بسیاری نگران انتخابات ریاست جمهوری امریکا و پیامدهای احتمالی آن‌اند که قرار است روز دوم نوامبر برگزار شود. طبق نظرسنجی‌ها به نظر می‌رسد جو بایدن با فاصله اطمینان بخشی پیش قراردارد از جمله در ایالت‌های محوری بزرگی همچون میشیگان، وسکانس و پنسیلوانیا که پیش از این درسال 2016 ترامپ رأی اول را درآنها داشت.
برخی تحلیل‌گران بر این باورند که ممکن است یک «سونامی» از سوی حزب دموکرات راه بیفتد و کاخ سفید و دو مجلس کنگره را به دست بگیرند. شایان ذکر است درکنار کاخ سفید مجلس سنا اهمیت بالایی برای حزب دموکرات دارد با توجه به اینکه باید با همه انتصابات اصلی دولت رئیس جمهوری مانند وزرا، معاونان وزرا، سفرا و قضات جدید موافقت کند. همچنین برای تصویب بودجه سالانه موافقتش ضروری است.
گفتنی است مجلس سنا از سال 2014 در سایه جمهوریخواهان قراردارد و سال 2014 مانع همه ابتکار عمل‌هایی شد که رئیس جمهوری باراک اوباما پیشنهاد می‌داد. برای آنکه دموکرات‌ها بتوانند سال 2020 باز تسلط خود برسنا را به دست بیاورند باید کرسی مجلس سنای منطقه محل زندگی‌ام در ایالت مین در منتهی الیه شمال شرق کشور به دست بیاورند.
نکته قابل توجه در مناظره‌هایی که بین نامزدهای عضویت در کنگره اینجا و ایالت‌های دیگر صورت می‌گرفت، پیرامون همان مسائل می‌چرخیدند: خدمات بهداشتی و ویروس نوپدید«کرونا»، قضات محافظه کار یا لیبرال در کنار مسائل مالیات و اقتصاد. در بسیاری از مناظره‌هایی که بین نامزدها برگزار شد، یاد روسیه و چین محو شد در زمانی که به نظر می‌رسد خاورمیانه بسیار دور از ذهن رهبران حزبی و هواداران‌شان قرار دارد.
اکنون و پس از اینکه از کار دیپلماتیک بازنشست شده‌ام داوطلبانه به نفع یکی از احزاب فعالیت می‌کنم. در گذشته هواداران حزب تلاش می‌کردند به هرخانه‌ای سربزنند و رأی دهندگان را تشویق کنند به نامزدهای حزب‌شان رأی دهند. اکنون و درسایه بحران ویروس «کرونا» تلاش می‌کنیم از طریق تلفن با رأی دهندگان صحبت کنیم و خودم تماس‌هایی با صدها نفر در حومه و شهر‌های نزدیک به محل سکونت گرفته‌ام. نکته قابل توجه اینکه اغلب رأی دهندگان منطقه‌ای که درآن زندگی می‌کنم طرفدار حزب دیگر هستند.
پیش از این در همین روزنامه محترم درباره اختلافات عمیق سیاسی داخل ایالات متحده نوشته‌ام و ایالت مین نیز از همین مشکل رنج می‌برد. وقتی تماس تلفنی با یکی از خانه‌ها می‌گیرم و موافقتم را با حزب دیگر نشان می‌دهم، فرد مخاطب بدون هیچ کلمه‌ای تماس تلفنی را قطع می‌کند. کسانی که فوراً تماس را قطع نمی‌کنند حواس‌شان هست اول مشتی فحش و لعنت نصیب من و حزبم بکنند و بعد تماس را قطع کنند. از طریق صدها تماسی که گرفتم موفق به حتی یک جدل سیاسی با یکی از طرفداران حزب مخالف نشده‌ام.
