جسد قاضی مقتول به ایران منتقل شد

جسد قاضی مقتول به ایران منتقل شد
TT

جسد قاضی مقتول به ایران منتقل شد

جسد قاضی مقتول به ایران منتقل شد

پس از یک ماه ابهام و کش و قوس، سایت «نورنیوز» نزدیک به شورای عالی امنیت ملی ایران امروز چهارشنبه، از انتقال جسد غلامرضا منصوری قاضی مقتول به ایران خبر داد.
این سایت خبری نوشته که «برخی اخبار دریافت شده، از انتقال جسد غلامرضا منصوری قاضی پیشین دستگاه قضایی از رومانی به کشور حکایت دارد».
این سایت افزوده که «پلیس رومانی همراه جسد منصوری ۲۹ صفحه گزارش شرح ماجرا را ارسال کرده‌است».
«نورنیوز» ادامه داده که پلیس رومانی «همچنان از تحویل تصاویر مربوط به دوربین‌های مداربسته هتل محل اقامت مقتول امتناع می‌کند».
غلامرضا منصوری (۵۲ ساله) از قضات مورد اعتماد مقام‌های ارشد قوه قضائیه در دوران صادق لاریجانی بود، اما در ماه گذشته نام او به عنوان متهم ردیف نهم در پرونده «باند ارتشا در قوه قضائیه» مطرح شد.
در همین حال نهادهای مهم حقوق بشری مانند سازمان عفو بین‌الملل و سازمان گزارشگران بدون مرز با اشاره به سوابق گسترده نقض حقوق بشر در پرونده این قاضی خواستار محاکمه قضایی او در رومانی شده بودند.
روز ۳۰ خرداد خبرنگار رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی در رومانی گزارش داد که جسد او در هتلی در بخارست پیدا شده‌است.
وی چند روز قبل از مرگ خود با انتشار ویدیویی اعلام کرده بود که برای درمان به اروپا آمده و قصد دارد به ایران بازگردد.
دفتر دادستانی رومانی هم سوم تیراعلام کرد که کالبدشکافی غلامرضا منصوری نشان می‌دهد که مرگ وی بر اثر جراحات مرگبار، در پی برخورد به سطح سخت و احتمالاً در جریان سقوط رخ داده‌است.
انتشار خبر مرگ این قاضی سابق، گمانه‌زنی‌ها دربارهٔ قتل او را افزایش داد.
محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفته‌است که رومانی باید مسئولیت کشته شدن غلامرضا منصوری قاضی فراری متهم به دریافت نیم میلیون یورو رشوه را بپذیرد.
رضایی در توییتر خود نوشته: «دولت رومانی بایدمسئولیت قتل منصوری را بپذیرد و عاملان آشکار و پشت‌صحنه آن را به ایران معرفی کند».
حسام‌الدین آشنا مشاور حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران، نیز با بیان اینکه پرونده طبری دارای ابعاد غیراقتصادی است، نوشت: «بدون وجود شبکه‌های فعال در هر سه قوه و چه بسا نهادهای دیگر بعید است فسادی شکل بگیرد که یک متهمش در رومانی از دنیا رانده شود».
او در ادامه با اشاره به مرگ مشکوک سعید امامی که در سال ۱۹۹۹ با خوردن یا خوراندن داروی نظافت روی داد، اظهار کرد: «نکند سر و ته پرونده زده شود. لطفاً مراقب داروی نظافت باشید».
علی باقری کنی معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه ایران، نیز گفته‌است که مرگ قاضی منصوری در رومانی «مبهم و مشکوک» است، ولی «نبود این فرد صدمه‌ای به ابعاد» پرونده باند ارتشا در قوه قضاییه «وارد نمی‌کند».
او همچنین به نقل از مقام‌های پلیس بخارست گفته که «منصوری خودکشی کرده»، ولی تأکید کرده که باید «مدارک و مستندات خودکشی» به ایران ارائه شود و توضیح داده شود که «چرا از وی به گونه‌ای محافظت نشده که این اتفاق نیفتد».
در این میان، مدیرکل کنسولی وزارت امور خارجه ایران اول تیر با دعوت از سفیر رومانی در تهران و تحویل یادداشت رسمی وزارت امور خارجه به او خواستار اقدام سریع مقامات رومانی برای بررسی و اعلام علت مرگ قاضی غلامرضا منصوری شد.
این مقام وزارت خارجه ایران گفت دولت رومانی در تأمین امنیت جانی غلامرضا منصوری وظیفه داشته‌است چون که این تبعه ایران تحت نظارت پلیس آن کشور قرار داشته‌است.
برخی از ناظران این اقدامات و اظهارات ایران را فرافکنی توصیف کردند و گفتند که ایران می‌خواهد از اتهام پر رنگی که متوجه اوست طفره رفته و متهم دیگری (پلیس بین‌الملل یا دولت رومانی) را مقصر در حفاظت از جان منصوری قلمداد کند.



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»