انعام کجه جی
روزنامه نگار ونویسنده
TT

نامزد و مزاحم

هیچ کس چاپلوس‌تر از سیاست‌مدارها نیست به خصوص وقتی زمان انتخابات نزدیک می‌شود. وضع سیاست‌مدارهای زن از همکاران مردشان بهتر نیست. و والری بکرز فرانسوی، نامزد ریاست جمهوری نمونه‌ای برای این به ما می‌دهد. طبیعی است یک زن و وزیر سابق و نماینده پارلمان به کمک دختران هم جنس خود در برنامه خود علیه مزاحمت بیاید. اما با حضور دربرنامه تلویزیونی موافقت کرد که ستاره تلویزیونی متهم به آزارجنسی آن را می‌گرداند.
این اولین رسوایی جنسی در طبقه ارباب رسانه و وزرا و شهردارها و هنرمندان نیست. و اگر با هرمتجاوز مزاحمی، پنهان یا آشکارا، برخورد و مجازات می‌شد درفرانسه تلویزیون و تئاتر و سینما و سیاستمدار باقی نمی‌ماند. اما اصل قانونی می‌گوید متهم بیگناه است تا زمانی که اتهامش ثابت شود. و لُبّ مشکل اینجاست. چه کسی با ظرافت مغازله می‌کند و زنباره کیست؟
فرانسوی‌ها خود را خدای غزل می‌شمارند. شاعر ما عمربن ربیعه کجا و آنها کجا؟ وقتی در ایالات متحده جنبش «می تو» به راه افتاد، برخی لایه‌های فرانسوی با وحشت و تحقیر با آن روبه روشدند. اگر وسوسه و دلبری را از رابطه بین دو جنس برداریم ازآن چه می‌ماند؟ همان روز گروهی از زن‌های مشهور فرانسوی از جمله ستاره سینما کاترین دینوف اقدام به انتشار بیانیه‌ای با این مضمون کردند که خواستار تسامح با مردانی است که نسبت به زن‌ها مهربانی می‌کنند چون مانور اصل بازی عاطفی است. آیا زنی در فرانسه وجود دارد که از مغازله و نگاه‌های تحسین‌ برانگیز طربناک نشود؟
دینوف با انتقاد جمعیت‌های زنانه روبه روشد. درفرانسه یک جریان ملی مانند آنچه در امریکا جریان دارد راه افتاد با شعارش«گراز را رسوا کن». از آن روز روشدن‌های دهشتناک تیتر اخبار را فراگرفتند. زنانی مشهور چندین دهه گذشته را مرور می‌کنند و به یادمی‌آورند و شکایت می‌کنند که فلان چهره جامعه فریب‌شان داده و در روزگار جوانی‌ آنها را خام کرده. چرا این همه سال سکوت کردند؟ چون متجاوز صاحب نفوذ است و ترسیدند کار خود را از دست بدهند.
والری بکرز جنبش «آزاد باشیم» را رهبری می‌کند. و خود روبه روی مجری تلویزیونی «متجاوز» ژان ژاک بوردان نشست و به پرسش‌هایش در یک برنامه جدید شامگاهی پاسخ داد که بیش از نیم میلیون بیننده جذب کرد. آیا نامزد اصول اخلاق را به سود تبلیغات انتخاباتی خود زیرپا گذاشت؟ همان روز فرمانداری پاریس خبر از گشودن پرونده تحقیق در مسئله آزار جنسی داد که روزنامه‌نگاری که همکار بوردان بوده تقدیم کرده است.
بکرز تصمیم گرفت دربرنامه حضور یابد به شرط آنکه موضوع مزاحمت را پیش بکشد. نامزد جریان راست برای ریاست جمهوری کت قرمز به تن در برابر «گرگ» فرضی نشست. به بوردان گوش دادم که تهمتی را به او زده شده رد می‌کند. و این مسئله‌ای است که دستگاه قضایی مشخص می‌کند و حق دفاع برای هرشهروندی تضمین شده است. اگر محکوم شود تهمت بزرگ است و باید مجازات شود. نامزد به رأی دهندگانش وعده داد که مبارزه با خشونت علیه زنان را برنامه اصلی خود بسازد. چون جامعه ازآن روی می‌گرداند و چشم خود را می‌بندد. به همین دلیل زن‌ها در تقدیم شکایت مردد می‌شوند.
بکرز اعلام کرد:« به عنوان رئیس جمهوری همه فرانسوی‌ها نمی‌گذارم زنی از طرح دعوا بترسد. قانون سکوت تمام شد. و برای آنکه سخن آزاد و رها بشود باید زن‌ها احساس کنند کسی از آنها پشتیبانی می‌کند. و با من... چنین می‌شود»!
وعده‌های انتخاباتی و سخنان تلویزیونی؟ هیچ کس از میزان شانس‌ پیروزی نامزد‌ و آمادگی فرانسوی‌ها از اینکه زنی برآنها حکومت کند خبر ندارد. اما والری بکرز از رقیبش مارین لوپن نامزد راست افراطی مناسب‌تر است. او زبان روسی و انگلیسی را خوب می‌داند، تحصیلکرده تجارت و اقتصاد است و زبان ژاپنی را آموخته و به توکیو مسافرت کرد تا زبانش را تقویت کند. اگر به آنچه گذشت اضافه کنیم که او فارغ التحصیل مرکز ملی مدیریت «مدرسه فارغ‌التحصیلی وزرا و رؤسای جمهوری» فرانسوی‌ها در بهار آینده ساکن «الیزه» خواهند داشت که وحشیان جنگل را تحت تعقیب قرارمی‌دهد.