انعام کجه جی

صبح دو روز پیش یک معلم فرانسوی ضربات کشنده چاقو خورد. و هماکنون فوت کرد. خبرها حکایت دارند که قاتل جوانی چچنی و دانش‌آموز بوده است. درحالی که در هر دستش چاقویی داشت به ساختمان حمله برد و یک نفر را کشت و دو نفر دیگر را زخمی کرد. در عرض چند ساعت، تمام فرانسه رسمی به محل حادثه در آراس نقل مکان…

آیا می‌توانیم مادام ناتالی دراخ، رئیس دانشگاه سوربن فرانسه را تصور کنیم که به عنوان متهم در برابر قاضی مسائل فوری در پاریس ایستاده باشد؟

یک جاسوس روزها در کف دستت می‌ نشیند و شب‌ها زیر بالشت می‌ خوابد. منظور گوشی هوشمند است.

ولوله‌ و پرسش‌ها در میان نویسندگان، هنرمندان و روزنامه نگاران عراقی. مسبب آن اطلاعیه وزارت فرهنگ مبنی بر راه اندازی کمک هزینه اختصاص یافته به آنها و سررسید سال

یک تبلیغ بسیار وسوسه انگیز است که چاپ شده در روزنامه‌ها یا آویخته بر دیوار ساختمان‌های رسمی می‌خوانی. آیا می‌خواهی مشعل المپیک را حمل کنی؟

«شماره این هفته در کیوسک‌ها در دسترس نخواهد بود. با صادقانه‌ترین احترام از درک شما سپاسگزاریم». این عبارتی است که در وب سایت «لوژورنال دو ديمانش»( Le Journal du Dimanche) می‌خوانیم، نشریه‌ای که هر یکشنبه منتشر می‌شود و محبوب‌ترین نشریه در فرانسه به شمار می‌‌آید. همکاران ما آنجا در اعتصاب به سر می‌برند. اعتصاب آنها وارد ششمین هفته خود شده و شماره کاغذی نشریه و وب سایت آن را شامل می‌شود. 

«کاش پلیس پسرم را ‌می‌ زد و او را از ماشین بیرون می‌ کشید. اما اینکه به او شلیک کند؟!». سخنانی که منیه، مادر نائل نوجوان که در یک حادثه بازرسی معمولی در نانتر در حومه پاریس کشته شد، گفت دلخراش‌ اند. و از زمان کشته شدن پسر، حومه شهر در آتش می‌سوزد. آتش‌ سوزی به مرکز پاریس، مارسی، لیون و دیگر شهرهای…

سالها پیش، سلوی بکر، نویسنده مصری، داستان کوتاهی با نهایت شیرینی با عنوان « كل ذلك الصوت الجميل الذي يأتي من داخلها/همه آن صدای زیبایی که از درونش می‌آید» منتشر

«شعر در عراق متولد می‌شود. عراقی باش تا شاعر شوی دوست من!» این را محمود درویش گفته بود و من وقتی به متن جادویی زین العابدین المرشدی در مسابقه «أقرأ: می‌خوانم»

فرانسوی‌ها نیز مانند دیگر ملت‌  ها در مضیقه افتاده‌اند. چند روز پیش گزارش مرکز مطالعات نظارت بر شرایط زندگی منتشر شد تا اندوهی بر اندوه بیفزاید. دراین گزارش آمد