خفاش و مورچه خوار

لوسین و کلودیت در دو بالکن روبه روی هم درپاریس با هم آشنا شدند. آن دو مانند هزاران فرانسوی دیگر هرشب ساعت هشت بیرون می‌آیند تا به کادرهای پزشکی که در «جنگ با کرونا» مشغول مبارزه‌اند، ادای احترام کنند. او را در حال دست زدن دید و لبخندی به او زد و کلودیت هم لبخندی تحویلش داد و داستان شروع شد. مسائل اینجا به آسانی آغاز می‌شوند و ترسی از خبرچین یا حسود نیست. محبوبه هم نمی‌خواند:« از پنجره خودم را به سمت تو می‌اندازم»، بلکه دررا باز می‌کند و به دیدارش می‌رود. چیزی که به این تفاهم افزود این بود که لوسین سگ سیاه با هیکلی متوسط داشت و کلودیت هم سگ موقهوه‌ای کوچک. دوسگ هرشب با صاحبان خود به بالکن می‌آیند و با پارس و «هاپ هاپ»کردن با هم آشنا می‌شوند. اینگونه صحنه آن طور که شاعر عرب ترسیم کرد کامل می‌شود:« احبّها و تحبنی ویحب ناقتها بعیری/ دوستش دارم و دوستم دارد و ماده‌ شترش شترم را».
اما مشکل «کرونا» با سگ‌ها و شترها نیست بلکه با خفاش‌هاست. امروز کسانی هستند که اتهام شیوع ویروس به آن را رد می‌کنند و آن را به گردن جانوری دیگر به نام پانگولین می‌افکنند. در «گوگل» به جست‌وجوی آن پرداختم و سایتی امریکایی به من آموخت، این نام جانوری کوچک و خجالتی به اندازه گربه است که بدنش با پوسته‌هایی همچون فلس ماهی پوشیده شده. نام دیگرش مورچه‌خوار است ودرعربی نام دیگری هم دارد؛ ام قرفه. ام قرفه درسایت عربی وابسته به وزارت خارجه امریکا که هدف اعلام شده‌اش:« انتشار داستان‌هایی که بحث و گفت‌وگو پیرامون مسائل مهم مانند آزادی دینی و حاکمیت قانون و شکوفایی اقتصاد و کرامت انسانی و حاکمیت» چه می‌کند، حکایت دیگری است.
می‌خوانیم که پانگولین جانوری پستاندار ودرجهان بسیارپرطرفدار است، شکارچیان آن را در جنگل‌های آسیا و افریقا تعقیب می‌کنند و اهمیتی به برنامه‌های بین‌المللی برای حفاظت از آن نمی‌دهند. مورچه و حشره می‌خورد و چینی‌ها آن را می‌خورند چون گوشتش را دوست دارند. برخی هم پوسته‌هایش را جدا می‌کنند که محتوی ماده کراتین است، آنها را پودر می‌کنند و همچون داروی تقویت مو و ناخن عرضه می‌کنند. مانند درخت و زمین و معلم، روزس جهانی یه نام پانگولین وجود دارد که بیستم فوریه در جهان جشن گرفته می‌شود. آیا ام قرفه حق ندارد که مانند دیگر مادرها عیدی داشته باشد؟
به موازات این جنگی داغ درآزمایشگاه‌های چین و ایالات متحده برپاست. هدف، مشخص کردن جانور مسئول پیدایش «کرونا» است. آدمی چاره‌ای جز تعجب ندارد وقتی می‌بیند رهبران دوکشور بزرگ بر ویروسی که هر روز هزاران نفر را نابود می‌کند، سوارمی‌شوند تا ازآن مرکبی سیاسی بسازند. این می‌گوید توطئه پکن علیه واشنگتن است و پکن شانه می‌اندازد و تمسخرکنان رد می‌کند. مهم انجام تحقیقات بین‌المللی برای رسیدن به منشأ ویروس است. اما چین زیربار ورود محققان بیگانه نمی‌رود و پشت اصل حاکمیت ملی برزمین‌هایش پناه می‌گیرد. در اوج این گفتاگفت‌ها درباره دوران «پس از کرونا» می‌شنویم که برخی سقوط سرمایه‌داری و تولد سرمایه‌داری جدید را پیش‌بینی می‌کنند که اهمیت را به انسان می‌دهد نه به اسکناس سبز.
چرا توان‌ها را صرف یافتن جانورهدرمی‌دهند و برساخت واکسن تمرکز نمی‌کنند؟ ماریا ون کرکف می‌گوید، آن یکی برای این لازم و ضروری است. خانم کرکف کارشناس ویروس است و سرپرستی گروهی را به عهده دارد که سازمان جهانی بهداشت مأموریت تحقیق درباره ویروس(کووید-19) را به آن سپرده است. آیا کووید که به دستگاه تنفسی می‌زند برادر کوبید است که با تیرخود قلب‌ها را نشانه می‌گیرد؟
کلود و لوسین دیگر از دو بالکن مشرف و روبه روی هم با هم دیدار نمی‌کنند، بلکه دریک بالکن با هم ملاقات می‌کنند. امروز پس از دوماه قرنطینه خانگی، هنوز فرانسوی‌ها شبانه به بالکن‌ها می‌روند و دست تکان می‌دهند و دست می‌زنند و می‌نوازند و آواز می‌خوانند. آنها نه تنها از پزشکان و پرستاران تشکرمی‌کنند بلکه شادی خود را از یک روز دیگر زنده ماندن ابراز می‌کنند.