آغاز اولین جشنواره بین المللی فیلم جده از فردا

محمد الترکی به الشرق الاوسط:‌ سعودی با برگزاری اولین جشنواره بین المللی فیلم چالش را پذیرفت 

آغاز اولین جشنواره بین المللی فیلم جده از فردا
TT

آغاز اولین جشنواره بین المللی فیلم جده از فردا

آغاز اولین جشنواره بین المللی فیلم جده از فردا

جده دوشنبه (۶ دسامبر) میزبان اولین جشنواره بین المللی فیلم در سعودی خواهد بود که به مدت ده روز در «البلد» محله تاریخی جده برگزار می شود. این محله از جمله مناطق مهم باستانی سعودی در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
محمد الترکی رییس کمیته «جشنواره بین المللی فیلم دریای سرخ» گفت «سینماگران بیش از ۶۷ کشور با ۳۴ زبان مختلف در این منطقه که میراث انسانی جهانی است گنجینه های هنری سینمایی خود را با ۱۳۸ فیلم کوتاه و بلند به نمایش می گذارند. این یک رویداد فرهنگی و هنری به زبان سینما یعنی نقطه تلاقی همه مردم بوده که شکوه و عظمت گذشته و اصالت حال را یکجا جمع می کند».
محمد الترکی از سعودی که در کارنامه خود تهیه کنندگی آثار سینمای متعدد هالیوود با نقش آفرینی ستارگان آمریکا و اروپا را دارد درباره این رویداد به «الشرق الاوسط» گفت «برگزاری این جشنواره یک چالش بود و سعودی آن را پذیرفت و تمام تلاش به کار گرفته شد تا دوره اول جشنواره بی رونق نباشد و در سطح بین المللی قابل قبول برگزار شود. متن این گفتگو در زیر می آید:
آیا مرحله گزینش فیلم دشوار بود؟ به خصوص اینکه فیلم های مطرح بین المللی بسیار زیاد هستند. چگونه این فیلم ها را برای شرکت در جشنواره متقاعد کردید؟ چطور سینماگران جذب این جشنواره شدند؟
چالش اصلی گزینش فیلم های برتر در میان شاهکارهای متعدد بود که این خود چالش جالب توجه و زیبایی است. بی تردید شاهکارهای سینمایی متعددی در جشنواره به نمایش گذاشته می شود و این مایه افتخار ماست که این آثار را تقدیم می کنیم.
برنامه های جذاب و متنوع با ایده های غنی و سبک های سینمایی گوناگون با زبان های متعدد در جشنواره دارد و برخی از این آثار درباره واقعیت فنی و مجازی هستند. نکته جالب توجه این است که در این جشنواره گزینه های متنوع و بسیاری در بخش آثار سعودی و عربی داریم و این خود بیانگر نشاط و پویایی حوزه سینما و تولید در منطقه است. بی تردید این جشنواره فرصت مناسبی برای معرفی سینماگران با استعداد جدید است و سوپرایزهای بسیاری داریم.
جشنواره بین المللی فیلم دریای سرخ چه چیز جدیدی به جشنواره های سینمایی دیگر و نیز به سینمای سعودی و مخاطب سعودی ارایه می کند؟
