فاضل السلطانى

فاضل السلطانى

​سرزمین هرزی که «برادر بزرگ‌تر» فرامانروای آن است

خواننده غربی دراین روزهای تاریک به سمت دو اثر کشیده می‌شود که اثری عمیق بر ناخودآگاهش گذاشته‌اند در دو دوره‌ای که حدود ربع قرن با هم فاصله داشتند. اثر اول سال 1922، چهار سال پس از پایان جنگ جهانی اول منتشر شد. دومین کتاب سال 1949 باز چهار سال پس از پایان جنگ جهانی دوم روانه بازار شد. اولین‌شان …

چرا می‌نویسیم، سئوالی بی معناست

ارنست همینگوی ما را نصیحت می‌کرد اگر می‌توانیم ننویسیم، ننویسیم. این توانایی به این معناست که نوشتن سبب وجودی ما و جوهره آن نیست. شاید ضمیمه زیبایی در این وجود باشد، چیزی اضافه که آگاهانه یا نیمه آگاهانه آن را خواسته‌ایم، یا دکوری خارجی که وجود ما را زینت می‌بخشد. اما در مغز استخوان نیست، تشکیل…

​صدای شهدای الجزایر امروز بازمی‌گردد

حالا الطاهر الغمری را به یاد می‌آورم، شخصیت تاریخی که به وسیله قهرمان رمان «التفکک/از هم گسستن» اثر نویسنده الجزایری رشید بوجدره زنده می‌شود. اولین رمانی که رشید به زبان عربی نگاشت بعد از اینکه به فرانسوی می‌نوشت و به نظرما شاید بهترین رمان او باشد. به یاد ریختن خون بوعلی طالب، دکتر کنون، بودرباله…

در ستایش روشنفکران عراقی

در میان ویرانی گسترده عراق، که از زمان هولاکو تا واپسین حاکمان بغداد ادامه دارد، در این مرز و بوم خسته همواره یک شعله روشن تابیدن داشت و به‌نظر می‌آید دشمنان را یارای خموشی آن نیست؛ از فروغ دیده این تمدن تا عصر حاضر این شعله بیدار است: فرهنگ. عراقی که ما می‌شناسیم چیزی مگر جز عبارت فرهنگ نیست:…

​جیغ

در این روزها نقاشی معروف، به نام «جیغ»، در میان روزنامه‌های بریتانیایی بسیار یادآوری می‌شود. این نقاشی از سوی کسانی مثال آورده می‌شود که دربارهٔ مسئله «برکسیت» و خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا قلم‌فرسایی می‌کنند؛ گویی آنها می‌خواهند بگویند هر چه بنویسیم نمی‌توانیم عمق گرفتاری و نگرانی خود را انعکاس…