فایز ساره
TT

راه و روش ملاها؛ تیتر اول رسانه‌ها

روزی نیست که ایران و وابستگان به آن درصدر اخبار رسانه‌های جهانی قرارننشینند. مسئله همیشه به چالش‌ها، هیجان و امورعجیب مربوط می‌شود با سیاست‌ها، مواضع، اظهارات و اقداماتی که از نظام تهران و مقامات بلند پایه‌اش سرمی‌زند که تنها به مشکلات، پیچیدگی و مقدمات فجایع یا برخی جزئیات و پیامدهای آنها می‌پردازند.
شاید آنچه رسانه‌ها در اواخر هفته پیش به همراه داشتند بهترین نمونه برای اخبارنظام ملاها و وابستگان‌شان باشد. اولین خبرعرصه سیاست خارجه به تلاش‌های دیپلماتیکی پرداخت که جهان برای رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران دنبال می‌کند تا جایگزین توافق سال 2015 بشود، پس از آنکه واشنگتن سال 2018 از آن خارج شد؛ خروجی که راه را دوباره به روی ایران گشود تا درمیان حالتی از نبود توافق و نظارت بین‌المللی به برنامه هسته‌ای خود ادامه دهد. همچنین موضع ایران و سیاست‌های مبتنی بروقت خریدنش را تقویت کند. تا راه شرط‌ گذاشتن را برایش تسهیل کرد که تلاش می‌کند به وسیله آنها به تضمین‌هایی از واشنگتن دست‌یابد و جهان تنها تماشاگر آن باشد. سخنگوی وزارت خارجه ایران، سعید خطیب زاده گفت، موفقیت تلاش‌های دیپلماتیک برای احیای توافق 2015 به تأمین سه شرط ازسوی واشنگتن وابسته است؛ امریکا تضمین‌ دهد دوباره از توافق هسته‌ای خارج نشود، همه تحریم‌های اقتصادی یک‌جا لغو شوند و مسئولیت اوضاع حاصل از خروج دولت ترامپ از توافق را بپذیرد. گستاخی و تحریکی که در دل این شرط‌ گذاشتن‌ها آن هم پیش ازسرگیری گفت‎وگوهای وین در اواخر ماه نوامبر2021 وجود دارد، برکسی پنهان نیست آن هم پس ازچند ماه تأخیر و وقت خریدن توسط ایران.
برخی بین موضع ایران درباره ازسرگیری گفت‌وگوها و انجام  مانورهای گسترده نظامی در خلیج عمان در پایان هفته، به این عنوان که ایران می‌خواهد حضور و قدرت نظامی‌اش را به رخ طرف‌های شرکت کننده در گفت‌وگوهای توافق هسته‌ای پیش‌رو بکشد ربط می‌دهند، اما مهم‌ترین مسئله اینکه مانورها را باید به عنوان نمایش قدرت در خلیج دید به خصوص که یگان‌هایی از ارتش و «سپاه پاسداران» با انواع سلاح درآنها شرکت کردند، بدون آنکه توجهی به این گفته‌ها کرد که هدف از مانورها به چالش کشیدن همکاری اسرائیل و امریکاست چرا که ایران عادت دارد پاسخ ضربه‌های اسرائیلی را که به صورت مستقیم و به طور مکرر به نیروها و متحدانش در سوریه وارد می‌شود ندهد. و از جهتی دیگر تلاش می‌کند در پرونده‌های متعدد در منطقه با واشنگتن به تفاهم برسد و این بدین معناست که مانورها پیامی ویژه به همسایگان درخلیج دارد.
به طورعملی مانورهای خلیج بخشی از سیاست خاورمیانه‌ای ایران و بخشی از تلاش‌های آن‌اند تا منطقه و برخی کشورهای ما را وارد فاجعه‌هایی بیشتر ازآنچه درآنها روی داده بکند؛ از جمله جنگ مستمر سوریه و یمن که میل و رغبت ملاها به کشتار، ویرانی، آواره و گرسنه ساختن ملت‌ها با هدف محکم ساختن قبضه ایران برآنها، به دست گرفتن سرنوشت‌شان و ادامه فشار برای منفجر ساختن کشورهای دیگر و کشاندن آنها به سمت جهنم سیرنمی‌کند؛ همانگونه که در لبنان و عراق با جنایت‌هایی که میلیشیای ایران یعنی «حزب الله» لبنان و گروه‌های «الحشد الشعبی» عراق در این دو کشور مرتکب می‌شوند، می‌کشاند.
