عربي English Türkçe اردو فارسى
Logo
آخرین خبرها
فرهنگ و هنر

حضور پررنگ زنان در نمایشگاه کتاب ریاض

ریاض: میرزا الخویلدی
ریاض: میرزا الخویلدی
TT
TT

حضور پررنگ زنان در نمایشگاه کتاب ریاض

ریاض: میرزا الخویلدی
ریاض: میرزا الخویلدی

حضور پررنگ زنان یکی از ویژگی های نمایشگاه بین المللی کتاب ریاض امسال بود که در زمینه برگزاری و تنظیم برنامه های هنری و فرهنگی یا در راهروها و غرفه های نمایشگاه و خرید آثار جدید حوزه اندیشه و رمان و فلسفه و علوم انسانی نمود پیدا کرد.
حضور زنان بیانگر بستر نوینی از فضای باز و احترام به تنوع و تفاوت ها و ترویج مداراگری و شکستن دیوار افراط و تندرو است. تحول مترقی در حوزه زنان سعودی و افزایش حضور آنان در رویدادها و مناسبت های گوناگون اینک در نمایشگاه کتاب ریاض ادامه پیدا کرد؛ سیاست های دولت برای تامین حقوق و توانمند سازی زنان به بار نشست و به بگو مگوهای دوره های پیشین نمایشگاه درباره حضور زنان پایان داد. 
۲۷ سپتامبر ۲۰۱۷ یک روز تحول ساز در عرصه اجتماعی و فرهنگی سعودی بود چرا که زنان در چنین روزی با صدور یک فرمان تاریخی اجازه رانندگی در سعودی پیدا کردند. زنان پس از این فرمان پشت فرمان نشستند و فرهنگ و چهره و هویت جامعه سعودی دستخوش تحول گردید. اجازه رانندگی به زنان نشان داد که زنان نباید خانه نشین باشند و باید پا به پای مردان مسئولیت پذیر بوده و فعالیت کنند. زنان از آن زمان حضور پررنگ و فعال تری در بخش فرهنگی داشتند و در رویدادهای اجتماعی در سراسر سعودی حضور پیدا کردند.
حضور زنان در نمایشگاه کتاب از ۲۰۱۷ به این سو بی سابقه و شگفت انگیز بود و این نشانه قدرت و نشاط و پویایی جامعه است که زنان و دختران با این تعداد زیاد به نمایشگاه می آیند و کتاب های مختلف فرهنگی و رمان و هنری می خرند. اینک دیگر همه می دانیم که برای تثبیت یک جامعه دانش بنیان حضور و مشارکت زنان ضروری است... تاثیر مثبت و سازنده محافل فرهنگ پابرجاست و بحث و جدل و انتقام و جریان های کتاب ستیز و دانش ستیز به فراموشی سپرده شد. زنان باعث قدرت و پویایی و نشاط نمایشگاه کتاب این دوره شدند و با حضور خود نشان دادند که فرهنگ در حال جا افتادن در جامعه پویا و با نشاط است.
نکته جالب توجه دیگر این دوره نمایشگاه کتاب حضور مردم از اقصی نقاط کشور بود که برخی دسه جمعی با اتوبوس از بخش های شرقی و غربی کشور عازم نمایشگاه کتاب شدند. بدین ترتیب ریاض قطب فرهنگی کشور شد و هزاران زن و مرد وسوسه خرید و کتاب خواندن پیدا کردند. این نشانه مهم دیگری در خصوص تحول اجتماعی و کتاب خوانی است چون به هر حال کتاب پیام آور فرهنگ های متنوع و دریچه ای به روی مفاهیم گوناگون است.
بیش از صد تن از روشنفکران و منتقدان کشورهای مختلف در ده روز فعالیت نمایشگاه در «نشست های فرهنگی» نمایشگاه شرکت و در ۳۶ سمینار و جلسه درباره مسایل ادبی و فرهنگی مبرم روز بحث کردند. یکشنبه ۱۰ اکتبر آخرین روز نمایشگاه کتاب ریاض است. بیش از ۶۰ کارگاه با حضور طیف ها و گرایش های فرهنگی مختلف برگزار شد و بیش از صد کارشناس و متخصص در حوزه های نوآوری گوناگون مثل کارگاه های نویسندگی و فیلمسازی و تئاتر و فوت و فن آشپزی وغیره در این نشست ها شرکت کردند.
بزرگان دنیای نویسندگی و نقد و هنر مثل محمد مهدی الجواهری و بدر شاکر السیاب و علی جواد الطاهر و واسینی الاعرج و شاهزاده خالد الفیصل در نمایشگاه مورد تقدیر قرار گرفتند. دکتر عبدالله الغذامی و جوردن بیلفورت و کریس گاردنر دو نویسنده آمریکایی در نمایشگاه حضور داشتند. شب های شعر با حضور جمعی از شاعران سعودی و عراق برگزار شد.
در این میان جای هنرهای نوآورانه خالی نبود و «جاده فرهنگ» پذیرای برنامه های فرهنگی گوناگون بود. برنامه های فرهنگی و هنری و موسیقی برای اولین بار یکجا جمع شدند و ۴ شب آواز و موسیقی هنری در تئاتر دانشگاه شاهدخت نوره بنت عبد الرحمان برگزار شد که شامل اجرای عبد الرحمان محمد بود. عمر خیرت آهنگساز مصری و نصیر شمه آهنگساز عراقی و سعدون جابر خواننده عراقی نیز اجرا داشتند. شب آواز دیگری هم با ترانه های معروف مرحوم شاهزاده عبدالله الفیصل برای ام کلثوم و عبد الحلیم حافظ و ستارگان طراز اول آواز عربی برگزار شد.
«دنیای هانس زیمر» شب موسیقی دیگری است که در آمفی تئاتر دانشگاه شاهدخت نوره برگزار می شود. نمایشنامه کودکان «جزیره گنج» و «شاهزاده خانم های دیزنی» هم در آمفی تئاتر مرکز فرهنگی ملک فهد اجرا می شود.

