توسط هواپیماهای جنگی صورت گرفته و پهپادها و هواپیماهای بدون سرنشین هیچ نقشی در این حملات نداشته‌اند.
پنتاگون تأکید کرد که این حملات هوایی پایگاه‌های گردان‌های حزب‌الله را هدف قرار داد و در واکنش به حملات راکتی به اردوگاه التاجی در شمال بغداد انجام گرفت.
در اطلاعیه صادره از سوی وزارت دفاع آمریکا " پنتاگون " اعلام شده‌است: پنج انبار مهمات متعلق به سازمان کتائب حزب‌الله در عراق مورد حمله قرار گرفته و بدین ترتیب ظرفیت حمله احتمالی این سازمان در آینده بر علیه نیروهای آمریکا در حد قابل توجهی کاهش داده شده‌است.
در اطلاعیه مذکور آمده‌است: در بین مراکزی که مورد حمله قرار گرفتند، انبارهای اسلحه که در حمله بر علیه نیروهای آمریکایی و ائتلاف ترتیب می‌یابد، نیز قرار دارند.
در اطلاعیه پنتاگون ضمن اشاره به اینکه این حملات به شکلی متعادل و با هدف دفاعی ترتیب یافته‌است گفته شد: این گروه‌های تروریستی بایستی حملات خود بر علیه آمریکا و نیروهای ائتلاف را متوقف سازند. در غیر این صورت آماده باشند تا تاوان آن را در زمان و مکان مورد خواست ما پس دهند.
ژنرال کنت مکنزی فرمانده ستاد مرکزی نیروهای آمریکایی (سنتکام) در خصوص حملات اخیر آمریکا به مواضع شبه نظامیان حشد الشعبی و حزب‌الله عراق اظهار نظر کرد.
فرماندهی مرکزی آمریکا با تأکید بر اینکه آمریکا به سطح بازدارنده ای با ایران رسیده‌است، تأکید کرد ایران از نیابتی‌های خود برای حمله استفاده می‌کند و این حمله این را پیام داد که آمریکا با این مسئله موافقت نمی‌کند. وی گفت: «این حمله پیام واضحی به ایران است که ما هیچ حمله و تجاوز به خود را نمی‌پذیریم.»
فرمانده ستاد مرکزی آمریکا اعلام کرد که هدف ما ویران کردن تمام قدرت تسلیحاتی کتائب حزب‌الله عراق بود و در حال حاضر نیز ناوهای حامل جنگنده‌های آمریکایی با ادامه فعالیت در منطقه فرماندهی مرکزی آمریکا، تفویض اختیار شده‌اند تا در صورت رصد هر تهدیدی با آن مقابله کنند.



پلی میان سه رودخانه… ترجمه‌ای انگلیسی و تصویری از رؤیاهای نجیب محفوظ

نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)
نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)
TT

پلی میان سه رودخانه… ترجمه‌ای انگلیسی و تصویری از رؤیاهای نجیب محفوظ

نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)
نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)

با صداقتی نادر، رمان‌نویس لیبیایی-بریتانیایی «هشام مطر» ترجمه‌اش از کتاب «رؤیاهای آخر» نجیب محفوظ را با یک اعتراف آغاز می‌کند.
مطر در تنها دیدارشان در دهه ۹۰ میلادی، از محفوظ پرسید که نویسندگانی را که به زبانی غیر از زبان مادری‌شان می‌نویسند، چگونه می‌بیند؟

این پرسش بازتاب دغدغه‌های نویسنده‌ای جوان بود که در آمریکا متولد شده و مدتی در قاهره زندگی کرده بود، پیش از آنکه برای در امان ماندن از رژیم معمر قذافی (که پدر مخالفش را ربوده بود) به بریتانیا برود و در مدرسه‌ای شبانه‌روزی با هویتی جعلی نام‌نویسی کند.
و پاسخ محفوظ، همانند سبک روایت‌اش، کوتاه و هوشمندانه بود: «تو به همان زبانی تعلق داری که به آن می‌نویسی.»

