سوسن الابطح
روزنامه نگار ونویسنده،استاد زبان وادبیات عرب در دانشگاهبیروت
TT

«راجو» در بحرین پیش از من واکسینه شد

وقتی رفتم تا واکسن ضد «کرونا» را تزریق کنم، صفی طولانی در مرکز بهداشتی دیدم که پر از کارگران آسیایی بود؛ تقریباً 40درصد یا بیشتر صف را آنها تشکیل می‌دادند چون در این روز 12هزار نفر واکسینه می‌شوند و تعداد4800 نفر از آنها خارجی‌اند.
منتظر رسیدن نوبتم ایستادم. این صحنه را که بیانگر تجسم ارزش‌ حقیقی ارزش‌های اصیل انسانی است تماشا می‌کردم و از خودم می‌پرسیدم کسی که ترازوی حقوق بشر در سازمان‌های بین‌المللی و وزارت‌های خارجه و اتحادیه‌های اروپایی را در دست دارد و درباره ما گزارش‌هایی می‌نویسد تا میزان توجه و اهتمام ما به حقوق بشر را تعیین کند آیا چنین صحنه‌ای را می‌بیند؟ صحنه‌ای که تجسم بخش ارزش‌های حقیقی و اصیل انسانی در کشورم بحرین است بدون درنظرگرفتن ملیت، رنگ، نژاد یا جنسیت و حتی بدون در نظر گرفتن اینکه شهروند است یا مقیم و چگونه اقامتی دارد واکسن به او تزریق می‌شود. آیا اصلاً در کشورش چنین به معنای «بشر همچون داندانه‌های شانه برابرند» عمل می‌شود؟ آیا می‌بیند من به عنوان یک شهروند پشت سر کارگر آسیایی ایستاده‌ام که پیش از من واکسینه می‌شود و 40دلار برکشوری تحمیل می‌کند که کشور او نیست و شاید به هیچ وجه درآن باقی نماند؛ هزینه‌ای که حکومت ما بی هیچ منت و آزاری پذیرفت؛ حتی بدون آنکه کسی از آن بخواهد یا مجبور به انجام آن باشد.
آیا کسی که سخن از پرونده حقوق بشر در بحرین می‌گوید می‌داند پادشاهی بحرین برای واکسیناسیون افرادی ضد «کرونا» هزینه می‌کند که شمارشان یک و نیم برابر شهروندان آن است؟ و همین مقدار نیز برای معاینه، درمان، اسکان و خورد و خوراک و تأمین «وای فای» آنها در مراکز پذیرش همانند شهروندان خود برای آنها هزینه کرد؟
وقتی پادشاهی بحرین تصمیم گرفت همه شهروندان و افراد مقیم درخاک‌اش را واکسینه کند- درحالی که کشوری است با منابع درآمدی محدود- ارزش انسانی را تجسم بخشید که نمونه آن را در کشوری که خط کش‌های حقوق بشری را در دست دارد و با آنها میزان بالا رفتن و پایین آمدن حقوق را در کشورهای دیگر می‌سنجد پیدا نمی‌کنی؛ مانند همان کشوری که درآن ساکن شوی و با کشورت از خاک آن بجنگی.
یا اینکه این سازمان‌های بین‌المللی که شمشیر به روی ما می‌کشند و دل‌خوش از دنبال کردن اخبارکسانی هستند که همچون «عروسک» حقوقی می‌سازند و از طریق آزادی‌های خود که می‌خواهند بی ضابطه باشند نگاه می‌کنند که ما حقوق بشر را رعایت می‌کنم یا نه؟
رفتارانسانی ما با کارگران خارجی در زمان مصیبت بزرگ «کرونا» چیزی جز یکی از نشانه‌های بسیار دیگر نیست که می‌توان به شکلی آشکار با آن حقیقت و اصالت ارزش انسانی و حقوق و آزادی‌های او را در پادشاهی بحرین سنجید. برای نمونه و با وجود اینکه بحرین مورد هدف گزارش‎های حقوق بشری غربی قراردارد، اما معیارهای حقیقی را برای سنجش مدنظر قرارنمی‌گیرند آن قدر که آن گزارش‌ها اصرار دارند به طور گزینشی برنشانه‌های حقوقی تمرکز کنند به طوری که آنها را از مصداقیت، امانت و دقت خود تهی می‌کنند که فرض می‌شود باید معیارهای علمی دقیق را به کار ببندند؛ گزارش‌ها آکنده از اشارات منفی برای دنبال کردن حالت‌های فردی که منابع اطلاعاتی آنها یک جانبه است و از سرعمد حالت‌های عمومی را نادیده می‌گیرند و می‌گذرند که نشان دهنده این است که یک کشورعربی خاورمیانه‌ای همچون بحرین از حقوق بشری برخوردار است که بسیار بالاتر از آن حقوقی است که کشورهایشان به انسان می‌دهند.
نه آواره‌ای وجود دارد و نه ساکن درچادری و نه گرسنه‌ای، حتی در کشورهای ما یک خارجی را نمی‌بینی که دست به گدایی دراز بکند. بحرین اصرار دارد که در صدرکشورهایی باشد که با تجارت بشر مبارزه می‌کنند تا از این سطح کارگری محافظت بشود و چندین سال است که شرط داشتن کفیل را برداشت و به جای آن ویزایی روان و راحت می‌دهد که می‌تواند از طریق آن کار مورد دلخواهش را انتخاب کند و آزادی عبادت دارد تا براساس دین و مذهب و آیین‌اش به عبادت بپردازد و به طور علنی جشن برگزار کند و حتی مقاماتی از حکومت درآن مشارکت می‌کنند تا نشان دهند به اعتقادات و آزادی اندیشه در این کشور احترام می‌گذارند. بعد کسی با گزارشی غربی از راه می‌رسد که درباره محدود ساختن آزادی(فعالیت) فلانی یا عبادت‌گاهی و منظور(عزاداری) در فلان نقطه سخن می‌گوید که اغلب عبادت‌گاه‌های ساخته شده نیمه خالی‌اند و به دلیل وفور کسی به آنها سرنمی‌زند!
جالب در این مسئله اینکه این برگه تحریک دیگر تأثیر چندانی ندارد و قدرت خود را به عنوان برگه فشار سیاسی از دست داده است. به همین دلیل به کسانی که دلشاد از مرحله بعدی‌اند به این گمان که ما را به سال 2011 برمی‌گرداند و باز این برگه بلند می‌شود.. می‌گوییم خیلی هیجان زده نشوید، درس‌مان را آموخته‌ایم و این تنها بربحرین قابل انطباق نیست بلکه شامل همه کشورهایی ما می‌شود که مورد هدف قرارمی‌گیرند و همه آنها درس تحریک شکست خورده را آموخته‌اند و ازآن عبور کردند به خصوص در پرونده حقوق بشر.