قرنطینه به پایان رسید، خطر همچنان باقی است

جهت یادآوری، ویروس کشنده «کرونا» همچنان بین ماست. روزانه درجهان حدود 40هزار مبتلا وارد بیمارستان‌ها می‌شوند و هزار نفر به خاک سپرده می‌شوند. اینکه کافه‌ها بازگشایی می‌شوند و کارکنان برسرکار خود برمی‌گردند، احساس کلی اکنون این است که جهان روبه بهبود می‌رود، اما در حقیقت این توهمی بیش نیست و می‌توانید نگاهی به آمار و ارقام روزانه بیاندازید و همان طور که می‌دانید از بیانیه‌های نوشتاری گویاترند.
اما با اینکه ما می‌دانیم که خطر در دفتر کار و مسجد و کافه درکمین ما نشسته، قرنطینه راه حل نهایی و مناسب نیست بلکه خطرات آن دست‌کمی از «کرونا» ندارند.
درست است که قرنطینه خانگی نه تنها مردم را از درمعرض ابتلا قرارگرفتن دورمی‌سازد بلکه همچنین از میزان جرم و جنایت و حوادث رانندگی و غیره می‌کاهد با این حال راه حل نیست بلکه وسیله‌ای برای عبور از مرحله موقت انتقالی است. بسیاری از دولت‌ها در جهان این ماه محدودیت‌ها را به صورت تدریجی برمی‌دارند و طی دوماه زندگی به حالت عادی و همانگونه که پیش از مصیبت بزرگ بود برمی‌گردد هرچند خطربرای مردم همچنان باقی می‌ماند.
پس از فاصله گرفتن از قرنطینه و ادامه وجود ویروس، آنچه که ممکن است خطررا کاهش دهد آگاهی از خود خطراست و تعامل هوشیارانه با آن است. مانند حوادث رانندگی نمی‌توانیم دست از رانندگی یا عبور ازخیابان‌ها برداریم، اما کمربند ایمنی می‌بندیم و به دستورات رانندگی پایبند می‌مانیم و امیدوار می‌مانیم همین کافی باشد. سازمان جهانی بهداشت براین گفته تأکید می‌کند که سلاح اصلی همان شستن دست‌ها حداقل به مدت بیست ثانیه است. چرا، همان طور که می‌گویند، آیا ویروس معنای ده یا بیست ثانیه را می‌فهمد؟ توصیه‌ها و تکرار آنها فایده ندارد و ناچار باید مردم را متقاعد ساخت مثلا دست‌ها را به مدت بیست ثانیه بشویند. و پاسخ قانع کننده علمی این است:
« باید دست‌ها را با آب گرم و صابون به مدت مشخص شست؛ 20 ثانیه، چرا:
به نظرمی‌رسد ویروس (کرونا) به شاخک‌هایی مسلح است و انگاردر تاج‌ها محاط باشد و آنها هم عبارت از لایه‌ای چربی‌اند.
اهمیت صابون و الکل از این جا مشخص می‌شود تا این چربی‌ها یا غشای روغنی ویروس را محو کند و پس ازآن نمی‌تواند به سلول‌های بشری بچسبد. ازنظرعلمی مشخص شده که شستن دست‌ها به مدت کمتر از 20ثانیه فایده ندارد و باید کاملا 20 ثانیه شست و با آب گرم و صابون خوب مالید تا قدرت ویروس را نابود کرد».
شستن دست‌ها برنامه‌ای است که باید هر روز بارها تکرار کرد و هربار انسان احساس کند شاید دست به چیزهایی زده یا با دیگران تماس داشته است. سازمان جهانی بهداشت ده میلیون دلار برای رساندن این پیام به جهان هزینه کرد به این امید که همه مردم پنج توصیه‌ طلایی را متوجه بشوند: اول از همه شستن دست‌ها سپس استفاده از محافظ روبه روی دهان، دوم دور ساختن دست‌ها از لمس صورت و سوم که بسیار مهم است اجتناب از لمس صورت و دقیقاً دهان، دماغ و چشم‌هاست. چهارم حفظ فاصله با دیگران؛ حداقل یک متر و ذرات مایع که نمی‌بینی، مناسب‌ترین وسیله انتقال ویروس‌اند و درنهایت اگر احساس تب و افزایش دمای بدن و سرفه کردی باید آزمایش بدهی و خودت را جداکنی. همه ما باید تن به این تکالیف داوطلبانه بدهیم و به آنها پایبند باشیم تا اینکه اعلام شود به درمانی رسیده‌اند و واکسنی که می‌تواند به حالت فوق‌العاده در جهان پایان دهد ساخته شده است.
بدون برنامه آگاهی بخش و مؤثر آگاهی وجود ندارد و ازعدم برقرای ارتباط مثبت با پیام‌ها و راهنمایی‌ها و بالا رفتن آمار مبتلایان و مرگ و میر درمی‌یابیم برنامه شکست خورده است و درآن حال مقامات ناچار می‌شوند مردم را به قرنطینه برگردانند. میزان دراین باره آمار و ارقامی است که نشان می‌دهند آنها به اصول ساده و ضروری بهداشت عمومی پایبند نیستند.