«خودم را یافتم... رؤیاهای آخ

اما مطر اعتراف می‌کند که در بازخوانی‌های بعدی‌اش از آن گفتگو، چندین بار خود را در حال افزودن حاشیه‌ای یافت که محفوظ هرگز نگفته بود: خلاصه‌ای که می‌گفت: «هر زبان، رودخانه‌ای است با خاک و محیط خودش، با کرانه‌ها و جریان‌ها و سرچشمه و دهانه‌ای که در آن می‌خشکد. بنابراین، هر نویسنده باید در رودخانه زبانی شنا کند که با آن می‌نویسد.»

به این معنا، کتاب «خودم را یافتم... رؤیاهای آخر» که هفته گذشته توسط انتشارات «پنگوئن» منتشر شد، تلاشی است برای ساختن پلی میان سه رودخانه: زبان عربی که محفوظ متن اصلی‌اش را به آن نوشت، زبان انگلیسی که مطر آن را به آن برگرداند، و زبان لنز دوربین همسر آمریکایی‌اش «دیانا مطر» که عکس‌های او از قاهره در صفحات کتاب آمده است.

مطر با انتخاب سیاه و سفید تلاش کرده فاصله زمانی بین قاهره خودش و قاهره محفوظ را کم کند (عکس‌: دیانا مطر)

کاری دشوار بود؛ چرا که ترجمه آثار محفوظ، به‌ویژه، همواره با بحث و جدل‌هایی همراه بوده: گاهی به‌خاطر نادقیق بودن، گاهی به‌خاطر حذف بافت و گاهی هم به‌خاطر دستکاری در متن.
اندکی از این مسائل گریبان ترجمه مطر را هم گرفت.
مثلاً وقتی رؤیای شماره ۲۱۱ را ترجمه کرد، همان رؤیایی که محفوظ خود را در برابر رهبر انقلاب ۱۹۱۹، سعد زغلول، می‌یابد و در کنارش «امّ المصریین» (لقب همسرش، صفیه زغلول) ایستاده است. مطر این لقب را به‌اشتباه به «مصر» نسبت داد و آن را Mother Egypt (مادر مصر) ترجمه کرد.

عکس‌ها حال و هوای رؤیاها را کامل می‌کنند، هرچند هیچ‌کدام را مستقیماً ترجمه نمی‌کنند(عکس‌: دیانا مطر)

با این حال، در باقی موارد، ترجمه مطر (برنده جایزه پولیتزر) روان و با انگلیسی درخشانش سازگار است، و ساده‌گی داستان پروژه‌اش را نیز تداعی می‌کند: او کار را با ترجمه چند رؤیا برای همسرش در حالی که صبح‌گاهی در آشپزخانه قهوه می‌نوشید آغاز کرد و بعد دید ده‌ها رؤیا را ترجمه کرده است، و تصمیم گرفت اولین ترجمه منتشرشده‌اش همین باشد.
شاید روح ایجاز و اختصار زبانی که محفوظ در روایت رؤیاهای آخرش به‌کار برده، کار مطر را ساده‌تر کرده باشد.
بین هر رؤیا و رؤیای دیگر، عکس‌های دیانا مطر از قاهره — شهر محفوظ و الهام‌بخش او — با سایه‌ها، گردوغبار، خیالات و گاه جزئیات وهم‌انگیز، فضا را کامل می‌کنند، هرچند تلاش مستقیمی برای ترجمه تصویری رؤیاها نمی‌کنند.

مطر بیشتر عکس‌های کتاب را بین اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ گرفته است(عکس‌: دیانا مطر)

در اینجا او با محفوظ در عشق به قاهره شریک می‌شود؛ شهری که از همان جلسه تابستانی با نویسنده تنها برنده نوبل ادبیات عرب، الهام‌بخش او شد.
دیانا مطر با انتخاب سیاه و سفید و تکیه بر انتزاع در جاهایی که می‌توانست، گویی تلاش کرده پلی بسازد بین قاهره خودش و قاهره محفوظ.
هشام مطر در پایان مقدمه‌اش می‌نویسد که دلش می‌خواهد محفوظ را در حالی تصور کند که صفحات ترجمه را ورق می‌زند و با همان ایجاز همیشگی‌اش می‌گوید: «طبعاً: البته.»
اما شاید محتمل‌تر باشد که همان حکم نخستش را دوباره تکرار کند: «تو به همان زبانی تعلق داری که به آن می‌نویسی.»
شاید باید بپذیریم که ترجمه — نه‌فقط در این کتاب بلکه در همه‌جا — پلی است، نه آینه. و همین برایش کافی است.