طارق الحميد
TT

ایران و ترس از پلن «بی»

ایران بی هیچ مقدمه‌ای از زبان وزیر خارجه‌اش همه اطراف درگیر در پرونده مذاکرات هسته‌ای را دعوت کرد به زودی دیدار کنند. همچنانکه اعلام کرد، راه حلی برای بحران یمن دارد، این چنگ زدن و حریص بودن اکنون ایران به چه دلیل است؟
مشخص است که ایران دریافته حوصله و شکیبایی غربی‌ها و مشخصاً امریکا رو به اتمام گذاشته و این نیز برای این نیست که واشنگتن در برابر مواضع ایران عزم جزم کرده است بلکه به دلیل فشار اسرائیل و فشار واقعیت سیاسی داخل امریکاست.
دولت امریکا پس از سقوط افغانستان به دست طالبان و خروج اهانت‌آمیز و آشفته‌اش از آن کشور دیگر تحمل بحران‌های جدید در پرونده‌های بزرگی مانند پرونده ایران را ندارد همچنین به دلایل داخلی حزبی که در انتخابات میان‌دوره‌ای آینده بر دموکرات‌ها تأثیر می‌گذارند.
بدون شک ایران به خوبی این پیام را دریافت که چگونه مجلس نمایندگان با اکثریت قاطع به نفع قانون تقدیم کمک یک میلیارد دلاری به اسرائیل برای نوسازی سامانه دفاع موشکی «گنبد آهنین» رأی داد که به تهران می‌گوید، تأثیر تلاویو در واشنگتن قوی است.
مسئله دیگری که ایران را اکنون به تکاپو واداشته هرچند هم برای خریدن وقت، سخن از جلسات امریکایی-اسرائیلی برای آماده ساختن نقشه جایگزین یا طرح «بی» است وقتی که ایران با غرب در مذاکرات پرونده هسته‌ای کنار نیاید.
به این باید اعلام سفر مشاور امنیت ملی امریکا به منطقه و از جمله سعودی را افزود. به نظر می‌رسد این سفر ایران را واداشت و البته به شکل تبلیغاتی اکنون خبر از طرحی برای حل بحران یمن بدهد.
به این باید جلسه وزیر خارجه امریکا با همتایان خلیجی خود در نیویورک و در حاشیه جلسات سازمان ملل متحد و اظهاراتش در باره اهمیت ائتلاف امریکایی- خلیجی برای مقابله با تروریسم و تخریب منطقه را افزود.
ایران زمانی درباره یمن دست به چنین اقدامی می‌زند که سعودی به جامعه جهانی به طور کلی و پیش از آن به خود یمنی‌ها اهمیت دادنش به یمن را نشان داده بود و چندین ابتکار ارائه کرد که ایران توسط تروریست‌های حوثی همه آنها را معطل ساخت.
و براین اساس و به دلیل آنچه گفته شد، ایران تلاش می‌کند اکنون به تکاپو بیفتد تا اوراق را به هم بریزد و راه را بر نقشه جایگزین ببندد و تلاشی باشد برای آشفته ساختن واشنگتن و متحدانش در مذاکرات وین که ایران تلاش می‌کند در آنجا بیشترین امتیازها را بگیرد.
ایران دست به این کار می‌زند چون تمایل واضح امریکا برای رسیدن به یک توافق و به هرقیمتی را دیده است. همچنین بدون شک ایران درحالی که با ایالات متحده مذاکره می‌کند، یک چشم به روشی دارد که واشنگتن با طالبان براساس آن مذاکره کرد.
در نتیجه، تهران درسردارد تا قسمت بزرگ کیک را بردارد و این قسمت همان نفوذ در منطقه خاورمیانه است و برخی در صداقت امریکا در ائتلاف با کشورهای خلیج تشکیک می‌کنند.
و این مسئله‌ای طبیعی است چرا که خود اروپا اکنون در صداقت واشنگتن تشکیک می‌کند، اما در مورد منطقه ما نقطه تمرکز اسرائیل است که امریکا هرگز دست از آن نخواهد کشید و نخواهد گذاشت به تنهایی ایران را گوشمالی دهد و توافق هسته‌ای را بدون همآهنگی از بین ببرد، به خصوص که اسرائیل نفوذ اطلاعاتی واضحی در ایران، نهادها و دستگاه‌هایش دارد.
به همین دلیل ما با ولع ایرانی برای برگشتن به رینگ مواجهیم، نه از روی تعهد بلکه برای خریدن وقت و دور شدن از پلن «بی» که چنانچه رقم بخورد اسرائیل دست بالاتر را خواهد داشت و این مسئله به هیچ وجه برای ایران خوشایند نیست چرا که تهران جز زبان زور نمی‌فهمد و تنها اسرائیل است که به چنین کاری رغبت دارد و منتظر فرصت مناسب است.