استیضاح ترامپ پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش

اعلام برنامه بایدن برای احیای اقتصاد؛ تدارکات امنیتی در واشنگتن در آستانه مراسم تحلیف

 استیضاح ترامپ پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش
TT

استیضاح ترامپ پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش

 استیضاح ترامپ پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش

مجلس نمایندگان آمریکا رسما به برکنار کردن پرزیدنت دونالد ترامپ که چیزی تا پایان دوره ریاست جمهوری اش نمانده رای داد. پس از آن نگاه ها به سنا دوخته شده چون ترامپ آنجا محاکمه خواهد شد.
ترامپ اکنون در سنا با «استیضاح» روبروست که پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش انجام و بعدا هم احتمالا محاکمه می شود.
میچ مک کانل رهبر جمهوری خواهان سنا با دعوت نمایندگان سنا برای برگزاری جلسه پیش از موعد مقرر در ۱۹ ژانویه مخالفت کرد.
مک کانل گفت «جلسه محاکمه ترامپ تا پیش از روی کار آمدن جو بایدن رییس جمهور منتخب امکان ندارد تمام شود».
هیچ کدام از روسای جمهوری آمریکا پس از پایان دوره خود محاکمه نشده اند اما چیزی که مجلس نمایندگان تصویب کرده مربوط به اقدام برای برکناری رییس جمهور از مقام خود است.
دموکرات ها با کشاندن ترامپ به میز محاکمه درصدد محدودیت سازی برای آینده سیاسی اش هستند.
چاک شومر رهبر اقلیت دموکرات های سنا گفت «محاکمه برای برکناری در دستور کار سنا است. رای گیری برای محکوم کردن پرزیدنت در دستور کار است. اگر محکوم شود به جلوگیری از نامزدی مجددش در انتخابات رای می دهیم».
از سوی دیگر، بایدن از رهبران کنگره خواست تا به انتصابات و برنامه هایی که برای آغاز دوره ریاست جمهورش اعلام کرده رای بدهند و در عین حال کنگره وظیفه دارد ترامپ را محاکمه کند.
از سوی دیگر رییس جمهور منتخب آمریکا برنامه اقتصادی خود را برای احیای اقتصاد کشور اعلام کرد و گفت این طرح می تواند منجر به خروج از بدترین بحران اقتصادی آمریکا از دهه سی میلادی به این طرف شود. این در حالیست که چندین میلیون آمریکایی در دوره کرونا از کار بیکار شده اند.
به گزارش رویترز یک مسئول آگاه پیش از اعلام رسمی این برنامه گفت «طرح اقتصادی ۱.۵ تریلیون دلاری است و ۱۴۰۰ دلار به هر آمریکایی پرداخت می شود».
این اظهارات در حالی عنوان شد که در آستانه مراسم تحلیف رییس جمهور منتخب تدابیر شدید امنیتی در خیابان ها به ویژه اطراف ساختمان کنگره در نظر گرفته شده است.



پلی میان سه رودخانه… ترجمه‌ای انگلیسی و تصویری از رؤیاهای نجیب محفوظ

نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)
نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)
TT

پلی میان سه رودخانه… ترجمه‌ای انگلیسی و تصویری از رؤیاهای نجیب محفوظ

نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)
نجیب محفوظ در بالکن کافه‌اش مشرف به میدان التحریر در قاهره، سال ۱۹۸۸ (فرانس پرس)

با صداقتی نادر، رمان‌نویس لیبیایی-بریتانیایی «هشام مطر» ترجمه‌اش از کتاب «رؤیاهای آخر» نجیب محفوظ را با یک اعتراف آغاز می‌کند.
مطر در تنها دیدارشان در دهه ۹۰ میلادی، از محفوظ پرسید که نویسندگانی را که به زبانی غیر از زبان مادری‌شان می‌نویسند، چگونه می‌بیند؟

این پرسش بازتاب دغدغه‌های نویسنده‌ای جوان بود که در آمریکا متولد شده و مدتی در قاهره زندگی کرده بود، پیش از آنکه برای در امان ماندن از رژیم معمر قذافی (که پدر مخالفش را ربوده بود) به بریتانیا برود و در مدرسه‌ای شبانه‌روزی با هویتی جعلی نام‌نویسی کند.
و پاسخ محفوظ، همانند سبک روایت‌اش، کوتاه و هوشمندانه بود: «تو به همان زبانی تعلق داری که به آن می‌نویسی.»

