جناب نخست وزیر
السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
اصل جوهرین قرائتی که در مقاله روشن و مسئولانه خود در روزنامه «الشرق الاوسط» روز یکشنبه گذشته ارائه فرمودید، بر اهمیت همکاری بین کشورهای منطقه برای رویارویی با مجموعه‌ای از بحران‌ها تأکید می‌کند؛ رشد توان حکومت در عراق و کشورهای عربی برای اجرای اصلاحات، مبارزه با فساد، تمکین درپاسخ دادن به خواسته‌های جوانان و آرزوهای کنونی و آینده آنها، ادامه مبارزه با تروریسم، تعامل با جهان، مواجهه با مصیبت بزرگ و هولناک کرونا و پیامدهای آن در آینده بر اقتصاد و زندگی بشر به طور کلی، همیاری بین کشورهای منطقه عربی ما برای بازسازی امروز و آمادگی برای آینده با توجه به هویت و فرهنگ مشترک و تاریخ واحد و منافع اساسی و دائمی ملت‌های عربی که همه ما در محقق ساختن آنها به هم نزدیک می‌شویم.
همانگونه که در بخشی از این مقاله فرمودید:« وقت آن رسیده است تا با صدای بلند تأکید کنیم، ما به عنوان ملت‌های عرب حق داریم با هم وجوه اشتراک و ریشه‌های‌مان را به یاد بیاوریم و از همدیگر برای برپا ایستادن درراه مواجهه با چالش‌های آینده حمایت کنیم».
همان طور که به پرسش مهم دیگری اشاره کردید که:« آیا تعامل با همسایگان‌مان از ملت‌های دیگر بر ما لازم و ضروری نشده، آیا وقت آن نرسیده که به صراحت با آنها درباره نگرانی‌هایمان گفت‌وگو کنیم و نیز به صراحت از آنها نگرانی‌ها و دغدغه‌هایی را که دارند بشنویم...؟».
و مقاله ارزشمندتان را چنین به پایان بردید:« ثبات، صلح، همکاری و رشد و امنیت مشترک در منطقه ما، اهدافی استراتژیک‌اند که مرحله بعدی را چارچوب‌بندی می‌کنند نه به عنوان تصورات و خوانشی جدا افتاده، بلکه به این دلیل که بیانی از ضرورتی سرنوشت سازاست، و کلمه رمز آن بازسازی اعتماد است».
جناب نخست وزیر،
آری، خوانش شما مطالعه‌ای است که از ویژگی وسعت دید، احساسات هوشیار و مسئولیت دولت‌مرد برخورداراست، همانند قرائت فراگیر با عبارت‌های دقیق و روشنگر در دوره اخیرشما.
وقتی خوانش شما را مطالعه می‌کردم، رئیس جمهوری مصر عربی و پادشاه پادشاهی اردن هاشمی در بغداد حضور داشتند. پیش از این ابتکار عمل شما در خصوص مصر، اردن و یا دربرابر پادشاهی عربی سعودی و کویت شکل گرفته بود. وقتی در بیانیه‌های مشترک و اظهارات فردی از سوی هریک از این اطراف همچنین دیگر اطراف در جهان عرب دقت و تأمل کنیم، می‌بینیم مشکلات یکی هستند یا واقعاً به هم نزدیک‌اند و منافع بزرگی وجود دارند که می‌توان آنها را توسعه داد و به سود همه شهروندان عرب بزرگ ساخت و اینکه اراده‌های سیاسی و استراتژیک روبه رشد وجود دارند تا مانع این دغدغه‌ها، توجه‌ها و منافع استراتژیک و دائمی بشوند که هیچ طرفی به تنهایی نمی‌تواند بار آنها را به دوش بکشد، همچنانکه درآن مطالعه فرموده‌اید.
برادر جناب نخست وزیر،
آنچه گواهی دهنده بر دغدغه واحد و آگاهی واحد است اینکه من نیز چند هفته پیش از این، مقاله‌ای در روزنامه «الشرق الاوسط» با همان معنا با عنوان «نقش سعودی، مصری و اتحادیه کشورهای عرب» منتشر کردم که متضمن دعوتی صمیمانه و واقعی برای تجدید راه‌کارهای مشترک عربی بود. و یادآوری لزوم برقراری روابط سالم و تازه با کشورهای همسایه جهان عرب را فراموش نکردم.
جناب نخست وزیر عزیز، غم‌ها و زخم‌هایی که وحدت کشورهای ما و ثبات‌شان را تهدید کرده و می‌کند فزونی گرفته است. خود زخم‌های عراق حبیب برای ما بسیار دردناک است همانگونه که برای ملت و حکومت عراق و دیگر کشورها و ملت‌های عرب دردناک است.
در زمانی که در همت بالا و اراده پاک و آگاه شما امیدی بزرگ برای ملت عزیز و حکومت عراق و دیگر ملت‌های عرب می‌بینم، دوست دارم از این فرصت استفاده کنم تا از کمک ارزشمندی که اعلام کردید، کشور برادر عراق به لبنان تقدیم خواهد کرد تشکر کنم، درحالی که در اوج بحران‌های روبه افزایشش از تلخکامی‌ها رنج می‌برد. و این مسئله‌ای است که هر لبنانی آگاه می‌شناسد و ارج می‌گذارد، عراقی که درگذشته مهم‌ترین شریک تجاری لبنان بود همچنانکه عراق همیشه یاور لبنان، ملت و حکومتش بوده تا اینکه لبنان آقا، آزاد، عربی و مستقل بازگردد و بتواند برگردد و خیزش مورد توقعی که همه لبنانی‌ها برای آن تلاش می‌کنند و دوستان و برادرانش در جهان آرزو می‌کنند رقم بخورد.
جناب نخست وزیر و برادر مصطفی الکاظمی
از شما برای بررسی بزرگی که انجام داده‌اید و گام‌های بلندی که در عراق برداشته‌اید، همچنین تلاش بی وقفه شما برای محقق ساختن منافع مشترک عربی و تقویت همکاری مشترک عربی تقدیرمی‌کنم. من یقین دارم آرزوهایی که شما را به پیش می‌راند، پاسخ مناسب خود را در عراق همچنین درکشورهای عرب منطقه می‌یابد و خواهد یافت. به نظر من این پاسخ مردم، مسئولان را در همه کشورهای عربی تشویق می‌کند که چنین راهی را به سوی آینده روشن درپیش گیرند.
با کمال مودت و احترام