جشنواره بین المللی فیلم دریای سرخ دریچه جدیدی به روی یک بازار سینمایی جدید و نوپا است که شاید بتوان گفت پرشتاب ترین رشد صنعت سینما در جهان را از آن خود کرده. حالا که حوزه سینما در سعودی جان گرفته این جشنواره نقش کلیدی برای معرفی آثار و شاهکارهای ما به جهان خواهد داشت و پل ارتباطی بین سینماگران نوآور سعودی و عربی و سینماگران مطرح جهان خواهد بود.
این جشنواره را در دسامبر برگزار می کنیم تا دستچینی از شاهکارهای سینمای جهان در سال را به نمایش بگذاریم. به عنوان مثال مخاطبان می توانند در جشنواره آثار برتر جشنواره های گوناگون را در بخش «گزیده های جهان» مشاهده کنند. در حقیقت این فرصتی برای مخاطبان سعودی و عرب است تا این شاهکارها را ببینند.
جشنواره دریچه ای به روی سینمای سعودی و عربی و چکیده آثار برتر سال و فرصتی است تا مخاطبان سعودی فیلم های برتر و جدید و مطرح جهان را مشاهده کنند.
«کرونا» و مشکلاتش 
چگونه مشکلات احتمالی برای این جشنواره مثل برگزاری آن در محله تاریخی در مرکز شهر جده را رفع کردید؟
ما افتخار می کنیم که جشنواره در شهر تاریخی جده و در محله باستانی البلد برگزار می شود که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده و این دلالت های متعددی دارد. سینما یک تجربه انسانی است که مردم و فرهنگ های مختلف را دور هم جمع می کند و حالا همه در این شهری که قطب بین المللی شده گرد هم می آیند. از نظر لجستیکی هدف این است که همه مهمانان این منطقه تاریخی باشیم و محله البلد قهرمان جشنواره باشد و این خود نیازمند برنامه ریزی و تدارکات بسیاری بود اما کارگروه و مسئولان ذیربط تمام تلاش خود را برای رسیدن به این هدف انجام دادند.
تمام پروژه های جدید با مانع و مشکل مواجه می شوند. چه موانع بزرگی برای برگزاری جشنواره فیلم دریای سرخ پشت سر گذاشتید؟
این جشنواره و صنعت سینمای سعودی در مقایسه با جشنواره های باسابقه ای مثل «کن» و «ونیز» و «برلین» نوپا اما در عین حال پررونق و مدرن است. ما از این مسایل به خوبی آگاهیم اما چالش را پذیرفتیم و داریم با زمان مسابقه می دهیم تا یک جشنواره سینمایی مطرح بین المللی برگزار کنیم. این اولین دوره جشنواره ما است اما می خواهیم که از همان ابتدا جشنواره مطرح و باشکوهی برگزار کنیم که دست چندم نباشد. 
تدارکات برای برگزاری این جشنواره از ۲۰۱۹ آغاز شد اما ما هم مثل بقیه جشنواره ها با بحران همه گیری جهانی مواجه و ناچار به تغییر برنامه هایمان شدیم.
برگزاری یک جشنواره بین المللی فیلم چالش بزرگی است اما چالش مهم تر آغاز به کار این جشنواره دقیقا در شرایط کنونی است و ما به دنبال برگزاری آن به صورتی هستیم که برای سعودی افتخار آفرین باشد.

