حوثی ها به یمنی ها: ناهار نخورید، مصداق تهاجم فرهنگی است

موجه کردن گرسنگی دادن و فقیر پروری  


یک کارگر در صنعا کیسه آرد گندم حمل می کند که توسط یک سازمان خیریه محلی توزیع شده است (رویترز)
یک کارگر در صنعا کیسه آرد گندم حمل می کند که توسط یک سازمان خیریه محلی توزیع شده است (رویترز)
TT

حوثی ها به یمنی ها: ناهار نخورید، مصداق تهاجم فرهنگی است


یک کارگر در صنعا کیسه آرد گندم حمل می کند که توسط یک سازمان خیریه محلی توزیع شده است (رویترز)
یک کارگر در صنعا کیسه آرد گندم حمل می کند که توسط یک سازمان خیریه محلی توزیع شده است (رویترز)

یکی از رهبران حوثی اعلام کرد ناهار اصالت یمنی ندارد و وارداتی و یکی از مصادیق تهاجم فرهنگی است. پس از این اظهارات بود که موج گسترده ای از واکنش های طنز و خشمناک به راه افتاد. این رهبر حوثی با تفسیر سلیقه ای چند آیه قرآن ادعایش را مطرح و به مردم یمن توصیه کرد که وعده های غذایی کمتر بخورند. از سوی دیگر یکی دیگر از مقامات ارشد حوثی ها به مردم یمن گفته که از مصرف دارو خودداری کنند چون یهودیان داروها را از فرآورده های نفتی تولید می کنند. 
یکی از کاربران یوتیوب که از این اظهارات عصبانی است می گوید «غذا خوردن را تهاجم غربی می خوانید پس ما باید کوفت بخوریم. اگر می توانستید کوفت را بسته بندی کنید و بفروشید حتما این کار را انجام می دادید». او در این ویدیو در یوتیوب با نشان دادن چند کودک یمنی لخت که فقط پوست و استخوان هستند و از بیماری و سوء تغذیه رنج می برند افزود «هر کجا پای ایران برسد غذا خوردن و ثبات و امنیت مصداق تهاجم غربی خواهد شد. مردم سوریه و یمن و لبنان گرسنه و آواره و بی خانمان شده اند».
عده بسیاری از کاربران شبکه های اجتماعی بر این باورند که رهبران و فعالان حوثی با طرح ادعاهای غذا نخوردن و مصرف نکردن دارو می خواهند مردم یمن را وادار کنند صبوری کرده و گرسنگی و نداری را تحمل کنند و از حقوق معیشتی خود کوتاه بیایند. برخی از دانشگاهیان می گویند که این ادعاها بخشی از رفتار سرکوبگرانه گروه شبه نظامی حوثی است تا جامعه را وادار کنند با بحران های معیشتی و مشکلات اقتصادی خود کرده حوثی ها کنار بیایند.
یکی از رهبران حوثی که بخش سلامت در صنعا، پایتخت اشغالی یمن زیر دست اوست گفت ناهار در اسلام اصالت ندارد و مردم در جامعه اسلامی فقط دو وعده صبحانه و شام داشتند. او این اظهارات را در مراسمی با حضور رسانه ها و فعالان حوثی بیان کرد.
مردم یمن واکنش های طنز و خشمناک و انتقادی به ویدیوی این رهبر حوثی داشتند که در ادامه اظهاراتش گفته بود وعده ناهار با دخالت های خارجی رواج پیدا کرد تا جامعه را به سمت بریز و بپاش و اسراف ببرند. او به مردم یمن توصیه کرد ناهار نخورند و صرفا دو وعده صبحانه و شام داشته باشند و قبل از غروب آفتاب شام بخورند. یکی دیگر از اعضای ارشد حوثی ها هم با این رهبر حوثی همصدا شد و گفت که مردم باید فقط یک وعده در روز غذا بخورند.
ویدیوی دیگری از سلیم السیانی که خود را به عنوان معاون اداره مبارزه با فساد جا زده منتشر شده که در حال سخنرانی برای کارکنان این نهاد است و می گوید که باید روزه بگیرند و حتی افطاری هم نخورید چون فواید زیادی برای سلامتی مثل مبتلا نشدن به بیماری های زمینه ای مثل قند خون و فشار خون بالا دارد. 
السیانی با چندین ضرب المثل رایج سعی کرد نظریه اش را جا بیندازد. او گفت «مادربزرگم همیشه می گفتند پرهیز مایه تندرستی است». السیانی مدعی شد «کودکی که با گرسنگی تنبیه می شود باهوش تر و دارای تمرکز بیشتر خواهند بود».
یکی از اعضای ارشد دیگر حوثی ها ادعا کرده که «داروها فرآورده های نفتی دارند و باید از مصرف آنها خودداری شود چون «تولیدات نفتی یهودیان» هستند و در آنها سم استفاده شده تا نه فقط یمنی ها بلکه مردم جهان را مسموم کنند و این داروها باعث افزایش تعداد بیماران در جهان شده است».
