هند به سوی فضا پیش از تأمین نیازهای زمین 

این همزمانی با اجلاس سران بریکس تصادفی نبود، زمانی که رئیس جمهوری آفریقای جنوبی با تبریک به نخست وزیر هند گفت:« اندکی بعد، ما فرود فضاپیمای شما بر روی ماه را به شما تبریک خواهیم گفت». هندی‌ها روز و ساعت را برای رساندن پیام خود به جهان انتخاب کردند، امروز ما کشور بزرگی هستیم، نه تنها از نظر جمعیت، بلکه از نظر توان هندی‌ها.
نارندرا مودی وقتی هندوستان را به چهارمین کشور جهان تبدیل کرد که روی ماه فرود آمد و اولین کشوری بود که به قطب جنوب این سیاره رسید، سرشار از غرور ظاهر شد. کشورش راه طولانی برای برتری جهانی را به سرعت طی کرده است. ممکن است متناقض به نظر برسد کشوری که نیمی از جمعیت آن فاقد سرویس بهداشتی‌اند، بتواند با اتکا به توان خود به ماه برسد. اما این داستان موفقیت هند است که با موفقیت‌های چین، روسیه و غرب تفاوت دارد.
دولت هند می‌توانست کار خود را به ساخت دستشویی، وسایل حمل و نقل برای کسانی که نمی‌‍توانند در قطارهای این کشور که از زمان استعمار بریتانیا ساخته شده است جایی برای نشستن بیابند، و تامین مسکن برای ده‌ها میلیون نفر که در جاده‌ها می‌خوابند، محدود کند.
هند تصمیم گرفت تا خیزش خود را در همه زمینه‌ها، توسعه آموزشی و صلاحیت علمی، با تمرکز بر مسائل فنی که فرزندانش را به رهبران انقلاب فنی مدرن در ایالات متحده تبدیل کرد، انجام دهد.
چیزی که هند را نمونه‌ای درخشان در کنفرانس بریکس و در سراسر جهان که فرود آن بر ماه را تماشا می‌کرد ساخت، این است که مسیر توسعه موشک‌های خود را برای نفوذ به فضا و استعمار ماه انتخاب کرد، نه مانند همسایه‌اش ایران که تمام پول‌های خود را در موشک‌هایی برای تهدید منطقه و پروژه‌های هسته‌ای برای مقاصد نظامی هزینه کرد.
هند با یک دست در حال ساختن کشوری جهان سومی برای برخورداری از اساسی‌ترین نیازهای زندگی و با دست دیگر در حال ساختن یکی از سریع‌ترین اقتصادهای جهان است.
مودی دو سال پیش چه چیز را جشن گرفت؟ وی گفت:« ما با تامین توالت برای بیش از 600 میلیون نفر طی 60 ماه و ساخت بیش از 110 میلیون توالت، دنیا را شگفت‌زده کردیم». امروز، مودی توانایی دانشمندان هندی برای ارسال سفینه به ماه را جشن می‌گیرد و زمانی که آخرین بار این تلاش با شکست مواجه شد، ناامید نشد. امروز هند ششمین اقتصاد جهان است و آرزو دارد در سال 2050 به جایگاه سوم برسد.
تجربه هند با ایالات متحده و روسیه زمانی که این دو کشور وارد مسابقه فضایی شدند متفاوت است، هر کشوری به یک قرن پیشرفت تمدنی دست یافته بود، در حالی که هند دو دهه پیش یک کشور فقیر در انتهای نردبان بود.
مسابقه فضایی بخشی از آن برای غرور ملی و تقویت ارزش کشور در جهان است، اما بخش بزرگی از آن نشان دهنده توسعه علمی کشور و بیانگر آرزوهای آینده است؛ جایی که انسان‌ها در فضای بی‌انتها به دنبال راه حلی برای مشکلات زمین‌اند. آمریکایی‌ها پس از یک وقفه طولانی تصمیم گرفته‌اند فتح ماه را از سر بگیرند و دو شرکت برای فرود دوباره با هم رقابت می‌کنند. همینطور چین و روسیه و ژاپن که در آوریل گذشته تلاش کرد و موفق نشد و دوباره در حال انجام آزمایش است. اسرائیل که از نظر علمی پیشرفته است، دفعه پیش تلاش کرد و شکست خورد و هنوز تلاش خود از سرنگرفته است.
سلام و تبریک به هند و دانشمندان آن برای این رویکرد، پیشرفت و موفقیت در رسیدن به ماه.