در روزگار نوه‌ام

کتابی که اخیراً توسط یک محقق فرانسوی منتشر شده و در آن به ما نوید یک انقلاب در آینده را می‌دهد که کشف وجود حیات در خارج از سیاره ما است. چه چیز جدیدی در این موضوع وجود دارد؟ بچه‌ام را چهل سال پیش برای دیدن فیلم «ای تی» به سینما بردم. یک موجود زیبا با انگشتی روشن با یک وسیله سفینه از جایی فرود آمده است. پسر بزرگ و تبدیل به یک مرد شد و انتظار ما برای به چشم دیدن «ای تی» واقعی، به پایان نرسید.
 خبرها در باره دیدن اجسام عجیب و غریب که بالای سرها پرواز می‌کنند، یا یافتن قطعاتی که از فضا افتاده‌اند، تکرار می‌شوند. در اینجا همسایگان بین کهکشانی ما قصد دیدار با ما را دارند. آنها برای ما پیام می‌فرستند تا ما را از دیدار مطلع کنند و آماده شویم، خانه خود را مرتب کنیم، لباس‌های مناسب بپوشیم و برای آنها چای و کیک تدارک ببینیم.
چهار تابستان پیش، بیش از 200 نفر در شبکه‌های اجتماعی تماس گرفتند و در مقابل یک پایگاه نظامی ایالات متحده در نوادا تجمع کردند زیرا معتقد بودند که کارکنان آن در حال انجام آزمایشات بر روی موجودات فضایی هستند. خیال کردند می‌توانند نمونه‌هایی از این موجودات را ببینند. ارتش هشدارهای شدیدی داد و تهدید کرد که برای متفرق کردن تجمعات از زور استفاده می‌کند.
ناتالی کابرول، اختر زیست‌شناس فرانسوی که در ایالات متحده کار می‌کند، چه درجعبه دارد؟ نویسنده در بیش از 350 صفحه تکرار می‌کند که ما در این جهان تنها نیستیم. می‌نویسد در کودکی فرودآمدن نیل آرمسترانگ روی ماه را تماشا کرده. از آن روز به بعد تصمیم گرفت فضانورد شود. آرمسترانگ بدون آنکه آنجا با انسانی دیدار کند بازگشت. و آن تصاویر زیبای سیاره زمین از بیرون از مدارش باقی ماندند. انسان فهمید یک قطره بلکه ریزقطره‌ای در اقیانوسی بزرگ است.
نویسنده کتاب «در طلوع افق‌های جدید» پیش‌بینی می‌کند که حیات میلیون‌ها سال قبل از ظهور در سیاره ما در مریخ شکل گرفته است. اما به دلیل کوچکتر بودن مریخ منجمد شد. بر اساس این فرضیه، مواد پرتاب شده از مریخ، مولکول‌های آلی را به زمین منتقل کردند. آیا ما از نوادگان آن مریخی‌هایی هستیم که در فیلم‌های علمی تخیلی می‌بینیم؟ تا قرن پانزدهم، باور غالب این بود که زمین مرکز جهان است. سپس کوپرنیک آمد و گفت که به دور خورشید می‌چرخد. امروزه می‌دانیم که منظومه شمسی ما دارای 8 سیاره و نزدیک به 200 قمر است. و کسانی که ما را در اینجا کاشتند می‌توانند دیگران را در آنجا رشد دهند. سبحان من خلق(منزه است آن که آفرید)!
انسان موشک‌های خود را به فضا می‌فرستد. فضانوردها نمونه‌هایی را جمع‌آوری می‌کنند و از محیط اطراف خود عکس می‌گیرند تا منابع بالقوه بیشتری برای زندگی پیدا کنند. تا مردم گرسنه و تشنه نمانند. و زنان عقب نمی‌مانند. والنتینا ترشکووا روسی به سن هشتاد و شش سالگی رسیده است و دو ماه دیگر شصتمین سالگرد پرواز انفرادی خود را با فضاپیمای وستوک جشن می‌گیرد که طی سه روز 48 بار دور زمین چرخید.
ناتالی کاپرول می‌گوید که عناصر حیات از جمله کربن، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن، فسفر و گوگرد در کیهان منتشر هستند. بنابراین به احتمال وجود تمدن‌ها در این فضای وسیع، پیش از تمدن ما معتقد است. سئوال: چرا ما صدایی از آنها نشنیدیم و تا الان سرکی به ما نزده‌اند؟ شاید آنها از دور ما را تماشا می‌کردند و اوضاع ما را می‌دیدند و از دستاوردها و حماقت‌های ما خوششان نیامد. یا شاید مسئله زمان باشد. کارل ساگان، ستاره شناس آمریکایی معتقد است که «غبار ستاره‌ای» حتی در «قطعه‌های سیب» نیز وجود دارد.
پس ما همه موجودات فضایی هستیم. آنها نشانه‌هایی را برای ما ارسال می‌کنند که ما آنها را می‌گیریم و ممکن است اشتباه تفسیر کنیم. ما آنها را به عنوان بالن یا هواپیماهای جاسوسی تصور می‌کنیم. همانطور که ترانه عراقی می‌گوید به ما می‌گویند: « می‌آیید یا ما بیاییم؟» هیچ کس زمان دیدار را نمی‌داند. اما این گوشی کوچک، هوشمند و تپنده در کف دستم که در زمان پدربزرگم وجود نداشت، باعث می‌شود تصور کنم نوه‌ام با نوه‌های «ای تی» ملاقات خواهد کرد.