این اظهارات گوناگون موج گسترده ای از واکنش های طنز و انتقادی را به دنبال داشت. برخی کاربران در شبکه های اجتماعی به طنز گفتند «مراقب باشید زیادی گرسنه نشوید چون شبه نظامیان با افزایش گرسنگی در میان مردم ادعاهای خود را درباره ناهار مطرح کردند».
یکی از خبرنگاران در توییتر نوشت «چون فقط بلندند غارت کنند و به زور مالیات بگیرند از مردم می خواهند به گرسنگی و فقر و بیماری عادت کنند. همه چیز در دوران حوثی ها تهاجم غربی است: دستمزد و غذا خوردن و کار کردن و گاز و سوخت. حتی زندگی هم مصداق تهاجم فرهنگی شده است».
یکی از زنان خانه دار با گذاشتن یک پست طنز در فیس بوک نوشت «ما یک عمر سه وعده در روز غذا تهیه می کردیم تا حالا که واقعیت را دریافتیم. وای که چقدر به ما ظلم شده بود و خودمان خبر نداشتیم اما حالا دیگر زمان استراحت است و صرفا یکی دو تا وعده کافی است». دوست این کاربر در کامنت این پست نوشت «از عبد الملک حوثی می خواهیم حق ما را از خانواده هایمان بگیرد تا دیگر از ما ناهار نخواهند».
یکی دیگر از کاربران توییتر با انتشار عکس محمد علی حوثی یکی از رهبران حوثی ها که به چاقی معروف است در کنار یک شهروند لاغر نوشت «پس گفتید ناهار مصداق تهاجم فرهنگی است.. به این می گویند فرق بین کسی که غذا می خورد و کسی که چند روز چیزی برای خوردن نمی یابد».
قاسم المحبشی استاد فلسفه سیاسی در دانشگاه عدن با ابراز تعجب از اینکه شبه نظامیان حوثی برای بی توجهی به نیازمندی های اولیه مردم یمن به این ترفندها متوسل شده اند گفت «این شیوه های نخ نما شده نشان می دهد که آنها همه رویکردهایشان را امتحان کرده اند. اگر قرار بود که سیاست با این ترفندهای عجیب و غریب اداره شود یمن برمی گشت به عصر حجر».
المحبشی در ادامه گفتگو با «الشرق الاوسط» اضافه کرد «شبه نظامیان نمی توانند با این شیوه ها در دنیای بهم پیوسته که همه چیز در آن زود رو می شود دوام بیاورند چون دنیای امروز دنیای اقدامات پنهانی و دور از چشم بقیه نیست. این شبه نظامیان مهارت عجیبی در توهین و کسر شأن یمن دارند و با خرافه پراکنی روی کوتاهی خود سرپوش می گذارند و گویی در سرزمین جن زندگی می کنند نه در قلمرو تمدن های اصیل و خاستگاه فرهنگ باستان و معماری های منحصر به فرد».
یکی از استادان دانشگاه صنعا که نخواست نامش منتشر شود در گفتگو با «الشرق الاوسط» گفت «شبه نظامیان با تکرار ادعاهای این چنینی می خواهند مردم یمن را وادار کنند تا با شرایط فعلی کنار بیایند اما این شرایط نتیجه کودتا و جنگ و غارت منابع کشور و توقف در پرداخت حقوق ها و گسترش بیکاری و فقر است تا فرهنگ مقاومت و مخالفت با حوثی ها را از جا بکنند و مردم را وادار به پذیرش سیاست هایشان بکنند».
این استاد دانشگاه ساکن یکی از مناطق تحت کنترل شبه نظامیان حوثی افزود «این خط مشی پدیده جدیدی نیست که حوثی ها خلق کرده باشند بلکه یکی از روش ها و ابزارهایی است که در حکومت های سرکوبگر دست به دست می چرخد و مبادله می شود و نیروهای ارتجاعی از دیرباز چنین روش هایی به کار می گرفتند. حوثی ها میراث داران چنین روش های قرون وسطایی هستند که اجدادشان که صدها سال پیش با سرکوب و نادانی بر یمن حکومت کردند به کار گرفتند و مردم یمن را منزوی کرده بودند».



چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
TT

چگونه عراق از «تهدیدی وجودی خطرناک‌تر از داعش» نجات یافت؟

مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)
مشایخ عراقی در تظاهراتی در حمایت از ایران، سه‌شنبه در مسیر منتهی به منطقه سبز که سفارت عراق در بغداد در آن واقع شده است (AP)

منابع دیپلماتیک در بغداد به روزنامه «الشرق الاوسط» گفتند مقام‌های عراقی نگران کشیده شدن کشور به جنگ میان ایران و اسرائیل بودند و آن را «تهدیدی وجودی برای عراق» توصیف کردند که خطرناک‌تر از تهدید داعش بود؛ همان گروهی که زمانی یک‌سوم خاک کشور را اشغال کرده بود.

