جهان عرب شرایط سیاسی و امنیتی بسیار خطرناکی ازنظر حجم چالش‌های بزرگی که امت عربی را درهم می‌کوبند تجربه می‌کند؛ درگیری‌ها، جنگ‌ها و طمع ورزی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی. در رأس این تهدیدها سیاست‌های قدرت مبتنی بر اشغال(اسرائیل) درسرزمین‌های عربی قراردارد که با ادامه اشغال سرزمین‌های فلسطینی، خصومت‌ورزی و سرکوب ملت فلسطین، تلاش برای نابودی هویت قدس، تصویب قوانین نژاد پرستانه، اعلام ملحق ساختن جولان سوریه و منطقه غور اردن و شمال بحرالمیت و اعمال حاکمیت اسرائیلی برشهرک‌ها به درجه بی سابقه‌ای در نخوت رسیده است. همه اینها نمایانگر زیرپاگذاشتن علنی منشور سازمان ملل متحد و قطعنامه‌های قانونی بین‌المللی، قانون بین‌المللی و تهدید کننده برنامه صلح و ثبات منطقه عربی و جهان است. از موضع جمعی عربی که در محکومیت طرح نظام اشغالگر برای الحاق متجلی شد و در متوقف ساختن این طرح غیرقابل قبول نقش داشت، تقدیرمی‌کنیم. همچنین خواستار شدت بخشیدن به تحرک عربی و بین‌المللی برای فشار وارد کردن به اسرائیل برای پایان دادن به اشغال و پذیرفتن برنامه صلح هستیم. بر ایستادگی پارلمان عربی در کنار ملت فلسطین برای پایان دادن به اشغال و برپایی کشور مستقل فلسطینی درمرزهای چهار ژوئن 1967 به پایتختی شهر قدس تأکید می‌کنیم.
همچنین سیاست‌های خصمانه ایران و طمع‌ورزی‌های توسعه طلبانه نظام ترکیه نشان دهنده تهدیدی بزرگ برای امنیت ملی عربی و تهدیدی برای امنیت و ثبات کشورها و جوامع عربی است؛ نظام ایرانی جسارت نفوذ درکشورهای عربی را با استفاده از فرقه‌گرایی، سازماندهی شبه‌نظامیان مسلح و گروه‌های تروریستی و مجهزساختن آنها با اسلحه هوشمند و موشک‌های بالستیک، ادامه اشغال جزایرسه‌گانه اماراتی، ایستادن پشت پرده حملات تروریستی که شامل تأسیسات نفتی پادشاهی عربی سعودی، برهم زدن ثبات منطقه‌ای، تهدید مسیرهای کشتیرانی و تجارت جهانی درخلیج عربی و دریای عمان و تنگه هرمز ادامه می‌دهد. همه این سیاست‌های خصمانه عامل تهدید امنیت و ثبات منطقه و امنیت و صلح جهانی‌اند. همچنین طرح‌های توسعه طلبانه نظام ترکی ازراه دخالت نظامی درسوریه و لیبی و عراق و انتقال مزدوران به کشور لیبی و حمایت از جماعت‌هایی در چند کشورعربی که نام‌شان درفهرست گروه‌های تروریستی قراردارد و استقبال از تریبون‌های رسانه‌ای و کانال‌های ماهواره‌ای که هدف‌شان ایجاد آشوب و بی ثباتی دربرخی کشورهای عربی است، عامل تهدید امنیت ملی عربی به حساب می‌آید.
درسایه رفتارهای خصمانه و طرح‌های خبیث و طمع‌ورزی‌های توسعه طلبانه دو نظام ایرانی و ترکی و پیامدهای بسیار خطرناک آنها بر امنیت و ثبات کشورها و جوامع آنها ما تحرک فوری و سریع عربی را برای متوقف ساختن این مداخلات را مهم می‌دانیم آن هم با انجام این راه‌کارها:
1-اتخاذ یک موضع عربی واحد برای مقابله با سیاست‌ها و رفتارهای خصمانه دو نظام ایرانی و ترکی. دراین راستا از اتحادیه کشورهای عربی می‌خواهیم نسبت به تصویب استراتژی یکپارچه عربی برای تعامل با جمهوری اسلامی ایران و استراتژی یکپارچه عربی برای تعامل با ترکیه که پارلمان عربی تهیه کرد اقدام کند.
2- مخالفت با ایجاد شبه‌نظامیان و گروه‌های مسلح و شکل‌دهی به آنها درداخل کشورهای عربی که هدف‌شان تضعیف حاکمیت حکومت ملی و کاستن از حاکمیت و امنیت و ثبات آن است.
3-افزایش تحرک عربی درسازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی به همراه کشورهای اثرگذار برای متوقف ساختن سیاست‌ها و رفتار خصمانه دو نظام ایرانی و ترکی.
4- متوقف ساختن دخالت نظامی ترکیه در سوریه و لیبی و عراق.
5-حمایت از کشور امارات متحده عربی برای بازپس‌گیری جزایر سه گانه و پایان دادن به اشغال آنها توسط ایران.
6-درخواست از سازمان ملل برای الزام ایران به محترم شمردن حاکمیت یمن و قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل که پشتیبانی تسلیحاتی از شبه نظامیان کودتاگر حوثی را ممنوع اعلام می‌کنند، به خصوص قطعنامه شماره(2216).
7-درخواست ازسازمان ملل متحد به منظور تحرک سریع و فوری برای متوقف ساختن انتقال اسلحه و مزدور به لیبی توسط نظام ترکیه.
8-متوقف ساختن تبادل تجاری و طرح‌های مشترک بین کشورهای عربی و دوکشور ایران و ترکیه تا زمانی که از سیاست‌های خصمانه و طمع‌ورزی‌های توسعه طلبانه‌شان دست بردارند.
9- شتاب درتکمیل طرح تکامل اقتصادی عربی به عنوان یک ضرورت جدی برای تقویت اقتصاد عربی در دوران بلوک‌بندی‌های اقتصادی و راهی برای درمان بحران‌های اقتصادی خفه‌کننده‌ای که تعدادی از کشورهای عرب تجربه می‌کنند. براین اساس پارلمان عربی یک مجموعه قانون‌گذاری برای تکامل اقتصادی عربی در نشست مجازی که درتاریخ 24 ژوئن 2020 برگزار شد را به کار گرفت.
10-به کارگیری راه حل سیاسی برای بحران‌هایی که برخی کشورهای عرب ازسرمی‌گذرانند به عنوان اینکه مطلوب‌ترین راه حل برای اینگونه بحران‌هاست.
11-تضمین وحدت ارضی کشورهای عربی و مخالفت کامل با هرگونه تلاش برای تجزیه هریک از کشورهای عرب.
چالش‌ها و مخاطرات بزرگ بی سابقه‌ای که جهان عرب شاهد آنهاست، همبستگی، همکاری، جزم کردن عزم و به دور افکندن اختلافات و تقویت پل‌ها و روابط در سطح رسمی و مردمی را ضروری می‌سازد آن هم برای تقویت قدرت کشورهای عربی برای مقابله با طرح‌های خبیث و سیاست‌های خصمانه و طمع‌ورزی‌های توسعه طلبانه‌ای که امنیت، ثبات و وحدت کشورهای عرب ما را تهدید می‌کنند.
