آیا پایان اردوغانیسم حتمی و نزدیک است؟ به احتمال زیاد این درگفتار و عمل چنین باشد، شاید هم ازآن زمان که مرد«علیه سراسرجهان»، ازشرق و غرب قرارگرفت و آنچه اکنون به آن دست می‌زند جز دست‌وپا زدن مرغ سربریده نباشد.
شگفت‌آور اینکه او خود پایان اسلام‌گرایی سیاسی را خواهد نوشت پس از اینکه تخیل سرکشش چنین به او القا کرد که او شکوه امپراطوری عثمانی تاریک اندیش تارو مارشده را برمی‌گرداند.
اردوغان تلاش می‌کند تصویرخلیفه جنگجو را به مردمش نشان دهد و او می‌داند که جوانان ترکیه ازاو فاصله می‌گیرند درحالی که قمارباخته‌اش بر «اخوان» درتونس و اردن چیزی نمانده او را به جنون بکشاند.
کسی که امروز به تونس سبز نگاهی بیاندازد از هوشیاری تونسیان شریف شگفت زده می‌شود، آنها که نمی‌پذیرند کشورشان میدان بازی پنهانی کارهای سلفی اردوغانی بشود و روشن شد که او چطور تلاش می‌کرد آن کشور را مرکز تروریست‌هایی بسازد که به سمت لیبی می‌روند. اتفاقاتی که همه جریان‌های ایدئولوژیک تونسی را واداشت خشم خویش را برسرالغنوشی و گروه اخوانش بریزند و زن تونسی درآراسته‌ترین شکل درقامت رئیس حزب قانونی آزاد عبیرموسی نمود یافت.
کشیده دیگری که اردوغان طی اندک روزهای گذشته دریافت کرد این بود که دادگاه عالی اردن روزچهارشنبه گذشته حکم به انحلال جماعت «اخوان المسلمین» داد و آن را فاقد وجاهت قانونی و اعتباری دانست.
اردنی‌ها دریافتند که اردوغان به سود و نفع پادشاهی هاشمی اردن کارنمی‌کند بلکه به منظور تسخیرملت بزرگ آن درضمن یک سناریوی فاجعه‌بار گام برمی‌دارد.
کشیده‌های پیاپی ازراه می‌رسند تا پایان خودخواهی اردوغانیزم بیمار را بنویسند و شاید داخل ترکیه سخن نهایی را بزند و نباید تلاش‌های وهم‌آلوده‌اش با به راه انداختن جنگ‌هایی دراینجا یا آنجا تو را فریب دهد، بخش زیادی ازآنها فرار روبه جلویند و او نمی‌تواند از سرنوشت بگریزد.
ماجرای «فارین پالیسی» و پیام جوانان ترک به اردوغان را شنیده‌ای؟
به اختصار غیرمخل؛ رئیس جمهوری ترکیه تلاش کرد روز بیست و ششم ژوئن گذشته با احساسات هزاران جوان پرشور ترک بازی کند و آن هم با دادن پیامی از نشست حزب عدالت و توسعه که درآن با همان دروغ‌ها دهان به کف شد و نعره کشید، اما خبرنداشت که با نسل‌هایی سخن می‌گوید که از مرزها و سدها می‌گذرند، جوانانی که درفضای سایبری جولان می‌دهند و حد فاصل میان ملی‌گرایی میهن دوستانه و ملی گرایی نازیسم و فاشیسم را می‌شناسند.
مجله مشهورامریکایی که توسط شورای مسائل خارجه در نیویورک منتشر می‌شود، بیشترین منبعی که به سیاست‌سازان امریکایی توصیه‌هایی می‌کند. این نشریه نوشت، جوانان از طریق اینترنت به اردوغان گوش دادند و از فضای کامنت گذاری برای نقد او استفاده کردند و هزاران نفر ازآن دکمه «خوشم نیامد» را به جای «لایک» فشردند تا به او بگویند او آرائشان را در دوره بعد نخواهد داشت.
آغایی که در میان جوانان کشورش جایگاهی ندارد، چندان درک نمی‌کند تا فروپاشی‌هایی داخلی و ملی را که در اقتصاد و آموزش روی می‌دهند بفهمد. روشن شد دانش‌آموزان و دانشجویان که به او گوش می‌دادند تصمیم خود را برای عدم حمایت از او گرفته‌اند به خاطر آزاری که براثر ناآرامی‌هایی که سال تحصیلی را فراگرفت و تصمیم‌های لرزان دولتش که تمرکزی برامور داخل ندارد و بیشترین توجه خود را به صادرکردن آشوب به جهان بیرون گذاشته است.
پایان حتمی اردوغانیزم یک معادله طبیعی است که با خوانش اوراق مردی روشن می‌شود که درشبی تابستانی درکابوسی (و نه خوابی) گرفتار این تخیل شد که با چند هزار مزدور تروریست و با چشم‌پوشی بین‌المللی یا دور شدن ازمشکلاتی که با قطع راه او ازسوی دیگران مثل برخی قدرت‌های اروپایی، می‌تواند برلیبی چیره شود.
اما متوجه این نبود که «بهترین سربازان زمین»، وحشی‌ها زمین و دریا و هوا، فرزندان کنانه، مصر محفوظ درمرزها انتظار آنها را می‌کشند و یک اراده عربی قاطع و محکم وجود دارد که به او می‌گوید فرارچاره ساز نیست... و تو رأیی نداری.
جنونی که اردوغان پایان خود را با آن رقم می‌زند باردیگر در نقش بدنامی نمایان شد که درجنگ آذربایجان و ارمنستان بازی می‌کند. آنچه وزیرخارجه ارمنستان زهراب مناتسکانیان را برآن داشت تا اعلام کند، آنچه آنکارا به آن دست می‌زند گام ژئوپولتیک خطرناکی است و مسئله مایه هراس ارمن‌ها نمی‌شود و موضوع با سیاست‌های عثمانی جدید که تا شرق آسیا امتداد دارد هم‌خوان است.
طی چهارسال از زمان انقلاب نمایشی علیه اردوغان، دولتش 99هزار عملیات امنیتی انجام داد، 282 هزار نفر را بازداشت و 25هزار نفر را محکوم به زندان ساخت و علیه597هزار نفر اقدامات قانونی صورت داد. همچنین 15هزار سرباز و افسر از ارتش کنار زده شدند. آمار و ارقام توسط مرکز حقوقی استکهلم در گزارش سال 2019 آمده است.
چه کسی شک دارد که پایان اردوگانیزم نزدیک است؟