پربازدید

 
 
فرهنگ و هنر

چگونه سینمای لبنان از جنگ‌ها و بحران‌هایش سخن گفت؟

ماجرای ۲۳
ماجرای ۲۳
TT
TT

چگونه سینمای لبنان از جنگ‌ها و بحران‌هایش سخن گفت؟

ماجرای ۲۳
ماجرای ۲۳

در حالی که هواپیماهای اسرائیلی مناطق مختلف لبنان را بمباران می‌کنند و شهرها و روستاها را ویران می‌سازند، نمی‌توان این دوره حساس که لبنان در آن به سر می‌برد را از دوره‌ها و مراحل دیگر جدا کرد؛ دوره‌هایی که این کشور در زنجیر، از حدود نیم قرن پیش به آن دچار بوده است. البته اگر از مراحل دشوار دیگری که قبل از آن رخ داده و به شدت کنونی نبوده، چشم‌پوشی کنیم.

فیلم‌های اولیه

جنگ داخلی لبنان در سال 1975 آغاز شد و پس از چند ماه شدت گرفت، به طوری که به مدت 16 سال به یک سبک زندگی تبدیل شد. طبیعی بود که سینما این جنگ را از زوایای مختلف به تصویر بکشد؛ چه به صورت مستند و چه درام‌هایی که در دو سوی خطوط جبهه رخ می‌دادند. اکثر این فیلم‌ها بر اندوه و مصیبت متمرکز بودند و نشان می‌دادند که چگونه مردم یک کشور واحد از نظر سیاسی دچار تفرقه شده و دست به سلاح متوسل بردند تا ثابت کنند که دیگری باید نابود شود.
کارگردان جورج شمشوم فیلم مستند بلندی به نام «لبنان لماذا: لبنان چرا» ساخت. خود عنوان فیلم اندوه بزرگی را به همراه دارد، بزرگ‌تر از سئوالی که مطرح می‌شود. این فیلم در نسخه اولیه‌اش به‌طور بی‌طرفانه‌ای به ثبت وقایع از دو سوی خط تماس پرداخت.