این منابع توضیح دادند:
«داعش یک پدیده بیگانه بود که در نهایت باید از بدن عراق به‌ویژه با توجه به حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی از بغداد برای مقابله با آن طرد می‌شد. اما جنگ ایران و اسرائیل، وحدت عراق را تهدید می‌کرد.»

شرح تهدید وجودی از نگاه منابع دیپلماتیک:

همزمان با آغاز جنگ، بغداد پیام‌هایی از اسرائیل از طریق جمهوری آذربایجان و کانال‌های دیگر دریافت کرد. در این پیام‌ها آمده بود که اسرائیل در صورت حمله‌ای از خاک عراق، پاسخ‌هایی «سخت و دردناک» خواهد داد. اسرائیل مسئولیت هرگونه حمله از خاک عراق را متوجه دولت عراق دانسته بود.

آمریکا نیز از زبان توصیه‌آمیز قبلی عبور کرد و مستقیماً نسبت به عواقب وخیم حملات احتمالی گروه‌های وابسته به ایران هشدار داد.

مقام‌های عراقی نگران «سناریوی فاجعه» بودند. سناریویی که در آن، گروه‌های عراقی به اسرائیل حمله می‌کردند و اسرائیل نیز با موجی از ترورهای هدفمند مشابه آنچه علیه فرماندهان حزب‌الله لبنان و ژنرال‌ها و دانشمندان ایرانی در آغاز جنگ انجام داد، پاسخ می‌داد.

به گفته این منابع، اگر اسرائیل حملات دردناکی علیه این گروه‌ها انجام می‌داد، خشم در میان شیعیان عراق شعله‌ور می‌شد. این وضعیت ممکن بود مرجعیت شیعه را وادار به اتخاذ موضعی جدی کند و در نتیجه، بحران به شکل تقابل مستقیم شیعیان با اسرائیل درمی‌آمد.

این سناریو باعث شد نگرانی‌هایی شکل گیرد مبنی بر اینکه سایر گروه‌های عراقی، شیعیان را مسئول کشاندن کشور به جنگی بدانند که می‌شد از آن دوری کرد. در چنین شرایطی، احتمال بروز شکاف دوباره میان شیعیان و سنی‌ها و تهدید دوباره برای وحدت عراق وجود داشت.

خطر دیگر، موضع احتمالی کردها بود. این احتمال وجود داشت که کردها اعلام کنند دولت مرکزی فقط نماینده یک گروه است، کشور از جنگ‌ها خسته شده و اقلیم دیگر نمی‌خواهد خود را با بغداد درگیر کند؛ چراکه نزدیکی به بغداد، اقلیم را وارد جنگ‌هایی می‌کند که نمی‌خواهد در آن‌ها شرکت داشته باشد.

نقش دولت السودانی

دولت محمد شیاع السودانی با ترکیبی از قاطعیت و تدبیر عمل کرد. به گروه‌ها هشدار داد که تحمل هیچ تلاشی برای کشاندن کشور به جنگی که وحدتش را تهدید می‌کند، ندارد. همزمان، کانال‌های ارتباطی با قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه آمریکا، را باز نگه داشت.

موضع ایران و موازنه داخلی
دولت عراق از موضع تهران هم بهره برد. ایران نه‌تنها از گروه‌ها نخواست وارد جنگ شوند، بلکه آن‌ها را به خویشتنداری تشویق کرد. برخی معتقدند تهران نمی‌خواست پس از از دست دادن سوریه، روابطش با عراق را نیز قربانی کند.

عامل مهم دیگر، درک گروه‌ها از بزرگی جنگ بود. آن‌ها می‌دانستند این نبرد از توانشان فراتر است؛ به‌ویژه با توجه به شرایط حزب‌الله در لبنان و نفوذ اطلاعاتی اسرائیل درون ایران. اسرائیل نشان داده بود که اطلاعات دقیقی از گروه‌های دشمن دارد و با برتری تکنولوژیک خود، می‌تواند به اهدافش برسد.

سه حمله ناکام

با وجود فشارها، به گفته منابع دیپلماتیک، گروه‌های بی‌انضباط تلاش کردند سه حمله را طراحی و اجرا کنند؛ اما نیروهای امنیتی عراق توانستند پیش از اجرا آن‌ها را خنثی کنند.

منابع همچنین گفتند که ایران زخمی عمیق برداشت؛ چراکه اسرائیل جنگ را به خاک ایران کشاند و آمریکا را به هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای آن ترغیب کرد. به‌گفته این منابع، اگر ایران در پرونده هسته‌ای امتیاز ندهد، احتمال دور تازه‌ای از درگیری وجود دارد.