فرش قرمز

حضور کدام یک از ستارگان جهان در جشنواره قطعی شده است؟
هدف تمرکز بر روی اهمیت نقش زن در سینما است و حضور کاترین دوونو ستاره سینمای جهان در مراسم افتتاحیه قطعی شده که یک مراسم قدردانی از او هم داریم. قدردانی از لیلی علوی ستاره سینمای عرب و هیفاء المنصور کارگردان سعودی از جمله برنامه های این جشنواره خواهد بود. هند صبری و یسرا و جمعی از ستارگان سینما و کارگردانان زن سعودی و عرب و خارجی در این جشنواره حضور خواهند داشت. سوپرایزهای متعددی برای مخاطبان داریم و چهره های مختلف و معروفی در طول دوره جشنواره و مراسم افتتاحیه شرکت خواهند کرد.
آیا صنعت سینما در سعودی تازه کار است یا اینکه صنعتی است که کارش را با استفاده از تجربه های دیگران آغاز کرده؟
سینمای سعودی نوپا و تازه کار است اما سینما در کل یک هنر جهانی بوده که مردم را دور هم جمع می کند. سینمای سعودی به معنای این نیست که سینمای دیگری بسازیم بلکه می خواهیم داستان های متفاوت با دیدگاه های متفاوت و سبک های نوین بازگو کنیم. سینما همیشه با ما بوده و هست اما امروز یک تحول فرهنگی و هنری منحصر به فرد در جریان است که آثار سینمای نوین و خلاقانه به نمایش می گذارد.
چه پروتکل هایی برای برگزاری امن و موفق این دوره بدون شیوع کرونا و گونه های جدید آن در نظر دارید چون آمار مبتلایان سویه «اومیکرون» در آمریکا و آمریکا در حال افزایش است؟
شیوع اپیدمی مشکل اضافی شده، آنهم زمانی که پای برگزاری یک جشنواره بین المللی مثل جشنواره فیلم دریای سرخ به میان می آید. دولت سعودی رویکرد زودهنگام و به موقع برای حفظ سلامتی شهروندان و مقیم و مهمانان در نظر گرفته است. اقدامات متعددی تا حالا انجام شده مثل واکسیناسیون دو نوبتی بیش از ۸۳ درصد مردم که باعث کاهش آمار روزانه مبتلایان به کمتر از ۴۰ بیمار شد.
ما در دوره تدارک برای جشنواره همکاری حداکثری با نهادهای نظام سلامت داشتیم و از مدل جشنواره های قبلی مثل کن و ونیز استفاده کردیم و استانداردهای بهینه برای حفظ سلامتی همه مردم را به کار بردیم.

الترکی و دنیای هالیوود

محمد الترکی نه تنها وارد دنیای هالیوود شد بلکه از نظر شخصی و کاری در هالیوود ارتباط تنگاتنگ دارد و روابط دوستی با بسیاری از هالیوودی ها برقرار کرده است. چطور این اتفاق افتاد؟ توصیه شما به افرادی که می خواهند به هالیوود بروند و آنجا تثبیت شوند چیست؟
 با تعداد زیادی از ستارگان و چهره های سینمایی با استعداد در دوره دانشگاه در بریتانیا آشنا شدم و روابط دوستی با آنها به خصوص هالیوودی ها برقرار کردم. با یکی از اعضای خانواده هیلتون و شخصیت ها و ستارگان مشهور صنعت سینما آشنا شدم و بعد برای ورود به دنیای تهیه کنندگی از این آشناها بهره گرفتم چون وقتی شروع به تهیه فیلم می کنیم باید روابط بسیار گرم و خوبی با گروه فیلمسازی و دست اندرکاران داشته باشیم و در حقیقت یک خانواده می شویم تا یک کار مردم پسند بسازیم. مثلا در جریان کارم با ریچارد گیر ملاقات کردم و سپس با هم برای ترویج فیلم به رم و نیویورک و لندن و ابوظبی و بقیه جاهای دنیا رفتیم.
بعد با زک افرون و دنیس کواید و هدر گراهام برای تهیه فیلم «به هر قیمتی» همکاری کردم که برای اولین بار در جشنواره فیلم ونیز روی پرده رفت. سپس به لندن و نیویورک و شهرهای دیگر رفتیم تا فیلم را به مخاطبان معرفی کنیم. 
علاوه بر تهیه کنندگی در بسیاری از رویدادها و برنامه های خیریه از جمله جشن خیریه امفار برای کمک به صنعت سینما شرکت کردم.
توصیه من به علاقمندان برای ورود به حوزه سینما این است که صبر و پشتکار داشته باشند و با تلاش خستگی ناپذیر می توانند به هدفشان برسند. موفقیت به سادگی به دست نمی آید و با پافشاری و پشتکار به آرزوهایت می رسی.