جنگ‌های عشق

رفیق حجار فقید، در اوایل دهه 1980، فیلمی به نام «الملجأ: پناهگاه» ساخت تا تأثیرات جنگ بر بی‌گناهان مسلمان و مسیحی را توصیف کند. این فیلم نیز با نگاه بی‌طرفانه‌اش، هدف انسانی را دنبال می‌کرد.
بعد از آن، تعداد فیلم‌هایی که به جنگ می‌پرداختند، حتی پس از پایان آن سال‌های تلخ، افزایش یافت. از مهم‌ترین آثار آن دوره، فیلم «زنار النار: کمربند آتش» به کارگردانی بهیج حجیج بود که داستان یک معلم مدرسه را روایت می‌کرد که با دو بحران شدید مواجه است؛ یکی شخصی و عاطفی و دیگری بحران جنگ.
بحران جنگ همچنین از زاویه نگاه یک دختر که در یک خانواده مسیحی زندگی می‌کند، در فیلم اول دانیال عربید به نام «معارك حب: جنگ‌های عشق» بازتاب یافته است. می مصری در فیلم‌های «يوميات بيروت: خاطرات بیروت»، «أحلام المنفى: رویاهای تبعید» و «أطفال شاتيلا: کودکان شاتیلا»، وضعیت لبنان را از طریق تراژدی فلسطینیان و حملات اسرائیل به تصویر کشیده است. در حقیقت، این حملات در طول نیم قرن به ندرت از وقایع داخلی لبنان جدا بوده‌اند، از جمله ترور شخصیت‌های لبنانی و فلسطینی در دهه 1960 و پس از آن.

کمربند آتش

میان بغدادی و علويه

پیش از این فیلم‌ها، دو کارگردان لبنانی، برهان علوية و مارون بغدادی، درباره لبنان به عنوان یک بحران زیستی و جنگی فیلم ساخته بودند. هر دو کارگردان اکنون از دنیا رفته‌اند؛ اولی در تبعید و دومی در سفری به بیروت پس از بازگشت از فرانسه، جایی که به صنعت سینمای آن کشور پیوسته بود.
در فیلم «بیروت اللقاء: بیروت دیدار» به کارگردانی برهان علوية (1982)، داستان یک دیدار ناتمام بین یک مسلمان و یک مسیحی روایت می‌شود. شرایط مانع از این دیدار، همان جنگ دیوانه‌واری است که جریان دارد. نگاه فیلم به جنگ، شکست‌های روانی و عاطفی را نشان می‌دهد.
مارون بغدادی نیز دو فیلم در این موضوع ساخت؛ «بیروت یا بیروت» (1975) و «حروب صغیرة: جنگ‌های کوچک» (1982). فیلم اول واکنش درونی بغدادی به ساختار طایفه‌ای و اجتماعی لبنان را نشان می‌دهد. در فیلم دوم «جنگ‌های کوچک»، بغدادی همین مسائل را به میدان جنگ داخلی لبنان منتقل می‌کند.

فیلم‌های پس از جنگ

از فیلم‌هایی که به پیامدهای پس از جنگ پرداختند، می‌توان به فیلم «قضیه 23: ماجرای ۲۳» به کارگردانی زیاد دویری (2017) اشاره کرد. داستان فیلم سال‌ها پس از جنگ اتفاق می‌افتد، اما برخی از نشانه‌های جنگ همچنان پابرجاست. در دفاعیات تونی، بحثی مطرح می‌شود مبنی بر اینکه با فلسطینی‌ها در لبنان بهتر از خود لبنانی‌ها در کشورشان رفتار می‌شود. اما دادگاه به نفع فلسطینی حکم کرد، به‌ویژه که او رسماً با مؤسسه دولتی قرارداد داشت تا کارهایی که به او محول شده بود را انجام دهد.
این تنها یکی از حساب‌های باز سیاسی است که تا به امروز وضعیت سیاسی لبنان از آن‌ها پر است، اما این تنها موضوع نیست. به عنوان مثال، مسئله ربوده‌شدگان و مفقودین موضوع چندین فیلم بوده که به این زخم عمیق پرداخته‌اند. شاید گذر زمان این زخم را برای برخی دفن کرده باشد، اما افرادی که از غیبت اعضای خانواده‌شان رنج برده‌اند، هنوز آن‌ها را به یاد دارند و از این درد رنج می‌برند.
بهترین تصویری که از این موضوع ارائه شده، در فیلم «طرس... صعود به مرئی» ساخته غسان حلوانی (2019) آمده است. این فیلم مستندی است که به شکلی هنری و موضوعی، به‌صورت منحصر به‌ فردی در دیوار حافظه نقب می‌زند.

در اصل، این‌ها نمونه‌هایی از بسیاری از فیلم‌هایی هستند که جنگ داخلی لبنان را همراهی کرده‌اند و سپس آن را دنبال کرده یا چیزهای جدیدی از آن استنباط کرده‌اند و به وضعیت جدید کنونی رسیده‌اند، که خود نیز به نوبه خود فیلم‌های دیگری تولید خواهد کرد.