اطلاعات آلمان تلاش‌های ایران برای توسعه برنامه هسته‌ای‌اش را تأیید کرد

پیشنهاد به جداشدگان؛ جاسوسی یا انتقام از بستگان آنها

اطلاعات آلمان تلاش‌های ایران برای توسعه برنامه هسته‌ای‌اش را تأیید کرد
TT

اطلاعات آلمان تلاش‌های ایران برای توسعه برنامه هسته‌ای‌اش را تأیید کرد

اطلاعات آلمان تلاش‌های ایران برای توسعه برنامه هسته‌ای‌اش را تأیید کرد

سرویس اطلاعاتی محلی ایالت زارلاند آلمان، وزن جدیدی به گزارش‌های اطلاعاتی دریافت شده از سایر کشورها اضافه کرد که قبلاً گزارش داده‌اند ایران تلاش کرده‌است تا سلاح‌های کشتار جمعی و سیستم‌های موشک بالستیک را در سال ۲۰۱۹ به دست آورد.
گزارش‌های اطلاعاتی متعدد آلمان از ایالت‌های مختلف، تلاش ایران برای خرید اجزای مورد استفاده در تولید سلاح‌های هسته ای و موشکی در طول سال ۲۰۱۹ را تأیید کرد.
به عنوان مثال، سند آژانس اطلاعاتی ایالت بادن-وورتمبرگ در ۱۸۱ صفحه، در فصلی با عنوان «گسترش» بیان می‌کند که ایران، پاکستان، کره شمالی و سوریه «هنوز در این زمینه در تلاش هستند».
این گزارش می‌افزاید: «آنها با هدف تکمیل زرادخانه‌های خود، بهبود برد، کاربرد و کارایی سلاح‌های خود و توسعه سیستم‌های جدید تسلیحاتی خود هستند. آنها در تلاشند محصولات و دانش فنی لازم را از طریق خرید غیرقانونی در آلمان به دست آورند».
از سوی دیگر، روزنامه «جروزالم پست» نوشت که گزارش ۱۱۲ صفحه ای اطلاعات آلمان تحت عنوان «مروری بر وضعیت» را بررسی کرده‌است که به تهدیدهای امنیتی ایالت زارلاند آلمان می‌پرداخت.
مقامات اطلاعاتی آلمان در گزارش خود گفتند که «هم ایران و هم پاکستان و به میزان کمتری سوریه، برای خرید مواد برای کمک به آنها در توسعه بیشتر سلاح‌های کشتار جمعی و سیستم‌های تحویل آنها تلاش کرده‌اند» که معمولاً به معنی توانایی پرتاب موشک است.
ایالات متحده و بسیاری از کشورهای خلیج بر این باورند که رژیم ایران سال‌ها به دنبال تولید سلاح هسته ای بوده‌است.
کاترین توماس سخنگوی آژانس اطلاعاتی محلی در ایالت زارلاند در پاسخ از طریق ایمیل گفته‌است «قانون اساسی ایالت اجازه نمی‌دهد هیچ گونه اطلاعاتی دربارهٔ فعالیت گروه‌ها یا افراد رسانه ای شود».
در این گزارش آمده‌است که «اعضای سرویس‌های اطلاعاتی خارجی در آلمان در مکان‌های مختلف مانند مأموریت‌های رسمی و نیمه رسمی مانند سفارت یا سرکنسولگری یا نمایندگی نیمه رسمی مانند خبرگزاری و شرکت‌های هواپیمایی در کشور میزبان به عنوان نقطه شروع فعالیت‌های اطلاعاتی حضور دارند».
براساس سند اطلاعاتی زارلند، «کارکنان اطلاعاتی در کشورهای خارجی که قرار است به عنوان دیپلمات یا روزنامه‌نگار در آلمان فعالیت کنند، خودشان اطلاعات باز یا پنهانی را جمع می‌کنند، یا در عملیات اطلاعاتی که مستقیماً توسط دفتر ستادهای اطلاعاتی کشورهای مبدأ آنها انجام می‌شود، پشتیبانی می‌کنند. . تمرکز فعالیت‌های تدارکاتی آنها بر اساس الزامات سیاسی یا اولویت‌های اقتصادی کشورهایشان است».
مقامات اطلاعاتی اظهار کردند که چین و ایران در حال تکرار تاکتیک‌های تهاجمی روسیه در هدف قرار دادن مخالفان در داخل آلمان هستند.
 در این گزارش آمده‌است که ایران برای دستیابی به هدف خود «با افراد موردنظر مخالف تماس گرفته و به آنها در ازای عفو و تأمین پول به آنها، همکاری اطلاعاتی به آنها پیشنهاد می‌دهد. در صورت رد، مقامات خویشاوندان آنها در داخل ایران را به انتقام تهدید می‌کند».
رژیم ایران از خاک آلمان برای عملیات رصد و ترور استفاده کرد که مخالفان ایرانی و وفاداران به اسرائیل و نهادهای اسرائیلی و یهودی را هدف قرار داد.
ریچارد گرینل سرپرست سابق اطلاعات ملی آمریکا، اتهامی سرسختانه علیه دولت آلمان پس از عدم رای‌گیری به نفع تمدید تحریم تسلیحاتی ایران مطرح کرد و نوشت: «این یک تصمیم نگران کننده از سوی آلمان بود، که اخیراً با تعیین همه (حزب‌الله) به عنوان یک سازمان تروریستی گامی جسورانه برای دور زدن سیاست اتحادیه اروپا برداشت».



مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
TT

مسکو و تهران: بزرگ‌تر از شراکت، کوچک‌تر از ائتلاف

 رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)
رئیسان روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و مسعود پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ ( رویترز)

با امضای توافقنامه «شراکت استراتژیک جامع» بین روسیه و ایران، روابط دو کشور وارد مرحله‌ای جدید شده است که در آن منافع طرفین به شکلی بی‌سابقه به هم نزدیک می‌شوند. با این حال، در مسکو تردیدهایی درباره تمایل تهران به بازگشایی به سوی غرب وجود دارد.

این توافقنامه پایه‌ای قانونی برای گسترش همکاری‌های وسیع بین دو کشور فراهم می‌کند و جایگزین توافقنامه همکاری سال ۲۰۰۱ می‌شود که پیش‌تر زمینه‌های محدودی برای همکاری ایجاد کرده بود.

در طول ۲۵ سال گذشته، روابط مسکو و تهران به شدت توسعه یافته و تحولات بزرگی در منطقه رخ داده است که دو کشور را وادار به بازنگری در اساس همکاری‌های خود کرده است. با این حال، مسیر رسیدن به این توافقنامه هموار نبوده و موانع زیادی بر سر راه آن وجود داشته است.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، پس از مذاکرات در مسکو، برای حضور در مراسم امضا آماده می‌شوند (عکس: آسوشیتدپرس)

موضع روسیه در قبال تحولات جنگ قره‌باغ و سوریه، که به منافع منطقه‌ای ایران آسیب زد، باعث ایجاد تردیدهایی در تهران درباره قابل اعتماد بودن مسکو به عنوان یک شریک استراتژیک شده است. از سوی دیگر، مسکو نیز همواره با نگرانی به تلاش‌های ایران برای بازگشایی کانال‌های ارتباطی با غرب نگاه کرده است.

انتخاب زمان امضای این توافقنامه جلب توجه می‌کند. این توافقنامه پس از چندین تأخیر و درست سه روز قبل از تحلیف رئیس‌جمهور جدید آمریکا، دونالد ترامپ، امضا شد. برخی تحلیل‌گران معتقدند که مسکو و تهران پس از تحولات سوریه و اوکراین، تصمیم گرفتند تا با تقویت مواضع خود، آماده مذاکرات آینده شوند.
این توافقنامه در ۴۷ بند، حوزه‌های مختلف همکاری از جمله تجارت، انرژی، آموزش و گردشگری را پوشش می‌دهد. بخش قابل توجهی از آن به همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز اختصاص دارد، حوزه‌ای که ایران به زودی چالش‌های دیپلماتیک جدی در آن پیش رو خواهد داشت.

رئیسان روسیه و ایران، پوتین و پزشکیان، در مراسم امضای توافقنامه در کرملین، مسکو، ۱۷ ژانویه ۲۰۲۵ (آسوشیتدپرس)

همکاری نظامی

توافقنامه بر همکاری‌های نظامی و امنیتی تأکید کرده است، اما از تبدیل این شراکت به یک اتحاد نظامی کامل جلوگیری می‌کند. این همکاری شامل تبادل هیئت‌های نظامی، آموزش پرسنل، انجام تمرینات مشترک و مشارکت در کنفرانس‌های بین‌المللی می‌شود.
دو کشور بر تقویت همکاری در مبارزه با تروریسم، تبادل اطلاعات امنیتی و هماهنگی بین وزارتخانه‌های داخلی تأکید کرده‌اند. همچنین، همکاری در زمینه‌های حقوقی، کنترل تسلیحات و خلع سلاح نیز در توافقنامه گنجانده شده است.
توافقنامه به توسعه روابط تجاری و اقتصادی، بهبود شبکه‌های حمل‌ونقل و تدارکات، و افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اشاره کرده است. همچنین، استفاده از ارزهای ملی در مبادلات و مقابله با تحریم‌های یکجانبه غرب نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
این توافقنامه تمامی جنبه‌های همکاری سیاسی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و فرهنگی را پوشش می‌دهد. با این حال، نکته جالب توجه این است که در بند پایانی توافقنامه آمده است: «در صورت بروز اختلاف در تفسیر مفاد این توافقنامه، نسخه انگلیسی سند مرجع خواهد بود.»