روزهای سخت و خطرناکی را پشت سر می گذاریم. صحنه‌های فاجعه‌بار در خاورمیانه از زمان حمله دلخراش «حماس» به اسرائیل در 7 اکتبر نشان‌دهنده این موضوع است. به عنوان پدر و مادر، وقتی می بینیم این تعداد زیاد از کودکان کشته یا مجروح می شوند، قلب ما می شکند، در واقع، کشته شدن هر انسان بی گناه در 7 اکتبر و بعد از آن، خود یک تراژدی است. خانواده ها در عزاداری، جوامع در بهت و حيرت، و بحرانی که تمام منطقه را فرا گرفته است.
هیچ یک از ما دوست نداریم این درگیری یک لحظه بیشتر از آنچه که باید طول بکشد. در حالی که یکی از ما به حزب محافظه کار بریتانیا و دیگری به حزب سبز آلمان تعلق دارد، سنتهای سیاسی بسیار متفاوتی داریم، اما هر کدام از ما با این باور وارد سیاست شدیم که حتی در تاریک ترین لحظات نیز امکان تغییر وضعیت اسفبار به سمت بهبود وجود دارد. امروز، ما در آرزوی صلح در خاورمیانه، مانند سایر نقاط جهان، شریک هستیم.
ما از برخوردهایمان با منطقه و بحث در دو کشورمان می دانیم که این احساسات در بین مردم گسترده است. در مورد افراط گراهایی مانند «حماس»، آنها تنها کسانی هستند که می خواهند ما در یک چرخه بی پایان خشونت گرفتار بمانيم و جان بی گناهان بیشتری را به خاطر ایدئولوژی متعصب خود قربانی كنند.
اما هدف ما نمی تواند صرفاً پایان دادن به جنگ امروز باشد، بلکه باید صلحی پایدار برای روزها، سالها و نسلها باشد. بنابراین، ما از آتش بس حمایت می کنیم، اما به شرطی که پایدار باشد.
ما همچنین می دانیم که بسیاری در منطقه و خارج از آن به درخواست آتش بس فوری ادامه داده اند. ما درک می کنیم که انگیزه این تماسهای صادقانه چیست. این یک واکنش قابل درک به این رنج بسيار است و ما نیز بر این باوريم که این درگیری نمی تواند تا ابد ادامه یابد.
از این منظر، اخیراً از آتش بسهای بشردوستانه حمایت کردیم. ما در اواخر نوامبر دیدیم که آتش بس مؤثر واقع شد. بنابراین، ما در حال تقویت تلاش‌های دیپلماتیک برای توافق بر سر سایر آتش‌بس‌ها به منظور کمکهای بیشتر و آزادى گروگان‌های بیشتر هستیم.
هنوز بیش از 130 گروگان در غزه وجود دارد. هر یک از آنها خويشان و عزیزانی دارند که در ترس و اضطراب زندگی می کنند. «حماس» باید همه آنها را فورا آزاد کند. سختی بازداشت آنها فقط پیشرفت به سوی صلح را به تاخیر می اندازد.
با این حال، ما باید در اینجا صريح باشیم. ما بر این باور نیستیم که اکنون خواستار یک آتش بس عمومی و فوری، به این امید که به هر شکلی دائمی شود، بهترین راه پیش رو باشد.
این مسیر دلیلی را نادیده می گیرد که چرا اسرائیل مجبور به دفاع از خود شد. «حماس» به شدت به اسرائیل حمله کرد و همچنان به پرتاب روزانه راکت برای کشتن شهروندان اسرائیلی ادامه می دهد. «حماس» باید سلاح خود را زمین بگذارد.
بیایید تصور کنیم که ما اسرائیل را تحت فشار قرار دادیم تا فوراً تمام عملیات نظامی را متوقف کند، آیا «حماس» شلیک موشک را متوقف می کند؟ گروگانها را آزاد می کند؟ آیا ایدئولوژی کشتار در آن زمان تغییر خواهد کرد؟
آتش بس ناپایدار، که به سرعت در حال فروپاشی و تبدیل به خشونت بیشتر است، تنها ایجاد اعتماد لازم برای دستیابی به صلح را دشوارتر خواهد کرد.
ما همچنین باید به دقت در مورد ماهیت هر توافق صلح بلندمدت فکر کنیم. تصور «حماس» به عنوان یک شریک واقعی برای صلح حتی قبل از 7 اکتبر دشوار بود و ما نمی توانیم پس از آن روز هیچ توهمی در مورد این موضوع داشته باشیم. خروج «حماس» از قدرت در غزه مانعی دائمی در مسير راه حل دو كشورى خواهد بود.