سینمای سعودی

برخی از کارگردانان سعودی می گویند که آثار سینمای سعودی زودهنگام از سالن ها جمع می شود و به رغم سالن های زیاد اما تعداد مخاطبان به جز در موارد نادر محدود است. نظر شما در این باره چیست؟
سینما در سعودی تا چند سال پیش صرفا یک رویا بود و وقتی تولید فیلم های بلند سعودی آغاز شد فقط در جشنواره ها به نمایش درمی آمدند.
امروز تولیدات سینمایی سعودی افزایش یافته و آثار محبوب و مردم پسند داریم و فیلم های جشنواره ها هم به نمایش گذاشته می شود. این پویایی مایه خوش بینی است.
سینمای سعودی نوپا است اما توان رقابت دارد و در عرصه داخلی و بین المللی حضور نیرومند خواهد داشت. ارزیابی تعداد مخاطبان و عملکرد سینمای سعودی بر اساس فروش گیشه های بلیت فروشی هنوز زودهنگام و بی انصافانه است. سینما در ۲۰۱۹ در سعودی بازگشت و بعد در ۲۰۲۰ کرونا آغاز شد و حالا داریم اولین جشنواره بین المللی فیلم را برگزار می کنیم. باید فرصت بدهیم تا قدری زمان بگذرد.. سوپرایزهای بسیاری در آینده خواهیم داشت.. ما خوش بینیم که سینمای سعودی دوره تحول و گذار از یک برنامه گذرا به صنعت سینمای یکپارچه را پشت سر می گذارد.



«دره‌ پروانه‌ها»… نسخه‌ی داستان‌های متناقض

«دره‌ پروانه‌ها»… نسخه‌ی داستان‌های متناقض
TT

«دره‌ پروانه‌ها»… نسخه‌ی داستان‌های متناقض

«دره‌ پروانه‌ها»… نسخه‌ی داستان‌های متناقض

در رمان «وادی الفراشات/ دره‌ پروانه‌ها» از ازهَر جرجیس (انتشارات مسکیلیانی - تونس / الرافدین - بغداد 2024) یک نظم روایی موضوعی خاص وجود دارد که به دنبال ردپاهای تقریباً ثابت در دو رمان قبلی از ازهَر جرجیس می‌گردد: «خواب در باغ گیلاس» 2019 و سپس «سنگ سعادت» 2022. این دو رمان یک مجموعه روایی با جهان‌ها و موضوعات تقریبا تکراری شکل داده‌اند. می‌توان گفت که تکرار ویژگی‌ای است که بیشتر چندگانه‌ها بر پایه‌ آن بنا می‌شوند، و حتی بدون ویژگی تکرار نمی‌توان یک سیستم روایی را به عنوان چندگانه توصیف کرد. این امر از آن جهت که به هیچ وجه ایرادی در اصول اساسی ندارد، بلکه نوشته‌های مختلف جهت‌گیری‌ها و موضوعات مختلفی در چارچوب کلی مجموعه خواهند داشت. اما تکرار فشار می‌آورد که اغلب منجر به تحولی یا ناپایداری در جهان روایی می‌شود. در دو رمان قبلی، دو موضوع عمده وجود داشت. رمان «خواب در باغ گیلاس» به بازگشت خیالی به کشور پس از تبعیدی طولانی پرداخته بود. و رمان «سنگ سعادت» به روایت اعتراض و دنیاهای بی‌خانمانی توجه داشت. آیا در رمان «دره‌ پروانه‌ها» موضوع جدیدی مطرح می‌شود؟