وقتی در شهر کوچک‌مان در یکی از فروشگاه‌ها، کلیسا یا کتابفروشی با کسی رو به رو می‌شوم کمتر اتفاق می‌افتد صحبتی از سیاست به میان بیاورد چون مسئله رنج آوری شده است. این وضعیت با آنچه امریکایی‌ها طی بیست سال گذشته بودند و نگاه‌شان به سیاست کاملاً تفاوت دارد.
من و همکارانم در حزب برای تشویق رأی دهندگان به انتخاب نامزدهای ما جلوی خانه‌هایمان و در خیابان‌ها پلاکاردهایی نصب کردیم و برخی اوقات طرفداران حزب دیگر دست به سرقت این پلاکاردها می‌زنند که ما را ناچار می‌سازد تعداد بیشتری نصب کنیم. با گذر زمان به برکت سیاست روابط دوستانه‌ای که با برخی همسایه‌ها برقرار کردم و پس از اینکه پلاکاردهای سیاسی را بیرون خانه دیدند، چند نفری از آنها آمدند که از قبل نمی‌شناختم و از من پلاکاردهایی خواستند تا جلوی منازل‌شان نصب کنند.
معمولاً ساکنان مناطق حومه‌ای امریکا با همسایه‌ها آشنایی ندارند. برهمین اساس پلاکاردهای حزب پس از اینکه فهمیدیم نقطه نظرات سیاسی مشابهی به هم داریم فرصت آشنایی به ما دادند. همین طور این عمق وضعیت کشاکشی را نشان می‌دهد که ایالات متحده درحال حاضر تجربه می‌کند: تو درباره سیاست با کسانی حرف می‌زنی که می‌دانی نظرات سیاسی مشابه با نظر تو را دارند. اما این وضعیت به طور کلی برای هر نظام دموکراتیکی زیابنخش است. درکنار ویروس هراس‌های جدیدی از شعله‌ور شدن اعمال خشونت آمیز قبل و بعد از انتخابات از سوی شبه نظامیان مسلح می‌رود. با اینکه محل سکونتم از هر گونه شبه نظامیان مسلح خالی است، هفته گذشته پلیس فدرال شش تن از اعضای شبه نظامیان محافظه‌کار را دستگیر کرد که برای ربودن فرماندار میشیگان وابسته به حزب دموکرات نقشه می‌کشیدند. این به طور کلی برای اولین بار است که خبر از چنین توطئه‌ای در داخل ایالات متحده می‌شنوم.
اگر حزب دموکرات اوایل نوامبر آینده موفق به رقم زدن یک پیروزی قاطع مانند «سونامی سیاسی» نشود، پیش از آنکه بتوانیم نتیجه نهایی انتخابات را بدانیم، باید پس از دوم نوامبر چندین هفته منتظر بمانیم تا همه آرا در همه ایالت‌ها شمارش بشوند. و سالن‌های دادگاه‌ها شاهد مسائل زیادی پیرامون برگزاری رأی گیری و شمارش آرا خواهند بود.
پرسش در اینجا این است: آیا شبه نظامیان راست یا چپ جلوی ساختمان‌های دادگاه‌ها و مراکز انتخاباتی ظاهر می‌شوند تا مقامات محلی را بترسانند؟ آیا اعمال خشونت آمیز درمیان گروه‌های مسلح محافظه کار و چپ‌ها روی خواهد داد همان طور که روز شنبه گذشته در شهر دنفر روی داد؟ حادثه‌ای شوک‌آور بود چون دنفر شهری ثروتمند و پیشرفته است.
اگر نتیجه در آغاز 20 ژانویه مشخص نشود، وقتی که رئیس جمهوری جدید سوگند یاد می‌کند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ مهم‌تر ازآن اینکه امریکایی‌ها چطور می‌توانند بر شدت اختلافات سیاسی غلبه کنند؟ آیا واقعاً به امضای یک آشتی علاقه‌مندند؟ روشن است که این انتخابات گذشته از اینکه درنهایت پیروز چه کسی خواهد بود، شکاف‌های عمیق سیاسی را که امروز جامعه امریکایی از آن رنج می‌برد به هم نمی‌دوزد.