ما هر دو با بازماندگان حوادث 7 اکتبر ملاقات کردیم و هر دو درد غیرنظامیان فلسطینی را که خانواده‌هایشان جان خود را از دست دادند، احساس کردیم. ما مطلقاً شک نداریم که نمی توانیم انتظار داشته باشیم که اسرائیلی ها در کنار کسانی زندگی کنند که خود را وقف تکرار جنایات «حماس» کرده اند. ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که فلسطینی‌ها در میان کسانی زندگی کنند که با کمین کردن در زیر خانه‌ها، مدارس و بیمارستان‌ها، آنها را در معرض خطر قرار می‌دهند.
اما این بدان معنا نیست که ما اکنون نمی توانیم کاری انجام دهیم. وظیفه ما این است که هر کاری که می توانیم انجام دهیم تا راه را برای یک آتش بس دائمی که به صلح پایدار منجر می شود، هموار کنیم. هر چه زودتر این اتفاق بیفتد، بهتر است -مجال براى هیچ انتظاری نيست.
به نوبه خود، ما بر سه حوزه حیاتی تمرکز خواهیم کر:
اول، اسرائیل، مانند هر کشور دیگری در جهان، حق دارد از خود دفاع کند، اما در انجام این کار باید قوانین بین المللی بشردوستانه را رعایت کند. اسرائیل در این جنگ پیروز نخواهد شد اگر عملیات نظامی اش امکان همزیستی مسالمت آمیز با فلسطینی ها را از بین ببرد.
اسرائیل حق دارد تهدید ناشی از «حماس» را از بین ببرد، اما تعداد زیادی غیرنظامی کشته شده اند. بنابراین، دولت اسرائیل باید برای تمایز کافی بین تروریست ها و غیرنظامیان تلاش بیشتری کند و در نتیجه اطمینان حاصل کند که حملاتش رهبران و مبارزان «حماس» را در صفوف خود هدف قرار می دهد.
دوم، ما باید برای رساندن کمکهای بیشتر به مردم فلسطین تلاش کنیم. وقتی كودكان را زیر آوار خانه های ویران شده می بینیم که نمی دانند از کجا آب و غذا پیدا کنند و نمی دانند پدر و مادرشان کجا هستند، دلمان از غم می شکند. به همین دلیل است که ما بودجه خود را برای کمکهای بشردوستانه به نوار غزه افزایش داده‌ایم و به کسانی که بیشتر به آنها نیاز دارند، کمکهای حیاتی می‌رسانیم.
ما هر دو متعهد به انجام کارهای بیشتر هستیم. ما از بازگشایی گذرگاه کرم ابو سالم توسط اسرائیل استقبال می کنیم. ما باید بدون هیچ مانعی و مستقیماً از طریق گذرگاه‌های بسیاری که ممکن است، کمک‌ها را به غزه برسانیم تا مقادیر بسیار بیشتری از کمک‌ها نسبت به آنچه که در حال حاضر می‌بینیم، شروع شود.
در پايان، همه کسانی که می‌خواهند به این رنج پایان دهند، باید برای یافتن راه‌حلی که امنیت طولانی‌مدت را برای هر دو ملت فراهم کند، با یکدیگر همکاری کنند. به ویژه شرکای عرب ما نقشی حیاتی در این زمینه دارند. آنها تعهد انسانی قوی نشان داده اند و وزن سیاسی بیشتری در میز مذاکره دارند. دامن زدن به افراط گرایی تهدیدی برای همه ما است، نه فقط اسرائیلی ها و فلسطینی ها.
راه حل دو كشور مستلزم احساس امنیت در هر دو طرف برای زندگی در کنار یکدیگر است. اما شهرک نشینان افراطی در کرانه باختری به دنبال خرابکاری در چنین تلاشهایی هستند و از خشونت برای بیرون راندن اجباری فلسطینی ها از خانه هایشان استفاده می کنند. ما این اقدامات شنیع را به شدت محکوم می کنیم.
فلسطینی ها به تیمی از رهبران نیاز دارند که بتوانند امنیت و حکمرانی خوبی را که شایسته آن هستند به آنها بدهند. ما چاره ای نداریم جز اینکه اطمینان حاصل کنیم خشونتی که اکنون شاهد آن هستیم تکرار نمی شود. این تنها راه رسیدن به صلح پایدار است.
در ميان چنین بحرانی، شايد فکر کردن به آنچه که به نظر پایانی فراتر از دسترس ما به نظر می رسد دشوار به نظر آيد. اما راه گریزی از آن نیست. ما می خواهیم جنگ نه تنها امروز، بلکه در آینده نیز متوقف شود. ما خواهان پایان دادن به کشتار هستیم، نه تنها امروز، بلکه در آینده نیز. ما خواهان صلح برای کودکان اسرائیلی و فلسطینی، امروز و آینده هستیم. این از دست دادن غم انگیز زندگی ما را مجبور می کند که امروز وارد عمل شویم و در عین حال بر چگونگی دستیابی به این هدف در آینده تمرکز کنیم.
