پرنده غمگین اوکراینی در آسمان تهران

ایران چطور خودش را قانع کرد که خانواده‌های قربانیان فاجعه هواپیمای اوکراینی که « به اشتباه» سرنگون شد، این اشتباه را که بزرگ‌ترین جنایت هوایی در تاریخ براثر«اشتباه» صورت گرفته، براو می‌بخشند ؟
ایران ملاها کشتن را شیرین یافت تا جایی که مرگ عمدی یا غیر عمدی به «عادتی» آشنا تبدیل شد و رهبران این نظام دیوانه بی آنکه پلک‌شان به لرزش بیفتد دست به آن می‌زنند.
176 زن و مرد و کودک با ملیت‌های مختلف و ایرانی شانس بدشان این گونه خواست که زمان و مکان پرواز هواپیمای مسافری‌شان درساعتی شیطانی اتفاق بیفتد، ابلهی یا دیوانه‌ای از «سپاه پاسداران» موشکی به سمت هواپیما شلیک کرد به این «گمان» که هواپیمای متجاوز امریکایی است.
جنگ وضعیتی است که احتمال هرگونه خطایی درآن می‌رود، اما در منظومه فکری ملاهای ایران خطاها به هر سطح از جنایت برسند به خاطر چشمان ولی فقیه خامنه‌ای و نفوذ ایرانی در جغرافیا و مرزهای کشورهای همسایه بی اجازه و موافقت، بخشیده شوند.
تصویر نظام کنونی ایرانی آن طور که امروز متلاشی شد آن قدر درعراق و لبنان و سوریه و یمن ویران نشد. چهره‌اش در کشوری غیر همسایه به دلیل بد همسایگی سیاه شد که هیچ ارتباطی با ملاها یا قاسم سلیمانی و ولی فقیه یا «الحشد الشعبی» یا «سپاه پاسداران» و حوثی‌ها و حزب حسن نصرالله ندارند... آن هم کشور اوکراین.
کشوری که در شرق اروپا قرار دارد و با کلیساهای ارتودکسی‌اش مشهور است، پایتختش کییف و سال 1991 از اتحاد جماهیری شوروی فروپاشیده مستقل شد. آمار رسمی تعداد مسلمانان آن کشور را 400هزار نفر اعلام می‌کند، اما آمار سازمان دینی مسلمانان اوکراین دو میلیون نفراست که اغلب آنها تاتارهایی هستند که در زمان فتوحات با شکوه اسلامی مسلمان شدند و 15 درصد جمعیت آن کشور را تشکیل می‌دهند.
یک ساعت پس از نمایش موشک‌های ایرانی که «سپاه پاسداران» به سمت پایگاه امریکایی عین الاسد در استان الانبار در غرب عراق و دو پایگاه در استان اربیل در شمال عراق شلیک کردند، کانال‌های تلویزیونی جهان پوشش خبری موشک باران ایران را با خبری فوری و استثنایی قطع کردند؛ هواپیمای مسافربری اوکراینی مدل «بوئینگ 737» دقایقی پس از پرواز از فرودگاهی در تهران به سمت کییف پایتخت اوکراین سرنگون شد. چون سرنگونی هواپیما در اوج «انتقام» ایرانی از «شیطان بزرگ» ایالات متحده پس از کشته شدن قاسم سلیمانی فرمانده «سپاه قدس» و همراهانش اتفاق افتاد، همه حدس و گمان‌ها به سمت موشک‌های ایرانی برگشتند که بیشترشان به هدف نخوردند و در بیابان‌ها سقوط کردند. مسئله‌ای که توجه همه بینندگان را در آن ساعت دیرهنگام شب جلب کرد و سئوالاتی را مطرح کرد که یکی از اینها این است: آیا موشک «سرگردان» ایرانی به هواپیما اوکراینی اصابت کرده و موجب کشته شدن 176 سرنشین آن شد که تعداد زیادی ایرانی و برتانیایی و کانادایی میان‌شان بودند؟ این سئوال پرسش دیگری را پیش می‌کشد: چرا تهران پروازهای ورودی و خروجی را در زمان موشک پرانی به پایگاه‌های امریکایی در عراق متوقف نکرد؟ و با احتمال پاسخ ایالات متحده به موشک‌های «سپاه پاسداران» چرا پروازها را در روز بعد کنسل نکرد؟ این کار را نکردند چون جان آدمیان به خصوص غیرنظامی‌ها برای این نظام ارزشی ندارند و بزرگ‌ترین نمونه آن تیرهای تک تیراندازانی است که «سپاه» و شبه نظامیان وابسته به آن به سمت تظاهرکنندگان مسالمت آمیز در خود ایران و عراق و یمن شلیک کردند و کاری که «حزب الله» در لبنان به آن دست می‌زند.
فرودگاه (امام خمینی) تهران پس از حادثه یا «جنایت» اعلام کرد که پیام کمکی از سوی خلبان دریافت نکرده. معنای آن این است که خلبان فرصتی برای کمک خواستن نداشت بعد از اینکه هواپیمای سوخته و منهدم شده‌اش سقوط می‌کرد. سقوط فاجعه بار هواپیماها گاه و بی گاه اتفاق می‌افتد، اما آنچه با فاصله چند دقیقه از فرودگاه (امام خمینی)تهران اتفاق افتاد جنایتی تمام عیار بود. جنایت‌کار همان موشک عمدی ایرانی بود که در نهایت خونسردی و همراه با شعارهای فرقه‌گرایانه همیشگی به سمت هواپیمای اوکراینی شلیک شد.
جنایت در این رفتار زشت ایرانی اولا نیازمند محکومیت صریح و قوی از سوی شورای امنیت است و قراردادن ایران زیر بند هفتم منشور سازمان ملل متحد به اتهام تهدید صلح بین‌المللی و امنیت و ایمنی در هوا و دریا و زمین.
اعتراف دیرهنگام ایران چه سودی به حال خانواده‌ها و نزدیکان و آشنایان و دوستان و مسافران هواپیمای اوکراینی دارد؟ مسافران در آینده چطور می‌توانند به این حکومت غیرقانونی اطمینان کنند یا چطور می‌توانند سفر خوشی از آن یا به آن کشور داشته باشند؟
پس از این اعتراف، اکنون می‌فهمیم که موشک‌های ایران در انجام مأموریت «انتقام» قاسم سلیمانی با زدن پایگاه عین الاسد و دو پایگاه امریکایی در شمال عراق شکست خوردند، اما در سرنگون ساختن هواپیمایی مسافربری اوکراینی با 176 مسافر بی گناه که نه قاسم سلیمانی را می‌شناسند و نه حتی خود خامنه‌ای را موفق بودند. ایران کشوری است که از مخدوش کردن چهره‌اش در داخل و خارج خسته نمی‌شود.