دفتر ارواح

آسان‌ترین روش برای نوشتن یک رمان موفق این است که از سیستم نسخه‌نویسی استفاده کنید. این باور در «دره‌ پروانه‌ها» به روش‌های مختلفی نمایان می‌شود. بیایید به یاد بیاوریم که این همان روشی است که در دو رمان قبلی هم استفاده شد و آن‌ها موفقیت چشم‌گیری را به دست آوردند، چه از نظر انتشار و خوانده‌شدن، یا از نظر رسیدن به جایگاه بالایی در جوایز رمان عربی. آیا این توجیه برای تکرار تلاش برای بار سوم کافی است؟ دلیل قانع‌کننده این است که سیستم نسخه‌نویسی نظم روایی لازم را برای دو رمان فراهم کرده است. بنابراین، راوی‌ای وجود دارد که ابتدا به ما می‌گوید، یک پایان از پیش نوشته‌شده در آغاز رمان برایمان آورده شده. آیا پیش‌بینی یا اطلاع‌رسانی از پیش در مورد پایان، کارکرد ساختاری اساسی در رمان دارد؟ احتمالاً پاسخ به این سؤال مرتبط است با یک مشکل اساسی که به خود سیستم نسخه‌نویسی ارتباط دارد. بیایید پاسخ را خلاصه کنیم و بپرسیم: چرا سیستم نسخه‌نویسی در نوشتن یک رمان موفق مؤثر است؟ به نظر من نسخه‌نویسی به رمان این امکان را می‌دهد که بسیاری از مسائل را انجام دهد که مهم‌ترین آن شاید این باشد که امکان بازنویسی داستان همانند یک منطق دیگر را فراهم می‌کند. این امکان، راهی مناسب برای پیشنهاد تاریخ جدیدی است که با تاریخ روایی پذیرفته‌شده کاملاً متفاوت یا حتی متناقض است. بنابراین، «دره‌ پروانه‌ها» چه تاریخی پیشنهاد می‌دهد؟تاریخ «ارواح» یا تاریخ «مرده‌ها»، وظیفه بزرگی است که «مرده‌ها» به «زنده‌ها» واگذار می‌کنند؛ زیرا نوشتن تاریخ خاص مرگ، کاری است که باید «زنده‌ها» انجام دهند، اما «مرده‌ها» هر آنچه که از دستشان بر می‌آمد انجام داده و مرده‌اند، و این مسئولیت را به زنده‌ها می‌سپارند که تاریخشان را بنویسند. اما چه نوع «ارواحی» را «عزیز جواد»، قهرمان داستان و راوی آن، می‌خواهد بنویسد؟ رمان برای خود نوع جدیدی از ارواح را پیشنهاد می‌کند، ارواح «پروانه‌های بی‌نام»، یا کسانی که حتی فرصتی برای داشتن نام خاصی نداشته‌اند. بخشی از وظیفه مورخ این است که اجساد ناشناسی که در پیاده‌روها یا در سطل‌های زباله افتاده‌اند را نامگذاری کند، قبل از اینکه آن‌ها را در یک حفره یا دامنه تپه‌ای خارج از پایتخت دفن کند، و قبرستان پیشنهادی را «دره‌ پروانه‌ها» می‌نامد. و به طور مفروض، یا همانطور که خود رمان از ابتدا با عنوانش پیشنهاد می‌دهد، جمع‌آوری پروانه‌های مرده از خیابان‌ها موضوع جایگزین برای موضوعات بزرگ است، مانند روایت زندگی در سرزمین دیکتاتور یا اینکه رمان به موضوع اعتراض مربوط باشد. پس آیا «دره‌ پروانه‌ها» می‌خواهد روایت را در مقابل شلوغی روایت‌های بزرگ تا حدودی به ریتم آرام‌تر خود بازگرداند؟

