دست از خواندن اخبار بردارید

این عنوان کتابی لذت‌بخش از روزنامه‌نگار سوئیسی آلمانی رولف دوبیللی با عنوان فرعی «برای زندگی با سعادت و آرامش و اندیشه بیشتر»است. دوبیللی روایت می‌کند چطور درخانواده یک روزنامه‌نگار متولد شد و معتاد دنبال کردن اخبار در روزنامه‌ها و رادیو و تلویزیون شد. با ظهور گوشی‌ها تلفن همراه این ابزار جدید نیز به زندگی دراخبار افزوده شد.
یک روز متوجه شد او زندگی کاملا غیر سالمی دارد. ازنظر روحی و بدنی. جریان‌های زیادی را دنبال می‌کند بی آنکه مطلقاً هیچ گونه رابطه‌ای با زندگی او داشته باشند و او رانگران می‌کنند؛ آتش سوزی‌های آمازون، سقوط قیمت مس، طوفندهای فلوریدا و دیترویت، اعتصاب کارگران معادن شیلی، سقوط بازار بورس آرژانتین، افزایش گرسنگی در ونزوئلا، موشک جدید کره شمالی، جلسه شورای امنیت، اظهارات جدید دبیرکل سازمان ملل متحد، نشست حزب کمونیست چین.
به همه این دنبال کردن‌ها دقت کرد و تصمیم گرفت سرش را به دیوار بکوبد. از امروز خبر بی خبر. نه در روزنامه و نه در رادیو و تلویزیون. از حالا به بعد دیگر به سردبیری در نیویورک یا برزیل اجازه نمی‌دهد به او تحمیل کند چه بداند و چه چیزی را دنبال کند. جنگل‌های آمازون هم به جهنم بروند و آرزوی خوش برای کارگران معادن شیلی و همه جای جهان، اما نگرانی او برای آنها به اعصابش آسیب می‌زند بی آنکه کمکی به آنها بکند.
تصمیم گرفت خبر را از زندگی‌اش حذف کند و به مسائل و تحقیقات و مطالعات و تحلیل‌های فرهنگی و هوشمندانه بسنده کند. اما اگر خبرجهانی بسیار مهمی بود، می‌تواند منتظر بماند. چند ساعت بعد اهمیتش کاسته می‌شود و خبری دیگرجایش را می‌گیرد.
با اینکه من کار روزنامه‌نگاری را در بخش اخبار خارجی آغاز کردم و سال‌های زیادی بین خبرگزاری‌ها گذراندم، موضع شخصی من همین موضع متأخر دوبیللی بود. ترجیح می‌دادم پیام خبری درباره حمایت پابلو نرودا از حقوق کارگران معادن کشورش را بخوانم و نه بیانیه رهبر سندیکاها. هنوز به یاد دارم که چطور نهرو درطول استقبال از وزیرفرهنگ فرانسه آندره مالرو زیربار لبخند زدن نرفت و نه انگار به استقبال او رفته باشد. دراین مدت گزارش‌گران بسیاری دیده‌ام که دست‌آوردهای روزنامه‌نگاری بزرگی را رقم زدند و خدمات بزرگی به روزنامه‌هایشان کردند، اما خبر عاق بود. همه آنها را از یاد بردیم.
دوبیللی می‌گوید اخبار فوری مانند شیرینی و غذاهای فست فودی‌اند. آنها را همه جا و به سرعت می‌خوری. اما درنهایت تو را مبتلا به بیماری قند خون و چاقی می‌کنند. به همین دلیل بهتر آن است که آنچه دوست داری بدانی را خودت سامان بدهی.
برای تو اهمیتی ندارد که بدانی مردی درتگزاس در یک روز 5 کیلوگرم گوشت خورد یا مدیراجرایی بانک «جی پی مورگان» اخراج شد. و نه فهرست نامزدهای جایزه نوبل. آنچه هرسال انجام می‌دهم این است که منتظراعلام نام برنده می‌مانم بعد هم می‌روم سراغ آثارش و در حد توانم می‌خوانم. کمیته‌ای خاص سختی جست‌وجو را به عهده گرفته و انتخاب کرده.