طاق نصرت از قنداقش آزاد می‌شود

پس از سه هفته طناب‌پیچی و پیچاندن آن در پارچه‌ای به رنگ آسمان، این طاق نصرت پاریس است که از قنداقش آزاد می‌شود که ازنظر برخی اثر هنری مسحور کننده بود و به نظر برخی دیگر تجاوز و تعدی به بنای ملی. من از نسل مادرانی بودم که علیه قنداق کردن بچه‌ها عصیان کردم. به توصیه‌های زنان خانواده اهمیتی ندادم که می‌گفتند، قنداق بدن نرم و شکننده کودک را حفظ می‌کند و کمرش را محکم و پاهایش را قوام می‌آورد. مادری پیدامی‌شود که دلش بیاید فرزندش را با تکه‌های پارچه بپیچاند و نفس‌هایش را حبس و حرکتش را محدود کند؟
وقتی جلوی طاق کفن پیچ شده ایستادم دلم برایش سوخت و از بیهودگی مدرنیته. امپراطور ناپلئون می‌خواست طاق برافراشته‌ای باشد تا فرماندهان پیروز از زیرآن بگذرند، اما او سال 1821 و قبل از آنکه طاق را ببیند مرد. سال 1836 در دوره شاه لوئی فیلیپ افتتاح شد. از آن تاریخ گردشگران بلیت تهیه می‌کنند تا به پشت بامش بروند و بر از ارتفاع 50 متری بر خیابان شانزلیزه مشرف بشوند. مهمانان عالیرتبه فرانسه از شعله فروزان زیر طاق بازدید می‌کنند و کنارش دسته‌گل‌هایی می‌گذارند. شعله یادبود نام گرفت. آرامگاهی نمادین برای سربازان گمنام جنگ‌های گذشته و جنگ‌هایی که درعلم غیب قراردارند. ساعت شش و نیم عصر هر روز شعله‌ای که دو سرباز ازآن پاسداری می‌کنند دوباره برافروخته می‌شود.
پارچه پیچ کردن یک کارهنری موقت درمسیر نابوی بود. تنها در تصاویر و گنجینه «گوگل» جاودانه است. رؤیای زیبایی با هزینه 15 میلیون یورویی که در مخیله هنرمندی چرخید. نمایش به پایان رسید، حالا قنداق کجا می‌رود؟25 هزار مترمربع پارچه پلی‌پروپلین آبی با ته مایه نقره‌ای که اگر «طالبان» روی آن دست می‌گذاشت می‌توانست همه زن‌های سرکش و عاصی بر قوانینش را بپوشاند. اما و مثل همه آثار پارچه پیچ‌کردن‌های سابق که هنرمند کریستو با آنها مشهور شد، پارچه‌ها برای کارهای مفید بازیافت می‌شوند. 3هزار متر طناب قرمز می‌ماند که همه آنها به نفع یک سازمان غیردولتی می‌روند که با آلودگی دریاها مبارزه می‌کند. گفته می‌شود این سازمان تلاش می‌کند ماده‌های جدید پاک بسازد و جایگزین پلاستیک کند که در طبیعت جذب نمی‌شوند. و این تلاش جز با یک‌دست شدن تلاش‌های فعالان محیط زیست با دانشمندان و هنرمندان سراسر جهان محقق نمی‌شود.
آهن‌ها چطور؟ عوارض آهنی که برای پارچه‌‌پیچی طاق نصرت استفاده شد چه می‌شود؟ نیمی از آنها به طور امانتی از شرکت بزرگ فرانسوی متخصص داربست گرفته شده که برمی‌گردند. باقیمانده هم به نفع یک شرکت جهانی بازیافت می‌شوند که خدمات زیست‌محیطی در پاریس ارائه می‌کند. حساب همه چیز را کرده بودند تا شهروند فرانسوی دهان به اعتراض باز نکند که این قنداق از جیب مالیات‌دهندگان بیرون آمد. حتی اگر ژان فرانسوا شالگران، مهندس طراح طاق از قبرش بلند شود دلیلی برای اعتراض نمی‌یابد. پوشش را برداشتند و سنگ قدیمی برهنه و زیبا شد.
اما بستن قنداق مانند بازکردنش نیست. با توجه به پیچیدگی کار، جدا کردن آن یک ماه وقت می‌برد. شاید پارچه‌پیچی طاق به مدت سه هفته و جلوگیری از بالا رفتن به پشت بام آن، مناسب بود تا بازدیدکنندگان سه طاق نصرت دیگر را درپاریس کشف کنند. اولی در مدخل بوستان روبه‌روی موزه «لوور» که توسط  مهندس پیرسیه و فونتن طراحی شده و برای بزرگذاشت پیروزی ناپلئون در جنگ «آسترلیتز» بر دو ارتش روسیه و اتریش درسال 1805 ساخته شد. طاق دوم که قدیمی‌تر است چون سال 1672 درخیابان سان دونی در مرکز پایتخت بنا شد. این طاق را مهندس بلوندیل برای تمجید از شاه لوئی چهاردهم طراحی کرد. به فاصله کمی ازآن طاق خیابان سن مارتن در پاریس قدیم قراردارد که یکی از سه طاقی است که در امتداد خیابان بنا به خواسته لوئی چهاردهم اجرا شد تا خاطره پیروزی‌هایش در اینجا و آنجا جاودانه شود.
رهبران می‌روند و استخوان‌هایشان به میله سرمه‌دان بدل می‌شوند و طاق‌ها مکان‌های توریستی.