صلح و ریشه کنی گرسنگی در راستای هم حرکت می‌کنند

افزایش سطح گرسنگی یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که امروز در جهان با آن روبه روهستیم باردیگر برمی‌گردد به گونه‌ای که آمیزه‌ای خطرناک از جنگ‌های گسترده داخلی، شیوع فقر و پیامدهای مصیبت بزرگ «کووید-19» به رخدادهای گرسنگی گروهی درسطح بی‌سابقه‌ای تهدید می‌کند.
و این مسئله غم‌انگیزی است که ریشه‌کنی گرسنگی مزمن هدفی باشد که جامعه جهانی درسال‌های اخیر درآن پیشرفتی همانند آنچه که در دیگر اهداف خود برای توسعه پایدار سازمان ملل رقم زد، محقق نساخت.
دریافت جایزه نوبل صلح سال 2020 توسط برنامه جهانی غذا درحقیقت «تقدیری است از تلاش‌های آن در راه مبارزه با گرسنگی و مشارکت‌اش در بهبود شرایط صلح در مناطق زیان دیده از منازعات است علاوه بر فعالیت برنامه به عنوان نیروی پیش‌برنده تلاش‌های صورت گرفت برای پیش‌گیری از کاربرد گرسنگی به عنوان سلاحی در جنگ‌ها و نزاع‌ها».
پادشاهی عربی سعودی همواره خواستار توجه جهان به مسائل امنیت غذایی بوده است. در نشست اخیر گروه بیست به میزبانی پادشاهی، اعضا متعهد شدند سرمایه‌گذاری در توسعه کشاورزی را افزایش دهند. در زمانی که برنامه جهانی غذا با کمبود شدید حمایت‌های مالی روبه روبود، پادشاهی عربی سعودی با تقدیم مشارکت‌های بیشتر برای نجات افرادی که نیاز بیشتری به کمک‌ها داشتند پیش‌قدم شد. همچنین در دوره دهه هفتاد و درسال 2008 و در زمان افزایش شدید قیمت مواد غذایی، بزرگ‌ترین کمک نقدی را که یک داوطلب درآن زمان به برنامه جهانی غذا کرده باشد، تقدیم کرد موضوعی که به برنامه کمک کرد برنامه‌هایی را اجرا کند که موجب کاستن اثرات برجای مانده از گرسنگی بربهره‌مندان از آنها شد. درسال 2019 پادشاهی عربی سعودی از طریق کمک‌هایی که مرکز ملک سلمان برای کمک و فعالیت‌های انسان‌دوستانه درآن سال تقدیم کرد درجایگاه پنجمین کشور با بیشترین کمک به برنامه جهانی غذا قرارگرفت. تنها در سال گذشته پادشاهی 440 میلیون دلار در کمک‌های غذایی و توسعه کشاورزی در 36 کشور در سراسر جهان سرمایه‌گذاری کرد و درطول پنج سال گذشته به شکل اساسی برحمایت از برنامه جهانی غذا دریمن تمرکز کرد.
با وجود اینکه امواج گرسنگی‌ که مناطق متأثر از درگیری‌ها را دربرمی‌گیرند‌ با توجه بسیار زیاد رسانه‌ها روبه رومی‌شوند، گرسنگی مزمن از آن مقدار توجه برخوردار نیست. دلایل زیادی وجود دارند که مانع می‌شوند از جمله فقر، تبعیض علیه زنان و اقلیت‌ها، نابه‌سامانی زیست محیطی و سرمایه‌گذاری ناکافی در کشاورزی. همچنین تغییرات اقلیمی هرساله موجب وارد آمدن زیان‌های بیشتر به کشاورزانی می‌شود که برای مقابله با آثار منفی حاصل از بالا رفتن دما و جاری شدن سیل‌ها و موج‌های سخت خشکسالی تلاش می‌کنند. و در دوره پس از برداشت مقدار بسیار زیادی غذا نابود می‌شود که مقدار آن سالانه به 1.3میلیارد تن می‌رسد.
با توجه به پیامدهای «کووید-19» و تأثیر آن بر امنیت غذایی جهان، ما به زودی شاهد مصیبت بزرگ دیگری خواهیم بود که در مصیبت گرسنگی نمودار می‌شود که با همان قدرت ویروس جان‌ها و اموال را نابود می‌سازد. اگر مصیبت بهداشتی تاکنون جان بیش از 1.5 میلیون نفر را گرفت، اگر اجازه دهیم مصیبت گرسنگی و سوء تغذیه افزایش یابد، خسارت‌های جانی بسیار فاجعه آمیز خواهد بود. گرسنگی و سوء تغذیه جان بیش از 3میلیون کودک کمتر از پنج سال را می‌گیرد و نمی‌توانیم اجازه دهیم که مصیبت بزرگ «کووید-19» موجب افزایش خسارت‌ها بشود.