«خودم را یافتم... رؤیاهای آخ

اما مطر اعتراف می‌کند که در بازخوانی‌های بعدی‌اش از آن گفتگو، چندین بار خود را در حال افزودن حاشیه‌ای یافت که محفوظ هرگز نگفته بود: خلاصه‌ای که می‌گفت: «هر زبان، رودخانه‌ای است با خاک و محیط خودش، با کرانه‌ها و جریان‌ها و سرچشمه و دهانه‌ای که در آن می‌خشکد. بنابراین، هر نویسنده باید در رودخانه زبانی شنا کند که با آن می‌نویسد.»

به این معنا، کتاب «خودم را یافتم... رؤیاهای آخر» که هفته گذشته توسط انتشارات «پنگوئن» منتشر شد، تلاشی است برای ساختن پلی میان سه رودخانه: زبان عربی که محفوظ متن اصلی‌اش را به آن نوشت، زبان انگلیسی که مطر آن را به آن برگرداند، و زبان لنز دوربین همسر آمریکایی‌اش «دیانا مطر» که عکس‌های او از قاهره در صفحات کتاب آمده است.

مطر با انتخاب سیاه و سفید تلاش کرده فاصله زمانی بین قاهره خودش و قاهره محفوظ را کم کند (عکس‌: دیانا مطر)

کاری دشوار بود؛ چرا که ترجمه آثار محفوظ، به‌ویژه، همواره با بحث و جدل‌هایی همراه بوده: گاهی به‌خاطر نادقیق بودن، گاهی به‌خاطر حذف بافت و گاهی هم به‌خاطر دستکاری در متن.
اندکی از این مسائل گریبان ترجمه مطر را هم گرفت.
مثلاً وقتی رؤیای شماره ۲۱۱ را ترجمه کرد، همان رؤیایی که محفوظ خود را در برابر رهبر انقلاب ۱۹۱۹، سعد زغلول، می‌یابد و در کنارش «امّ المصریین» (لقب همسرش، صفیه زغلول) ایستاده است. مطر این لقب را به‌اشتباه به «مصر» نسبت داد و آن را Mother Egypt (مادر مصر) ترجمه کرد.

عکس‌ها حال و هوای رؤیاها را کامل می‌کنند، هرچند هیچ‌کدام را مستقیماً ترجمه نمی‌کنند(عکس‌: دیانا مطر)

با این حال، در باقی موارد، ترجمه مطر (برنده جایزه پولیتزر) روان و با انگلیسی درخشانش سازگار است، و ساده‌گی داستان پروژه‌اش را نیز تداعی می‌کند: او کار را با ترجمه چند رؤیا برای همسرش در حالی که صبح‌گاهی در آشپزخانه قهوه می‌نوشید آغاز کرد و بعد دید ده‌ها رؤیا را ترجمه کرده است، و تصمیم گرفت اولین ترجمه منتشرشده‌اش همین باشد.
شاید روح ایجاز و اختصار زبانی که محفوظ در روایت رؤیاهای آخرش به‌کار برده، کار مطر را ساده‌تر کرده باشد.
بین هر رؤیا و رؤیای دیگر، عکس‌های دیانا مطر از قاهره — شهر محفوظ و الهام‌بخش او — با سایه‌ها، گردوغبار، خیالات و گاه جزئیات وهم‌انگیز، فضا را کامل می‌کنند، هرچند تلاش مستقیمی برای ترجمه تصویری رؤیاها نمی‌کنند.

مطر بیشتر عکس‌های کتاب را بین اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ گرفته است(عکس‌: دیانا مطر)

در اینجا او با محفوظ در عشق به قاهره شریک می‌شود؛ شهری که از همان جلسه تابستانی با نویسنده تنها برنده نوبل ادبیات عرب، الهام‌بخش او شد.
دیانا مطر با انتخاب سیاه و سفید و تکیه بر انتزاع در جاهایی که می‌توانست، گویی تلاش کرده پلی بسازد بین قاهره خودش و قاهره محفوظ.
هشام مطر در پایان مقدمه‌اش می‌نویسد که دلش می‌خواهد محفوظ را در حالی تصور کند که صفحات ترجمه را ورق می‌زند و با همان ایجاز همیشگی‌اش می‌گوید: «طبعاً: البته.»
اما شاید محتمل‌تر باشد که همان حکم نخستش را دوباره تکرار کند: «تو به همان زبانی تعلق داری که به آن می‌نویسی.»
شاید باید بپذیریم که ترجمه — نه‌فقط در این کتاب بلکه در همه‌جا — پلی است، نه آینه. و همین برایش کافی است.