جمهوری وحشت

شاید تصادف کور، «عزیز جواد» را به کشف روایت «دره پروانه‌ها» هدایت کند؛ زمانی که او با تاکسی قدیمی جسدهای تازه را جمع‌آوری کرده و آنها را در دره کم‌عمق نزدیک شهر «دیالی» دفن می‌کند. این تصادف شباهت زیادی به تصادف ورود پلیس به کتابخانه دایی «جبران» و یافتن کتاب «جمهوری وحشت» دارد که باعث زندانی شدن او به اتهام کتاب ممنوع مخالف با روایت دیکتاتور می‌شود. اما کتاب به «جواد» از طریق دوست دیروز او، که اکنون «متدین» شده و تاریخ بی‌خانمانی و گم‌شدگی خود را کنار گذاشته، می‌رسد؛ پس چگونه یک فرد تغییر کرده می‌تواند به روایت‌های لیبرال مخالف اعتماد کند؛ در حالی که او به روایت‌های دینی خود با اصل شناخته‌شده «فلسفه‌مان مثلاً» نزدیک‌تر است؟ اما نظم فرضی در «دره پروانه‌ها» تفسیری جدید از فقدان مستندات کافی برای روایت همان تصادف ارائه می‌دهد؛ چرا که زندگی «جواد» مجموعه‌ای از تصادف‌هاست؛ تصادف زندگی در کنار پدری که قادر به صحبت و ابراز خود نیست و این تصادف تبدیل به سرنوشتی می‌شود که راه فراری از آن نیست و زندگی ناقصی را تحت قدرت برادر بزرگ ادامه می‌دهد. آیا تصادف‌ها به پایان رسیده‌اند؟ زندگی «عزیز جواد» مجموعه‌ای از تصادف‌هاست که آخرین آن تصادفی است که او را به طور اتفاقی به روایت «دره پروانه‌ها» می‌رساند؛ بنابراین تصادف، به طنز، دلیل عشق میان او و «تمارا»، دختری از خانواده‌ای ثروتمند است و سپس ازدواج با او. و این تصادف است که دلیل اخراج او از شغل دولتی‌اش می‌شود. هیچ داستان منسجمی جز خود تصادف وجود ندارد. حتی لحظه‌ای که به داستان اصلی می‌رسد، داستان پروانه‌ها، که ربوده شدن «سامر» از سوی افراد ناشناس از درب خانه‌شان است، هیچ تفسیر منسجمی ندارد مگر اینکه این اتفاق پیش‌زمینه‌ای برای داستان پروانه‌ها و دره آن باشد. گویی رمان به‌طور ضمنی به ما می‌گوید که زندگی در سرزمین دیکتاتور و سپس زندگی قربانیانش فاقد صلاحیت برای توجیه است. و هیچ اشکالی ندارد، چرا که این خود ماهیت روایت پسامدرن است؛ روایت بدون توجیه‌ها و تفسیرهای اساسی، روایتی از نسخه‌نویسی که رمان جدید آن را با نگرش و منطقی متفاوت بازنویسی می‌کند.

