نصرالله... رسانه و باقلوا! 

حسن نصرالله، رهبر گروه تروریستی «حزب‌الله» پس از واژگونی کامیون حمل سلاح حزب در منطقه الکحاله که منجر به درگیری مسلحانه بین مردم و محافظان کامیون اسلحه شد، به «یک شبکه‌ تلویزیونی» لبنانی حمله کرد و آن را مسئول آنچه در منطقه الکحاله رخ داد دانست.
نصرالله می‌گوید: «اگر کاری که این کانال معروف خبیث انجام داد نبود، این اتفاق نمی‌افتاد» و « مسئول اصلی خونریزی، خطرات و پیامدهای احتمالی که می‌توانست کشور را به‌عنوان یک مجموعه فراگیرد، متوجه کاری است که این نهاد رسانه‌ای انجام داد» و منظور وی شبکه «ام‌تی‌وی» لبنان است و می‌افزاید:« مسئله به نقل اخبار و بیان دیدگاه مربوط نیست. به هر حال قوه قضائیه باید به این موضوع رسیدگی کند، تحریک به تعرض و تحریک به قتل وجود دارد، در هر صورت ما منتظر نتیجه قوه قضائیه خواهیم بود».
خوب، نگاه کنید وضع لبنان و بخشی از منطقه ما در طنز و نابسامانی به کجا رسیده است؛ از آنجایی که نصرالله اکنون در باره رسانه‌ها و قوه قضائیه سخنرانی می‌کند و حزب او - و تحت رهبری‌اش- اولین کسی است که چیزی را که من همیشه آن را «شستشوی خبری» می‌نامم، به راه می‌اندازد.
نصرالله در باره رسانه‌ها سخنرانی می‌کند و این حزب اوست که مفهوم «مخالفت و مقاومت» را جعل کرد و درها را به روی ترویج مواد مخدر در منطقه و حتی آمریکای جنوبی گشود و این سعودی است که اخیراً اعلام کرد که برنامه قاچاق بیش از دو میلیون قرص کاپتاگون در جعبه‌های «باقلوا» را خنثی کرد.
البته «باقلوا» گستره‌ای جغرافیایی است که همگان از آن آگاهند و اتحادهای آن را می‌شناسند و نیازی به توضیح نیست؛ چرا که وضعیت به مرحله سوء استفاده از مواد غذایی رسید و به تحریف افکار محدود نشد به ویژه در لبنان بعد از اینکه افکار توسط «حزب الله» تعقیب و هدف قرار گرفتند.
طنز در سخنان نصرالله به همین جا ختم نشد. او در حمله گمراه‌کننده خود به شبکه «ام‌تی‌وی» لبنان می‌گوید که« قوه قضاییه باید به این موضوع رسیدگی کند.» سؤال اینجاست: نصرالله درباره کدام قوه قضاییه صحبت می‌کند؟
آیا او در مورد قوه قضاییه‌ای صحبت می‌کند که حزبش صبح و عصر نقض می‌کند، یا قوه قضاییه‌ای که در ماجرای بمب‌گذاری بندر بیروت با آن مبارزه می‌کند، یا قوه قضاییه‌ای که نصرالله در تمام ترورهایی که علیه سیاستمداران و روزنامه نگاران و روشنفکران لبنانی، مشخصاً قاتل مرحوم رفیق الحریری انجام شد با آن همکاری نکرد؟
به همین دلیل است که من می‌گویم «طنز» که تمسخری خنده‌دار است، اما خنده‌ای که به گریه می‌ماند؛ چرا که این مرد مفهوم حکومت را نابود کرد، تار و پود اجتماعی آن را گسست، امنیت داخلی و خارجی آن را به خطر انداخت، در رگ‌های خون سوریه نفوذ کرد، و برای ایران برسر لبنان معامله کرد، حالا ظاهر می‌شود و در باره رسانه و قوه قضاییه برای ما سخنرانی می‌کند!
بنابراین، خواننده گرامی، این مقاله خشمگینانه نیست، بلکه حسرتی است بر لبنان و بلایی که بر سر میهن‌ها می‌آید وقتی مفهوم حکومت در برابر قدرت شبه نظامیان ناپدید و فرقه‌گرایی مسلحانه بر میهن پرستی و دولت مدنی پیروز می‌شود.... اندوهی برای لبنان و دیگر کشورهای آسیب دیده منطقه؛ زیرا هیچ عاقلی اتلاف وقت و هزینه و تلاش برای کمک به کشورهایی که اینگونه می‌سوزند را نمی‌پذیرد، به خصوص در منطقه‌ای که از شعارهای دروغین و آزمودن آنها خسته شده است و منطقی نیست که دوباره آزمایش را با حضور نصرالله و امثال او انجام دهیم.