شکست ماجراجویی ایران در ماجرای نفتکش‌ها

اگر مسائل را با اتکاء به تبلیغات نظام ایرانی دنبال کنیم، خواهیم دید که « دلاور مردان سپاه پاسداران اسلامی ناوشکن تابع ناو بریتانیایی مجهز به موشک‌های نشانه گیری شده را، توقیف کردند».
تصاویری که درفضاهای مجازی می‌چرخید چند نفر از اعضای سپاه را نشان می‌دهند که بر عرشه کشتی پیاده می‌شوند، در حالی که چند نفر از همکاران‌شان صحنه را از روی قایق‌های تندرو دنبال می‌کنند که در کنار ناوشکن بزرگ حرکت می‌کنند و با صدای «الله اکبر» آنها را تشویق می‌کنند. تصاویری دیگر، همین افراد را نشان می‌دهند که با احتیاط و کنجکاوی برعرشه کشتی قدم برمی‌دارند و اسلحه خودکار به دست آماده جنگی داغ هستند.
دستگاه تبلیغاتی ایران پرشد از گزارش‌هایی درباره پیروزی نظامی تاریخی آشکار! اما تنها تفاوت در اینجا این است که کشتی در دام افتاده، ناوشکن جنگی غیر قابل نفوذ و پر از موشک و نیروهای مسلح نبود. یک نفتکش کوچک به نام «استینا ایمپرو» بود که با خود 23 نفر خدمه غیر نظامی داشت و حتی یک نفر از آنها دارای ملیت بریتانیایی نبود.
با توجه به این که گروه از هند، روسیه، لتونی یا فلیپین بودند، اعضای سپاه پاسداران به جایزه بزرگ خود نرسیدند؛ همان تصاویر ملوانان ناو بریتانیایی‌ زانو زده با دست‌های پشت گردن به نشانه تسلیم که رسانه‌ها مخابره می‌کنند.
در نتیجه نظام ایرانی ناکام از ارسال نسخه تکراری تصاویری شد که از ملوانان امریکایی با این وضعیت در سال 2016 مخابره شد؛ تصاویری که در آن سال ایرانیان با شادمانی در راهپیمایی «روز انقلاب» دوباره عرضه کردند.
گذشته از این، سپاه پاسداران ایران بدون شک سرآمد بزرگداشت گرفتن برای جدیدترین دست‌آوردهایش است. درآن زمان، ژنرال‌ها می‌توانند درباره« نیروی دفاعی و تهاجمی ایرانی» داد سخن بدهند و از« جنبه‌های شگفتی آفرین که به سختی می‌توان آنها را پیش بینی کرد» هشدار بدهند.
با این حال حقیقت ماجرا این است که توقیف «استینا ایمپرو» خیلی شگفتی آفرین نبود و پیش بینی‌اش هم چندان دشوار نبود. حادثه‌ای هم نبود که رعب و وحشت به دل آدمی بیاندازد، دزدان دریایی مسلح سومالی با ابزاری فولادی و اسلحه کوچک پیش از این موفق شدند بر کشتی‌ها بزرگ‌تر سیطره پیدا کنند. واضح است که ایرانی‌ها به زودی درمی‌یابند که آن ماجراجویی دریایی‌شان موجب برانگیختن خشم جهان شد، اما هراسی به دلشان راه نیانداخت.
توقیف «استینا ایمپرو» به دنبال سریالی از حملات به نفتکش‌ها در داخل و اطراف خلیج عمان اتفاق افتاد و توقیف کشتی مذکور به عنوان بزرگ‌ترین برگه فشار خواهد بود که ممکن است جمهوری اسلامی در مواجهه با قدرت‌های غربی از آن استفاده کند. پس از این عملا با این برگه بازی شد، اکنون پیش روی سپاه پاسداران هیچ گام دیگری باقی نمی‌ماند که بردارد.
بدون شک چیره شدن بر کشتی غیر نظامی دیگر بعد از این دست‌آوردهای تبلیغاتی کمتری خواهد داشت، در حالی که حمله به ناوشکن «اچ ام اس دانکن» تابع ناو بریتانیایی یا کشتی تابع ناو امریکایی می‌تواند موجب پاسخ انتقام گیرانه محکمی را به دنبال داشته باشد، مسئله‌ای که ایرانی‌ها تاکنون به دقت مراقب بودند از آن اجتناب کنند.
همچنین ایرانی‌ها واقعا باید علاقمند به نمایش توانایی‌ها خود در بستن تنگه هرمز به جهانیان باشند به خصوص که آنها هربار که این تهدید را مطرح می‌کنند، این جمله را به آن می‌افزایند که:«اما ما علاقه‌ای به این کار نداریم». بدون شک بستن آب‌راهی که یک چهارم تجارت جهانی نفت از آن می‌گذرد، ضرر و زیانش بر اقتصاد جهانی و دشمنان اقلیمی مانند پادشاهی عربی سعودی و امارات متحده عربی محدود نمی‌شود بلکه مشکلات عمیقی برای دوستان ایران و کشورهای همدل با او برمی‌انگیزد.
مطمئناً چین و هند از قطع انرژی مورد نیازشان خشنود نمی‌شوند در حالی که صادرات نفتی عراق و قطربه شکل چشمگیری کاهش می‌یابند. مهم‌تر از آن بستن تنگه به هدف دولت ترامپ برای کاستن از صادرات نفتی ایران تا به صفر رسانی، کمک می‌کند.
و حالا: چه چیزی پیش روی «دلاوران قهرمان» که «استینا ایمپرو» را به اسارت بردند قرار دارد در حالی که« ژنرال‌های بسیار زیرک» پشت سرآنها هستند؟ اکنون آنها با احتمال سرازیر شدن تعداد بیشتری کشتی جنگی و ناو غربی به سمت منطقه خلیج روبه رو می‌شوند با هدف تأمین امنیتی بهتر برای کشتیرانی غیر نظامی. بریتانیا خود به تشکیل ائتلاف اروپایی برای حفاظت از کشتی‌ها برای مواجهه با هرگونه رفتار خصمانه ایران فرامی‌خواند.
به احتمال زیاد این ائتلاف از ائتلاف امریکایی جداست، اما برای ایرانی‌ها این تفاوت چشمگیری به نظرنمی‌رسد و در حال وقوع هرگونه حمله دیگر علیه یک کشتی، برگه انجیر لاپوشانی از روی وضعیت ایران می‌افتد.
در همین حال، مسئله کشتی ایرانی باقی می‌ماند که مقامات بریتانیایی هفته گذشته در حین تلاش برای انتقال نفت به سوریه تحت تحریم‌ها توقیف کردند.
روشن است که مبارزه قانونی پیرامون «گریس1» زمان بر و فرساینده خواهد بود. و اگر شانس با نظام ایرانی همراه باشد، شاید آزادسازی کشتی با زمان سازماندهی برای راهپیمایی «روز انقلاب» سال آینده همزمان بشود، که به آنها فرصت می‌دهد تا نمایشی دیگر از پیروزی‌های بی ارزش‌شان راه بیاندازند.
*همزمان با بلومبرگ