ایران... مانورهای آنتی رفلکیسو

هیچ نشانه‌ای در پیشانی سیاه‌شده آخوندها برای گرایش به صلح و همزیستی دیده نمی‌شود؛ جماعتی که نمی‌خواهند نیزه‌های جنگی خود را به داس، یعنی آلتی برای آبادانی، تبدیل کنند. آنها تنها برای اشاعه ترس قدم برمی‌دارند و برای حمایت تروریسم دست از بالین می‌کشند. باید در انتظار بنشینند تا سزای آن همه خون و مرگ که به‌ناحق ریختند بر آنان بازگردد و دامان آنان را بگیرد. 
رژیم ایران خوب می‌داند که تقریبا همه جهان اینک علیه آن است؛ و به‌جای اینکه با این ادراک بازداشته شود، جاهلانه بر ضد جهان می‌ایستد و بهترین گواه این ایستادگی جاهلانه را برگزاری مانورهای اخیر نظامی می‌داند. مانور دریایی که در منطقه خلیج برگزار می‌شود با سلاح‌های دریایی عهد بوق درصدد است پیام دشمنی و کین‌خواهی را به کشورهای هم‌جوار برساند. هیچ انگیزه‌ای جز بدخواهی برای برگزاری این مانورها قابل تصور نیست و گرنه دلیلی ندارد که این مانور در یک راه دریایی فراخ از خلیج تا اقیانوس هند برگزار شود. 
به‌نظر می‌آید رژیم ایران پیام ورشو را دریافت نکرده است و از گردهمایی هفتاد دولت بر ضد سیاست‌های تخریبی آن و هشدار خطر رژیم آخوندی عبرتی نگرفته است. شاید هم آخوندها مانند عادت همیشگی خود پیام را به‌صورت وارونه تفسیر کردند و همین باعث شد که سردار حسین‌زاده از برگزاری مانور دریایی گسترده در منطقه بالغ بر دو میلیون کیلومتر سخن بگوید؛ پرسش اینجاست که درست است که با این سلاح دریایی زنگ‌زده شاید بتوان به تنهایی به مسافت‌های دوری سیر و سفر کرد، اما آیا همین سلاح زنگ زده در یک نیمه درگیری یارای ایستادگی دو ساعته در برابر جنگ‌افزارهای دریایی پیشرفته کنونی دارد که ایران حتی نام آنها را نشنیده است؟
البته یکی دیگر از پیام‌های این مانور این است که رژیم ایران می‌خواهد نمایش سابق خود را، مبنی بر قطع‌کردن راه دریایی انتقال نفت، تکرار کند، آنهم اگر در معرض تهدید یا جنگ قرار گیرد. 
رژیم آخوندی تلاش نمی‌کند که در برابر تهمت‌هایی که بر ضد آن، از سوی جهان و جهانیان، موجه شده تعامل درست و پاسخ مثبت دهد، بلکه به‌جای دست‌کشیدن از این اعمال به‌جلو فرار می‌کند و بر اعمال تهدیدگر امنیت و ثبات جهان، و جنگ از طریق مزدوران (در یمن و سوریه و لبنان و عراق)، و تلاش برای صدور آرمان‌های پوچ انقلاب- که ملت ایران را در بینوایی و فقر گرفتار کرده- و برنامه موشکی ناکارآمد و پرهزینه، و سرآخر فرستادن جاسوس به اقصی نقاط جهان، تاکید می‌کند. 
مانور «ولایت 97» در تنگه هرمز، که یک گذرگاه بین‌المللی است برگزار می‌شود، گذرگاهی که نیروهای آمریکایی به‌صورت روتین از آن می‌گذرند. و اینک که در طی این مانور ایران قصد دارد سلاح‌های سنگینی مانند هواپیما و موشک و بالگرد را به کارگیرد آیا در جستجوی یک برخورد با آمریکاست؟ و آیا خود آمریکا در پاسخ به این عمل واکنش مثبت خواهد داد و وارد جنگ خواهد شد؟ 
البته تنش آمریکا با ایران وجوه متعددی دارد و هر چند در راس آنها برنامه موشکی و هسته‌ای ایران است اما گزارش اخیر آمریکا درباره تهدیدهای پیش‌رو نشان می‌دهد که رژیم ایران در پولشویی برای گروه‌های تروریستی دخالت گسترده دارد و برخی از شاخه‌های القاعده در خاک ایران فعالیت می‌کنند و در کار انتقال دادن سرباز و مزدور به جنوب آسیا و سوریه فعالیت فزاینده دارد. 
آنچه در این گزارش از شرارت‌های ایران ثبت شده به رئیس جمهور آمریکا این سند قانونی را می‌دهد که در تعامل با رژیم ایران از قدرت نظامی استفاده کند یا دست‌کم برضد مزدوران ایران در منطقه عکس‌العمل جدی انجام دهد.همانگونه که بسیاری به‌یاد می‌آورند کونگرس آمریکا بدین دلیل اجازه جنگ بر ضد افغانستان را به بوش پسر داده بود زیرا برخی از عناصر القاعده توسط طالبان در افغانستان حمایت می‌شدند. پس حال که برخی از عناصر القاعده در ایران فعالیت می‌کنند این خود دلیلی برای برخورد با ایران نخواهد داد؟ 
البته تاکنون کنگره آمریکا بسیاری از سیاست‌های مدون برای برخورد با ایران را ناکام گذاشته است و از جمله در برابر خواست ترامپ برای دخالت مستقیم آمریکا، در صورت هجوم به سفارت آمریکا در بغداد از سوی مزدوران ایرانی، مخالفت کرده است. اما آیا اینک که این مانور تهدید جدی برای نیروهای آمریکایی به شمار آمده، کنگره بار دیگر به مخالفت خود ادامه خواهد داد؟ 
بعید است کنگره بار دیگر مانع برخورد جدی دولت ترامپ با رژیم ایران شود زیرا چنین مخالفتی نتایج سلبی زیادی برای آمریکا در پی خواهد داشت؛ دست‌کم در انتخابات ریاست جمهوری آینده برای آنان ناخوشایند خواهد بود.