نخست وزیر سعد الحریری پس از یک سال از عمر دولت حسان دیاب برگشت تا یک دولت لبنانی تشکیل دهد؛ دولت دیاب بدترین تصمیمات را در حق لبنان گرفت و وقتی از زیر پرداخت وجه حواله‌های بین‌المللی شانه خالی کرد و برای همیشه اعتماد به وجهه اقتصادی کشور را نابود ساخت و لبنان را به میان کشورهای غیرقابل اعتماد و نامحترم و غیراخلاقی در روابط بین‌الملل کشاند.
دولت دیاب از این جهت آن تصمیم را گرفت که لبنانی‌ها در خرج پول‌های خود برای خوراک و سوخت‌شان اولویت دارند. و این روشی بد است. چرا که بدهکار اول باید بدهی‌اش را تسویه کند. و امانت بر قرص نان مقدم است. با اینکه دولت حسان دیاب و جبران باسیل بدهی را پرداخت نکردند، نتیجه یکی ماند: ارزش پول سقوط کرد، لبنانی‌ها گرسنگی کشیدند و سوخت و سپرده‌ها و نظام بانکی و اقتصادی دود شدند و برای لبنان همان سخنرانی تاریخی ماند که دیاب با چشم کاملاً باز رو به لبنانی‌ها گفت، دولتش 93 درصد از وعده‌هایش را در مدت یک‌صد روز محقق ساخت. می‌ماند هفت درصد باقی مانده.
بهتر است پس از بازگشت الحریری گفت، گذشته رفت و خداوند بگذرد و بگذارید برآینده حساب باز کنیم، اما در این یک سال از عمر لبنان دیاب جای چندانی برای بخشش نگذاشت. با تمام تکبر بر تشکیل دولتی از زنان و مردان تازه کار و گمنام اصرار کرد و تنها تصمیم درستی که گرفت درخصوص برق منطقه سلعاتا بود. آن هم وقتی که باسیل زبان به اعتراض گشود، هنوز جمله باسیل کامل نشده بود از تصمیم‌اش برگشت.
برخی چیزکی از امید را در دیاب می‌دیدند به این دلیل که او بیرون از دایره سیاسی آمده بود. من از آنها نبودم. طرح ملی بسیار مهم است و نیازمند افرادی کارشناس، شجاع، اهل دانش، با وجدان و شفافیت است. در میان کابینه‌اش افرادی چنین اندک شمار بودند از جمله وزیر خارجه‌اش ناصیف حتّی. مرد توانمند در استعفا کردن شتاب کرد پس ازآنکه فهمید او عضو دولتی است که نخست وزیرش برآن حکومت نمی‌کند و در رأس وزارتی قراردارد که جبران باسیل از خانه‌اش مدیریت می‌کند.
اکنون چه کسی دولت الحریری را تشکیل می‌دهد؟ خود حریری نیست. اگر از لبنانی‌های پاسخی نشنیدی برای تو مشخص می‌شود که فرانسه، امریکا، ایران، روسیه و همه احزاب لبنان آن را تشکیل می‌دهند. همچنین کسانی که در راه تشکیل آن سنگ‌اندازی می‌کنند. اما اجازه بدهید بگویم، سعد الحریری تلاش خواهد کرد دولتی از لبنان تشکیل دهد و این همان لبنان است. این مرد شایستگی‌های بسیاری دارد، مهم‌ترین آنها توان اسطوره‌ای در تحمل است. وگرنه چه کسی جز او می‌توانست آن همه را تاب بیاورد که برسرش آمد و همچنان داوطلب ورود به سنگین‌ترین سرگشتگی سیاسی از گمگشتی‌های جهان می‌شود.
الحریری اعجوبه‌ای درآستین ندارد و چیزی را پنهان نکرده. اما او تنها کسی است که امروز می‌تواند دولتی تشکیل دهد که کشور را از شبکه تونل‌هایی بگذراند که زیرپا و بالای سرآن قراردارند و مانع از فروپاشی بیشتر شود. نوعی دولت است که در کشورهای دیگر به دولت «ائتلافی» خوانده می‌شود. و ائتلاف در لبنان اجباری است. و خدواند یارش باشد و اندک‌اند کسانی که می‌دانند چه تحملی دارد در راه پیوند زدن و ائتلاف آینده.
