عبدالرحمان الراشد
روزنامه‌نگار و روشنفکر سعودی، سردبیر سابق روزنامه «الشرق الاوسط» و مدیر سابق شبکه العربیه
TT

برای دهمین بار فرزندان شما را می‌ربايند

بيشتر مردم نمی‌توانند با اتفاقاتى که در غزه برای غیرنظامیان می‌افتد، همدردی نکنند، یک تجاوز غیرقابل قبول، همانطور که حمله حماس به غیرنظامیان در اسرائیل از نظر مذهبی و انسانی رد می‌شود. مخالفت با هدف قرار دادن غیرنظامیان یک رفتار طبيعى است. در همین چارچوب، تنها یک فرد نادان یا مغرض عادلانه بودن آرمان فلسطین، یک سرزمین و یک کشور را انکار می‌کند.
با این حال، در منطقه پرتلاطم ما، همدلی کور اولین گامی است که گام‌هاى بعدى را به دنبال دارد.
این همان چیزی است که در افغانستان، سوریه و عراق روى داد. هر دهه مسئله و آرمانى دارد. آنها تلاش کردند از آن در رنج مسلمانان چچن علیه روس‌ها و سپس مسلمانان اویغور چین استفاده کنند. اگر دولت‌های عربی انتشار آنها را ممنوع
نمى‌كردند، هزاران نفر به جنگ چین مى‌رفتند درگیر شدن در جنگ‌ها با به کارگیری همدلی و بهره‌برداری از اشک آغاز می‌شود.
جهان پيرامون ما پر از تراژدی‌ها، مصايب و شرارت است، جنگى به پایان نمی‌رسد مگر آنكه جنگى ديگر آغاز شود و رنج مردم با صحنه‌های خونین مزمن و كهنه می‌شود. همیشه کسانی هستند که از فجایع سوء استفاده می‌کنند و از ارزش‌های دینی و انسانی کمک می‌گیرند. از همدردی طبیعی در فاجعه به تعمیم احساس گناه و مسئولیت منتقل می‌شود، مردم عرب کجایید؟ با ارسال پیام و دعوت به مشارکت، توئیت كنيد، تحریم كنيد و حمله كنيد. و با ایجاد نمادها (سازمان ها، مردم و لباس). شارژ کردن مردم با انتقال آنها از غم به خشم و از خشم فردی به خشم جمعی، به ابراز آن از طریق پیام، به تعامل و تخریب کافه‌ها و رستوران‌ها، سپس شرکت در کمپین‌های گسترده‌تر، با حمایت مالی، و در نهایت حرکت به سمت آغوش‌هاى سربازگيرى و حمايت از آنها.
به نظر شما این یک اغراق وحشتناک است؟
حقیقت مسلم این است که ده‌ها هزار نفر از جوانان کشورهای ما در جبهه‌های جنگ جان باختند. سفر آنها با جلسات موعظه، دواطلب شدن و تعامل در حساب‌های شبكه‌های اجتماعی آغاز شد و اکنون برای كودكان از طریق مکاتبات بازی‌های الکترونیکی. همه آنها شروعی ساده و معصومانه داشتند.
اتفاقی که برای غزه افتاد و قبلاً در افغانستان شاهدش بودیم، با فراخوانی برای همدردی با مردم آن در زمانی كه تحت اشغال شوروی بودند آغاز شد و اکثر همدل ها حتى نمی‌دانستند افغانستان در کجا‌ی نقشه قرار دارد. این حلقه با شعار حمایت از اهل سنت عراق به گفته اهل سنت در برابر اشغالگر آمریکایی و حمایت از شیعیان عراق در برابر داعش گسترش یافت. هزاران فرد كم سن و سال عرب و خارجی پاسخ دادند. آنها در سوریه جمع شده بودند که نبرد آنها را در عراق تسهیل کرد.
سپس آتش جنگ به سوریه سرایت کرد که وقایع آن همه دلها را تکان داد، حتی آنهایی که دل نداشتند. هزاران جوان با وجود ممنوعیت و هشدارهای کشورهایشان به تعداد سرسام آورى به ترکیه سرازیر شدند و از مرزهای این کشور در آنجا عبور کردند. سفر آنها یا با كشته شدن به پایان رسید، یا آنها به عنوان افراط گرا زندگی می‌کردند و به بازی در دست سازمان‌های جنایتکار ادامه می‌دادند و تعداد کمی از آنها توانستند شکست‌خورده و دلشکسته به کشورهای خود بازگردند.
بسیج عاطفی جمعی بر یک هدف عادلانه، تصاویر کودکان، زنان و سالمندان بی‌دفاع شكل مى‌گيرد و خشم کور است و توسط گروه‌هایی با برنامه‌های خاص خود به خدمت گرفته و مديريت سياسى مى‌شود که باعث ناآرامی در جوامع مى‌شود و بذر هرج و مرج می‌كارند.
در اوج احساسات آتشين، هیچ کس به تفکر و اندیشه نمی‌پردازد. مسائل تکرار می‌شود و هیچ‌کس تعجب نمی‌کند که سازمان‌های دیگر به چه نتیجه‌ای رسیده‌اند؟
جوانانی که در افغانستان، عراق و سوریه جنگیدند، از همان محیط‌های تشويق
‌کننده، جوامع بی‌توجه و دولت‌های سهل انگار بودند. با غزه و مردم آن همدردی کنید، اما با فراخوان هاى گسترده و طرفداران خشم، انتقام و نفرت هدایت نشوید. آنها قبلاً بارها فرزندان شما را ربودند، پس اجازه ندهید دوباره آنها را بدزدند.
امید ما برای صلح بسیار زیاد است و به آنچه که تمام جنگ های شکست خورده گذشته به آن دست نیافته‌اند، دست خواهد یافت.