دو ضربه برسر امریکایی‌ها

همه پنجاه ایالت‌ امریکا هفته گذشته شاهد تظاهرات بودند.
روشن است که انتخاب باراک اوباما درسال 2008 به عنوان رئیس جمهوری کشور، مشکل نژادی را که ایالات متحده ازآن رنج می‌برد حل نکرد. همچنین روشن است ما باید دست به اصلاح نهادهای حکومتی مانند پلیس بزنیم هرچند تغییر احساسات شهروندان نسبت به آنها وقت بسیاری می‌برد.
درهمین حال هنوز ویروس «کرونا» وجود دارد که جان بیش از 110 هزار امریکایی را گرفته. این تعداد قربانی خیلی بیشتر از کشته شدگان تروریسم و چند برابر سربازانی است که در جنگ‌های ایالات متحده در ویتنام و عراق و افغانستان کشته شدند.
علیرغم اینکه نیروهای امنیتی ما از تجهیزات و امکانات عالی برخوردارند، بیمارستان‌ها و پزشکان و پرستاران ما از کمبود امکانات رنج می‌برند. همچنین آنچه بسیار مهم است دقت به این مسئله است که گروه‌های رنگین پوست خسارت‌های بیشتری را متحمل شدند؛ چون در زمان شیوع ویروس درکشور اوضاع بهداشتی آنها نامناسب بود.
درهمین حال 40 میلیون امریکایی براثر بحران اقتصادی کنونی کارخود را از دست دادند و دفتر بودجه وابسته به کنگره که گزارش‌هایش مورد احترام زیاد است، هفته گذشته پیش بینی کرد متوسط تولید ناخالص ملی امریکا در مدت زمان سه ماهه میان آوریل و ژوئن سال 2020به میزان38 درصد کاهش یافته است.
امروز ایالات متحده امریکا و اقتصادش شروع به بازگشایی کردند و بازار سهام بورس امریکا امیدوار است که اقتصاد امریکا بتواند برای بازگشت به رفاه و برخورداری سابق جهش سریعی بکند. با این حال اکثر کارشناسان اقتصادی پیش‌بینی می‌کنند، اقتصاد تا چند سال آینده نمی‌تواند به طور کامل بهبود یابد.
باید به یاد بیاوریم که گروه‌های رنگین پوست از بیکاری بیشتری رنج می‌برند به خصوص پس از شیوع ویروس. دومشکل نژادپرستی و ویروس با هم جمع شدند تا وضعیتی هولناک دربرابر جامعه ما خلق کنند.
نکته قابل توجه اینکه رنج‌های اقتصادی در همه جای ایالات متحده نقشی درشتاب بخشیدن به بازگشایی شهرها و اقتصاد داشتند. این درزمانی اتفاق می‌افتد که پایبندی به فاصله‌گذاری اجتماعی رعایت نمی‌شود و بسیاری از شهروندان از ماسک استفاده نمی‌کنند.( دربسیاری از مناطق ماسک‌ها به پیامی سیاسی تبدیل شدند؛ درحالی که دموکرات‌ها ماسک می‌زنند جمهوری‌خواهان از این کار امتناع می‌کنند). علاوه براین درتظاهراتی که خیابان‌های بزرگ را فراگرفته فاصله گذاری اجتماعی رعایت نمی‌شود. کارشناسان پزشکی پیش‌بینی می‌کنند اواخر تابستان و اوایل پاییز ویروس با شدت بیشتری برمی‌گردد.
و این به معنای بازگشت ویروس پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری امریکاست. علیرغم اینکه خیلی زود است بگوییم چه کسی پیروز این انتخابات می‌شود، از اکنون می‌توانیم چارچوب کاری سیاست‌های آینده خارجه امریکا را بشناسیم. نظرسنجی‌ها سال 2019 نشان می‌دهند که 25 درصد امریکایی‌ها علاقمندند دولت به جای تلاش برای حل مشکلات خارجی،  برحل مشکلات داخلی تمرکز کند. 68 درصد ابراز علاقه کردند که دولت سرمایه‌گذاری بیشتری در ساختن امریکا بکند به جای آنکه هزینه‌های نظامی بیشتری بکند. انتظار می‌رود ویروس و بحران اقتصادی و تظاهراتی که در روزهای اخیر شعله‌ور شدند بر این تمایلات و گرایش‌ها بیافزایند.