اگر اخبار آخر هفته مخصوص کشورهای مشرق عربی درباره فعالیت‌ها و سیاست‌های ایران پر از جزئیات بودند، مهم‌ترین آنها تلاش برای ترور نخست وزیر عراق مصطفی الکاظمی بود. مزدوران ایران در به عهده گرفتن جنایت بزدلی نشان دادند با اینکه آن را محکوم نکردند. آنها وقتی دیدند الکاظمی نمی‌پذیرد بازیچه آنها یا ملاهای تهران بشود، در محاسبات خود منظور کردند و او را متهم به تقلب در انتخابات پارلمانی اخیرساختند. با او از طریق سریالی از تحرکات سیاسی، امنیتی و حرکت‌های اعتراضی وارد مواجهه شدند با هدف حذف سیاسی او و دور ساختنش از ایفای نقش احتمالی نخست‌وزیری دولت آینده یا درصورت احتمال بازگشتش به مدیریت دستگاه اطلاعاتی عراق، رو به سمت حذف فیزیکی او با حمله پهپاد بمب‌گذاری شد به محل اقامتش رفتند تا جوهره موضع خود را یدآوری کنند که رهبر جنبش «عصایب اهل الحق» اعلام کرد و وعده داد: «ای کاظمی... انتقام خون رفقای خود را می‌گیریم». خزعلی این سخن را در مجلس ترحیم دو نفر از اعضای تشکیلاتش گفت که در درگیری با نیروهای امنیتی عراق در اعتراض به نتایج انتخابات کشته شدند.
طبیعی است که اخبار داخلی ملاهای ایران در همان روند سیاست‌های خارجه با اندکی تفاوت ادامه دارند؛ تفاوتی که اساس آن نوع مخاطبان است که عموماً ایرانی‌اند؛ نظام در طول دهه‌های پیش خود را به عنوان یک نظام مستبد دیکتاتوری تعریف کرد، عبای مرجعیت دینی دارای بلندپروازی‌های توسعه طلبانه و سلطه‌گری منطقه‌ای برتن کرد و در راه رسیدن به این هدف از به‌کاری گیری همه راه‌ها و روش‌ها ابایی ندارد؛ مسئله‌ای که به همان اندازه که به پیرامون زیان رساند به داخل کشور ضربه زد. قدرت را انحصاری خود ساخت و ایرانی‌ها را غرق در جنگ، کشتار، بازداشت، تبعیدها و مواد مخدر کرد. جامه فقر شدید تا مرز گرسنگی برآنها پوشاند، درکشوری که بیش از همه کشورهای منطقه ثروت دارد و غنی است. همه منابع مالی را به سمت طرح‌های نظامی و تسلیحاتی، سربازگیری حامیان خود در منطقه و دخالت خشن و نسنجیده در امور داخلی کشورهای همسایه روانه کرد.
از برجسته‌ترین اخبار داخلی نظام ملاها، حرکت‌های اعتراضی به تضییع حقوق ایرانی‌ها و وخامت اوضاع معیشتی‌شان بود؛ مسئله‌ای که گروه‌های وسیعی به خصوص در لایه‌های کارگری و مردمی به سمت سازماندهی اعتراضات و اعتصاب‌ها کشاند از جمله آنها: اعتصاب کارگران ماشین سازی تبریز در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق ماهیانه بود. همچنین اعتراض کارکنان دانشگاه «آزاد» اسلامی-شاخه ماهشهر برای درخواست پرداخت حقوق عقب افتاده، تجمع پرستاران سازمان تأمین اجتماعی در برابر مجلس شورای ملاها در اعتراض به بی توجهی مسئولان نسبت به خواسته‌های قانونی آنها که مسئولان حاضر به تأمین‌شان نمی‌شوند. همچنین اعتراض بازنشستگان فولاد اصفهان و اهواز به شرایط معیشتی، که حقوق‌شان از یک سوم خط رسمی فقر فراتر نمی‌رود.
مانند خبرهای هفته پیش، همه اخبار گذشته و آینده نظام ملاها و وابستگان به آنها چیزی جز درگیری، نظامی‌گری، جنگ‌ها و اختلافات ندارند و چیزی جز بوی باروت، خون و درد از آنها بیرون نمی‌زند و جز به سمت آینده‌ای تاریک رهنمون نمی‌شوند؛ نه تنها برای کشورهای مجاور ایران و دورتر از آنها، بلکه برای خود ایرانی‌ها که زندگی‌شان درسایه بلندپروازی‌ ملاها و سیاست‌های‌شان به جهنم تبدیل شد.