ارمنی‌های لبنان با اعزام جنگجو و کمک مالی در جنگ علیه آذربایجان شرکت کردند

با آغاز درگیری بین ارمنستان و آذربایجان برای کنترل منطقه قره باغ واقع در خاک آذربایجان که اکثریت ساکنان آن ارمنی هستند، ارامنه در لبنان احساس می‌کنند که در قلب درگیری قرار دارند و این درگیری را یک تهدید قریب‌الوقوع می‌دانند که «وجود هر شهروند ارمنی را تهدید می‌کند».

این را جورج لبنانی - ارمنی متولد بیروت می‌گوید که چندین بار به ارمنستان سفر کرده‌است. جورج (۴۱ ساله)، استفاده از نام منطقه کوهستانی ناگورنو قره‌باغ را که نام آذربایجانی منطقه و به معنی ارتفاعات باغ سیاه است، انتقاد می‌کند.

او به الشرق الاوسط می‌گوید: «نام این منطقه آرتساخ، به معنی (جنگل آر) است». او توضیح می‌دهد که «(آر) خدای خورشید ارمنیان باستان است و ارمنی‌ها از این نام استفاده می‌کنند».

جورج می‌گوید که او در تمام روزها اخبار جنگ را با خانواده و دوستانش دنبال می‌کند. وی تلفن خود را نشان می‌دهد و به ده‌ها گروهی که ارامنه لبنان در فیس بوک ایجاد کرده‌اند اشاره می‌کند و می‌گوید: «این گروه‌ها از لبنان، پشتیبانی خود را از ارمنستان در این درگیری اعلام می‌کنند و لحظه به لحظه اخبار منطقه و رنج ارمنیان را منتقل و همچنین در مورد راه‌های کمک از لبنان بحث می‌کنند».

او بر لبنانی و ارمنی بودن خود و تعلق خاطر خود به دو کشور در همان حد اصرار دارد و می‌گوید: «البته که من لبنانی هستم».

 وی با اشاره به محل زندگی خود می‌گوید: «خانواده و معیشت من در اینجا است. اما من مثل همه هستم، مثل همه ارمنی‌هایی که خارج از ارمنستان زندگی می‌کنند. من از درد هر ارمنی متأثر می‌شوم و از هر لحاظ با او ابراز همبستگی می‌کنم، همان‌طور که اکنون نیز این چنین است. من مخالف حمله به ارامنه هستم. به اطراف خود نگاه کنید، همه اینجا به زبان ارمنی صحبت می‌کنند، گویا دیروز آمده‌ایم».

 همان‌طور که جورج می‌گوید همه کسانی که در منطقه برج حمود، جایی که ما او را ملاقات کردیم تردد می‌کند، همه چیز در این محله به هم پیوسته و پرجمعیت، بوی ارمنستان می‌دهد. رستوران‌ها، مغازه‌های عطر سازی و کارگاه‌های صنایع دستی مانند چرم و کفش سازی، انواع لباس‌ها و ساخت الماس و طلا و همچنین علائم و نام‌های خیابان.

حضور ارامنه در لبنان بیشتر در منطقه برج حمود در حومه شرقی بیروت متمرکز شده‌است و بیش از ۱۶۰ هزار نفر از جمله حدود ۱۵۰ هزار لبنانی ارمنی‌تبار در آن زندگی می‌کنند.

به گفته گریگور (۵۸ ساله)، ارمنیان لبنان در تلاشند تا از طرق مختلف از مردم در ارمنستان پشتیبانی کنند. او در مصاحبه با الشرق الاوسط می‌گوید: «ما در حد توان پول جمع کردیم. برخی از ما ۱۰ هزار پوند (کمتر از ۸ دلار) جمع‌آوری کردیم، در حالی که کمک برخی دیگر به هزار دلار می‌رسد. هرکدام با توجه به توانایی‌های خود کمک می‌کنند، اما مسلم است که همه ما با ارمنستان یک قلب هستیم».

حمایت از ارامنه در لبنان به پول محدود نیست. گریگور و دیگر ارمنیانی که با آنها ملاقات کرده‌ایم در مورد مردان جوانی صحبت کرده‌اند که از آغاز درگیری‌ها با هدف جنگ با آذربایجان به ارمنستان رفته‌اند. او می‌گوید که چهار لبنانی ارمنی‌تبار در جریان شرکت در جنگ کشته شده‌اند. او از تلفن خود عکس یکی از آنها را به نام کیورک حاجیان (لبنانی از منطقه عنجر در شرق لبنان) را نشان می‌دهد که سال هاست در ارمنستان زندگی می‌کند.

علیرغم اشتیاق ارمنی‌ها و تأکید آنها بر آمادگی برای شرکت در جنگ، آنها همیشه اصرار دارند که مردمی صلح طلب هستند که از جنگ‌ها رنج زیادی برده‌اند، به ویژه کسانی که در خاورمیانه ساکن هستند.

ریتا (۵۷ ساله) که یک سوری ارمنی‌تبار و همسر یک ارمنی لبنانی است، شرح می‌دهد که چگونه از جنگ در سوریه رنج می‌برد و همچنین چگونه از جنگ در لبنان رنج می‌برد. او در مصاحبه با الشرق الاوسط می‌افزاید: «امروز من نیز در حالت جنگ هستم. قلب من با کشورم ارمنستان است. امیدوارم همه چیز به پایان برسد ما مردمی هستیم که صلحی را که برای ما مناسب است، دوست داریم».

مقامات احزاب ارمنستان بارها تأکید کردند که هیچ تلاش سازمان یافته‌ای برای اعزام مبارزان لبنانی ارمنی‌تبار برای شرکت در جنگ علیه آذربایجان، نه توسط آنها و نه توسط انجمن‌ها، وجود ندارد و هر کسی که از جوانان ارمنی در لبنان رفته، شخصاً اقدام کرده و تعداد شرکت کنندگان در ابن درگیری بسیار اندک است.

سیواک آگوبیان رئیس حزب رامگاور ارمنستان (حزب لیبرال دموکرات ارمنی) می‌گوید که تا این لحظه، «هیچ چارچوب سازمان یافته‌ای به ویژه از سوی احزاب ارمنی در لبنان برای جذب یا سازماندهی عزیمت جوانان لبنانی ارمنی الاصل برای شرکت در جنگ وجود ندارد».

او در گفتگو با الشرق الاوسط اضافه می‌کند که هرکس برود با تصمیم شخصی و با ابتکار عمل شخصی خود است.

آگوبیان معتقد است که «زود است یا شاید بعید به نظر می‌رسد که اقدامات شخصی به یک فرایند استخدام سازمان یافته برای جوانان لبنانی ارمنی‌تبار تبدیل شود، خصوصاً اینکه آرتساخ هنوز از ارامنه خارج از کشور درخواست پشتیبانی نظامی نکرده‌است».

وی در مورد مسئله کمک‌های مالی که ارمنی‌ها از لبنان به ارمنستان ارسال کرده‌اند، معتقد است که «این موضوع از لبنان و خارج از آن اتفاق افتاده، اما نه در مقادیری که می‌توان در مورد آن صحبت کرد».