مصیبت بزرگ «کووید-19» بر محصولات تأثیر گذاشت، زنجیره واردات را قطع کرد و درآمد میلیون‌ها خانواده را از بین برد. حتی در مناطقی که مواد غذایی فراوان یافت می‌شود، شمار افرادی که پول خرید آن را ندارند روز به روز افزایش می‌یابد. براین اساس پیش‌بینی می‌شود طی سال 2021حدود 270 میلیون نفر با بحران گرسنگی شدید روبه رومی‌شوند که حدود30 میلیون نفر در معرض تهدید گرسنگی‌اند.
 چگونه می‌تواند از این مرحله گذرکنیم؟
اول باید بر همه اطراف فشار آورد تا به درخواست دبیرکل سازمان ملل متحد برای آتش بس در سطح جهانی احترام بگذارند؛ این دعوت با سیاست پادشاهی که خواستار صلح است همخوانی دارد به این دلیل که گزینه استراتژیک آن است و یکی از مهم‌ترین پایه‌های سیاست خارجه این کشور است. اگر بیشترین حالت‌های نبود امنیت غذایی و گرسنگی که امروز شاهد آن هستیم نتیجه عوامل سیاسی است، باید برای آن راه حل سیاسی بیابیم. تلاش برای حاکمیت صلح نه تنها از شیوع گرسنگی در مناطق جنگی می‌کاهد بلکه به توقف جریان سیل پناهندگان و مهاجران کمک می‌کند و موجب کاستن از بار پیامدهای این جریان برکشورهای میزبان می‌شود.
دوم، باید با فراررسیدن پایان سال همچون گذشته درمناطقی که بیشتر درمعرض خطراند مواد غذایی ذخیره کنیم. این تنها وظیفه دولت‌ها نیست بلکه همه ما باید مشارکت کنیم. هیچ زمانی برای مشارکت جهان در دورساختن میلیون‌ها نفر از خطر گرسنگی بهتر از زمان کنونی نیست.
سوم، باید در فعالیت‌های انسانی یک روش استراتژیک با آراسته شدن به روح همکاری حقیقی را به‌کار ببندیم. «حمایت مالی هوشمند» از طریق پایبندی به کمک برای چندین سال و در چندین بخش می‌تواند کمک‌کنندگان را برای ایجاد تأثیری گسترده یاری کند که می‌تواند از مدیریت حالت‌های فوق‌العاده فراتر برود. نیز باید بر هدایت کمک‌ها به زنان و دختران تمرکز کنیم چرا که آنها معمولاً قربانی سوء تغذیه‌‌اند. نجات جان‌ها را کافی نشماریم اگر به تغییر زندگی مردم به شکلی بهتر به سمت تغییر ریشه‌ای همراه نشود.  
و در آخر باید قدرت جوامع برای پایداری را تقویت کنیم تا درآینده بتوانند به شکلی بهتر درمقابل آسیب‌هایی همچون مصیبت بزرگ «کووید-19» مقاومت کنند. همچنین لازم است شروع به تقدیم کمک به کودکان و جوانان بکنیم که تعطیلی مدارس موجب محرومیت بیش از 370 میلیون کودک از میان کودکان سراسر جهان از فرصت تحصیل شد.
برنامه جهانی غذا و پادشاهی عربی سعودی و اطراف کمک کننده دیگر برای تقویت تغذیه و پیش‌گیری از بیماری این کودکان اقدام به توزیع کمک‌های غذایی می‌کنند.
به هیچ وجه اجازه نمی‌دهیم نسلی از کودکان جهان درحال توسعه به دلیل این مصیبت بزرگ ازبین بروند یا رنج‌های آنها به دلیل سوء تغذیه و کمبود آموزش در سایه کاهش فرصت‌های آنها برای زندگی ثمربخش افزایش یابد.
شاید بزرگ‌ترین درسی که از مصیبت بزرگ «کووید-19» آموختیم اهمیت همدلی کردن با دیگران باشد. حتی در کشورهای غنی، خانواده‌هایی که کاری دارند امروزه خود را نیازمند کمک‌های دولتی یا پناه بردن به بانک‌های غذایی می‌بینند تا نیازهای غذایی خود را برآورده سازند. دیگر امروز میلیون‌ها نفر از افراد در جهان پیشرفته دردسترس بودن غذا را امری مسلم نمی‌یابند بلکه - امروز و بیش از هر زمان دیگر- غم فقرای جهان را به شکلی که پیش از این تصور نمی‌کردیم احساس می‌کنند. درد ورنجی که مصیبت بزرگ «کووید-19» برما وارد کرد، شاید سرانجام ما را به همبستگی و کار باهمدیگر  برای ساختن جهانی خالی از گرسنگی ناگزیر سازد.