دره پروانه‌ها... جدل پنهان

بگذارید به اصل داستان بازگردیم، دقیقاً به سؤال اصلی: موضوع رمان چیست؟ بلکه موضوع دست‌نوشته پیشنهادی چیست؟ دو مسیر مختلف، به ظاهر، بر دنیای رمان «دره پروانه‌ها» حاکم‌اند. مسیر اول نمایانگر داستان «عزیز جواد» است، که زندگی او را می‌بینیم؛ زندگی‌ای به تعویق افتاده و از اتفاقات مختلف تغذیه می‌شود. این مسیر بخش عمده‌ای از فضای نوشتاری متن را اشغال می‌کند؛ به طوری که سه فصل از پنج فصل که اندازه کل متن رمان است را تشکیل می‌دهد. به زبان اعداد، داستان عزیز جواد ۱۵۱ صفحه را در اختیار گرفته، به علاوه آنچه که در دو فصل دیگر فرامی‌گیرد. دست‌نوشته «دفتر ارواح»، که نسخه‌ای از دست‌نوشته ناتمام یا ناقص است، مشابه وبلاگ شب‌های مشهور است؛ همان‌طور که هزار و یک شب را داریم، دست‌نوشته ارواح تمام نمی‌شود و «دیگران» آن را می‌نویسند یا فصول جدیدی به آن اضافه می‌کنند. ما این موضوع را بدون کاوش بیشتر رها نمی‌کنیم تا به دست‌نوشته ارزش افزوده‌ای بدهیم؛ پیرمرد دست‌نوشته را در خودروی «جواد» رها می‌کند و به حال خود می‌رود، پس از آنکه پروانه‌ای جدید را در «دره پروانه‌ها» دفن کرده و ما را گمراه می‌کند که او «قرآن» را جاگذاشته. با «جواد» درمی‌یابیم که قرآن تنها نسخه‌ای از دست‌نوشته «دفتر ارواح» است. این گمراهی دارای کارکرد مفیدی است که به دست‌نوشته ارزش جدیدی می‌بخشد؛ تسویه اولیه‌ای که به طور غیرمستقیم بین «قرآن»، که در اینجا به معنی کتاب «قرآن» است، و «دفتر ارواح» صورت می‌گیرد، به سرعت معنای ضمنی پنهانی از توصیف «قرآن» را آشکار می‌کند؛ اصل لغوی قرآن همان‌طور که ابن منظور می‌گوید این است که قرآن: «وَإِنَّمَا سُمِّيَ الْمُصْحَفُ مُصْحَفًا؛ لِأَنَّهُ أُصْحِفَ، أَيْ جُعِلَ جَامِعًا لِلصُّحُفِ الْمَكْتُوبَةِ بَيْنَ الدَّفَّتَيْنِ/ مصحف( قرآن) به این دلیل مصحف خوانده شد چون میان جلد خود همه صحف نوشته شده را شامل می‌شود». این معنی فراتر از دلالت اصطلاحی کتاب است و همچنان در معنای صحیفه‌های جمع‌شده در میان جلد کتاب اثرگذار است، چیزی که در اینجا با فرمول کتابی ناتمام یا ناقص هم‌راستا است و با دلالت «دست‌نوشته» ناقص هم‌خوانی دارد. اما این ارتباطات واقعی یا خیالی نمی‌توانند تناقض اساسی را که رمان آن را پنهان نمی‌کند، نادیده بگیرند؛ داستان اصلی داستان «عزیز جواد» است و نه حکایت یا دست‌نوشته «دفتر ارواح». این چیزی است که ارقام ادعا می‌کنند و حجم واقعی نوشتاری هر دو مسیر در رمان آن را تقویت می‌کند. آیا دلالت‌های اولیه عنوان رمان «دره پروانه‌ها» فرضیه پیشین را تأیید می‌کنند؟رمان با آخرین ملاقات دايی «جبران» با پسر خواهرش «عزیز جواد» در زندان آغاز می‌شود. در این دیدار اولین اشاره به داستان «دفتر ارواح» می‌آید؛ زیرا دایی «دست‌نوشته» را تحویل می‌دهد و به سوی قبر خود می‌رود. سپس دست‌نوشته و اثر آن به فراموشی سپرده می‌شود تا آنکه «عزیز جواد» با پیرمردی روبرو می‌شود که جنازه‌های کودکان را در دره پروانه‌ها دفن می‌کند. آیا این موضوع نشان می‌دهد که روایت به دلیل تقابل دو موضوع یا دو داستان که یکی از آنها به دیگری مرتبط نمی‌شود، به ترک خوردگی می‌رسد؟ آیا ما، خوانندگان، با ظاهر متن با حجم‌ها و تمایلاتش همراه می‌شویم یا فرض می‌کنیم که دره پروانه‌ها همان دلالت کلی تمام داستان‌هاست؟ شاید؛ زیرا ترک خوردگی و تقابل داستان‌ها و موضوعات، ویژگی داستان‌های پس از فروپاشی دیکتاتوری‌هاست و نیز نتیجه دست‌نوشته‌های ناتمام است. هرچه که تفسیر تقابل مورد نظر در «دره پروانه‌ها» باشد، رمان می‌کوشد تا جان سالم به در ببرد و به هیچ‌یک از تصادفات سازنده دنیای خود تمایل نداشته باشد. آنچه می‌تواند انجام دهد این است که تا حد ممکن از هرگونه تفسیر با تمایل آشکار پرهیز کند، اما حیف است؛ زیرا این همان «دره پروانه‌ها» است، داستان «عزیز جواد» و همین‌طور «دفتر ارواح»!

*منتقد عراقی