یک نظرسنجی که مؤسسه « پژوهشی بیو» درماه آوریل 2020 انجام داده نشان می‌دهد، شهروندان امریکایی براین باورند که تهدید بزرگ امنیت امریکا تروریسم یا چین یا روسیه نیست بلکه ترس بزرگ اکثریت امریکایی‌ها ترس از شیوع ویروس است.
با هزینه‌های بیشتری که واشنگتن در زمینه زیرساخت‌های بهداشتی داخلی و کمک‌های اقتصادی به قربانیان بحران اقتصادی که ویروس به وجود آورد خواهد کرد، بودجه‌های تخصیص یافته به نهاد نظامی امریکایی کاهش می‌یابند.
رئیس کمیته امور دفاعی وابسته به مجلس نمایندگان آدام اسمیت درماه آوریل گفت، اولویت او خرید تعداد بیشتری هواپیما و کشتی برای «پنتاگون» نیست. به نظرمی‌رسد این موضوع قابل توجه است؛ چون اسمیت نماینده ایالت واشنگتن است، جایی که «بوئینگ» یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های نظامی درآن قرار دارد.
ازسوی دیگر شهروندان رنگین پوست امریکایی اهمیت ویژه‌ای برای بایدن می‌یابند تا پیروزی او را در ماه نوامبر تضمین کنند و اگر پیروز شد به بایدن فشار خواهند آورد با کاستن از بودجه‌های تخصیص یافته به نهاد نظامی امریکا کمک‌های سنگینی به مناطق حاشیه‌ای آنها بکند. درکنار این، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند افراد کم سن و سال‌ترامریکایی کمتر از دخالت‌های نظامی خارجی حمایت می‌کنند و خود بخش بزرگی از پایگاه سیاسی بایدن را تشکیل خواهند داد. بایدن نیز دوست دارد بر نقش رهبری امریکا تأکید دوباره کند، اما او باید رویارویی بزرگی با گروه‌هایی داشته باشد که خواستار حمایت مالی از بودجه محدود هستند.
علاوه برآنچه گذشت، اهمیت بخشیدن امریکایی‌ها به سیاست خارجه ادامه خواهد یافت. نظرسنجی که مؤسسه «بیو» انجام داده نشان می‌دهد، امریکایی‌ها هنوز نگران تروریسم هستند و واشنگتن به عملیات کوچک خود برای مبارزه با تروریسم درسوریه و عراق ادامه خواهد داد حتی اگر هزینه آن گزاف باشد. جنگ‌های دیگری برای ایجاد دموکراسی درکشورهای بیگانه یا مداخله انفرادی نظامی امریکایی درکشورهای خارجی برای حفاظت از افراد غیرنظامی مانند لیبی بدون وجود نقشه خروج سریع وجود نخواهد داشت. اتفاقی نیست که ترامپ از ورود به درگیری نظامی با ایران اجتناب کرد.
ازسوی دریگر پروفسور دانشگاه «هاروارد» استیون والت پیش‌بینی کرد، طی سال‌های آینده واشنگتن ناگزیرخواهد بود برای مدیریت هزینه‌ها از حضور نظامی خود دراروپا و خاورمیانه بکاهد. بدین شکل، کشورهای منطقه‌ای مسئولیت بزرگی برای حفظ امنیت خود خواهند داشت، این نظری است که اولین بار رئیس جمهوری اوباما بیان کرد. واشنگتن برای تحقق توازن درمقابل قدرت چین توجه بیشتر خود را برائتلاف‌های نظامی در آسیا متمرکز می‌کند. رقابتی با چین وجود خواهد داشت؛ اما هیچ کسی در واشنگتن علاقه‌مند به شعله‌ور شدن جنگ نظامی نیست. کوتاه سخن اینکه؛ اقتصاد ضعیف و شکاف‌های داخلی، ماجراجویی‌های خارجی را برای رئیس جمهوری آینده دشوار می‌سازند بدون درنظر گرفتن اینکه رئیس جمهوری بایدن باشد یا ترامپ.