ما در مرحله‌ای قرارداریم که «سلاح» شبه نظامیان اسلامی مورد حمایت ترکیه و ایران یک‌دست می‌شود نه برای آزادی قدس بلکه برای نشانه گرفتن سینه جهان عرب به خصوص کشورهایی که هنوز با طرح ایرانی و ترکی و در رأس آنها ائتلاف چهارگانه مقابله می‌کنند. حلقه محاصره ایران و ترکیه تنگ‌تر می‌شود و طرح هر دو در معرض شکست‌های پیاپی با وضعیت اقتصادی داخلی بد قراردارند؛ با مقاومت داخلی در مقابل طرح‌های توسعه‌طلبانه‌ای که به زیان رفاه و آسایش ملت‌های ایرانی و ترکی است با یک توافق بین‌المللی با هدف خلع سلاح شبه نظامیان «اخوان» و شبه نظامیان فقیه و سرانجام حلقه محاصره‌ای که بر هردو تنگ‌تر می‌شود به دلیل ائتلاف چهارجانبه‌ای که همچون دیواری در مقابل آنها ایستاد و رؤیاهاشان را متلاشی ساخت.
زمان به سرعت برای این دو طرح سپری می‌شود و شکست‌ها در پی هم می‌آیند؛ «حماس» و «حزب الله» تصمیم گرفتند نه اینکه طرح «بهانه» مقاومت دربرابر اسرائیل را عقب بیاندازند بلکه آن را کاملا لغو کنند. باید دوباره سازماندهی شوند و به طور مستقیم رودر روشد. صفوف را یکپارچه ساخت و وقتی برای پنهانکاری باقی نمانده است. زمانی برای بهانه ساختن اسرائیل وجود ندارد. این فرصت را هیچکدام ندارند، آنها حالا ناگزیرند با کسانی که دربرابر عادی سازی روابط با ایران و ترکیه بایستند مقابله کنند اینگونه بود که عقربه‌های قطب‌نمای «حزب الله» و «حماس» یکی شدند.
اینکه لبنان ترسیم مرزها با اسرائیل را پذیرفت به چه معناست؟ صرف پذیرش اصل ترسیم مرزها بین دوکشور بدین معناست که «حزب الله» است که ترسیم حدود را پذیرفته، پس اوست که برلبنان حکمرانی می‌کند، یعنی ایران ترسیم حدود را پذیرفته، پس اوست که بر لبنان مسلط است، یعنی ایران و «حزب الله» مجبور شدند آشکارا وجود اسرائیل را به رسمیت بشناسند پس از اینکه در خفا با هم داد و ستد می‌کردند؛ یعنی اینکه «حزب الله» قصد دارد به اسرئیل این اطمینان را بدهد که خطری برای آن ندارد و تهدیدش نمی‌کند پس از اینکه احساس کرد شبه نظامیان ایرانی در قلب طوفان قرار دارند.
هرچند «نوکران» ایران در منطقه تلاش کنند این مذاکرات برای ترسیم مرزها را جا بیاندازند، اما در نهایت به معنای پذیرفتن و به رسمیت شناختن کشور اسرائیل است و آنچه اکنون مهم است آینده سلاح «حزب الله» است. آیا «حزب الله» پذیرفته درباره آن مذاکره کند، و آیا می‌داند که پس از به رسمیت شناختن اسرائیل دیگر دلیلی برای سلاح «مقاومت» وجود دارد و باید خلع شود؟ یا اینکه بدین معناست که حسن نصرالله گفته که ترسیم حدود با شما را می‌پذیرم و شما و کشورتان را به رسمیت می‌شناسم به شرط آنکه کاری به سلاح من نداشته باشید و به شما قول می‌دهم به سمت شما نشانه نروم؟ «حزب الله» اگر برای اسرائیل نباشد به سمت چه کسی نشانه خواهد گرفت؟
پیش از این اسرائیل بهانه‌ای بود تا «حزب الله» به سلاحش تمسک بجوید علیرغم اینکه این سلاح را به روی لبنانی‌ها، سوری‌ها، عراقی‌ها، یمنی‌ها و مخالفان نفوذ ایران نشانه گرفت، اگر اسرائیل را پذیرفت و آن را به رسمیت شناخت و مرزها را با آن ترسیم کرد و سلاحش در دستش ماند، با آن به کجا خواهد رفت و او همانی است که می‌گوید لبنان تنها یک ایالت از ایالت‌های صاحب الزمان امام فقیه ایرانی است؟
در سطحی دیگر، چه معنایی دارد که هنیّه شبه نظامیان تروریست ایرانی مانند گروه «14 فوریه» را بپذیرد که به بحرین و امنیتش حمله می‌کند و در لیست گروه‌های تروریستی گنجانده شده است؟
براساس منابع «الاخبار» هفته گذشته رهبران «حماس» و «الجهاد» دیدارهایی با شبه نظامیان «ائتلاف 14 فوریه» در بیروت داشته‌اند و دیداری بین رهبران ائتلاف و رئیس دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی «حماس» اسماعیل هنیه همچنین با «رهبرانی» از جمعیت غیرقانونی و منحل شده «الوفاق» صورت گرفته است.
«الوفاق» و «14 فوریه» بیش از 1000نفر از مأموران پلیس بحرین را با سلاح و مواد منفجره ایرانی کشته یا زخمی کردند از جمله با نیرات آمونیایی که سال 2015 پیش از انفجار کشف شد و اگر لطف خدا نبود انفجار منامه دست‌کمی از انفجار بیروت نداشت. «حماس» پس از این دیدار رو به کجا می‌رود؟ آیا قطب نمای مقاومتش را به سمت قلب بحرین تغییرداده است؟
«حماس» پس از آنکه پذیرفت به محور ایرانی -ترکی -قطری محلق شود و درنهایت بلاهت با این نشست «اخوان المسلمین» دربحرین و دیگر کشورهای خلیج را به دردسر می‌اندازد و آنها را درقلب طوفان می‌افکند پس از اینکه اعلام کرد شبه نظامیان ایرانی «14 فوریه» مردم بحرین را نمایندگی می‌کنند!
اندک اندک نام اسرائیل از فرهنگ مقاومت خارج می‌شود و قطب‌نما به سمت کشورهایی تنظیم می‌شود که در برابرعادی سازی روابط با ایران و ترکیه مقاومت کردند که همان ائتلاف چهارجانبه باشد. اکنون تصویر شفاف‌تر می‌شود، بهانه سلاح دردست ما برای مقاومت درمقابل اسرائیل و آزادی قدس تمام شد. هر دو(حماس و حزب الله) اکنون اسلحه‌شان را به روی ائتلاف چهارجانبه گرفته‌اند، این کشورها مقاومند و در برابر طرح امامت ایرانی و خلافت ترکی ایستاده‌اند.
