300 مؤسسه و 31 هزار شاغل

دقیقاً در همچنین زمانی با استاد غسان توینی در دبی بودم. و در درونم این احساس را داشتم که بالآخره در یک نقطه از «معلم» جلوتر بودم و آن هم اینکه دبی را سه دهه پیش از او می‌شناختم. وقتی محمد القرقاوی به من خبر داد که در برنامه استاد دیدار از شهر رسانه‌ای گنجانده شده که در دست ساخت بود، «معلم» به سبک لبنانی از من پرسید:« قولک بتحرز؟/ له نظرت می‌گیرد؟» به او گفتم« با تجربه من دراین کشور همه چیز می‌گیرد؟». اما او به احتمال زیاد از خود می‌پرسید، دبی چه دارد تا به مهم‌ترین ناشران لبنان عرضه کند، آن مرکز رسانه‌ای که «النهار» را در بیروت و «الاهرام» را در قاهره منتشر می‌کند؟ آن زمان شهر رسانه‌ای عبارت بود از مشتی نقشه روی دیوار و میزهای چوبی، اما محمد القرقاوی طوری ازآن صحبت کرد که انگار روزی به مهم‌ترین شهر رسانه‌ای شرق تبدیل می‌شود. منظورم شرق تقسیم شده به دور و نزدیک نیست بلکه شرق مطابق همه مساحت‌اش بر روی نقشه.
«شهر رسانه‌ای» یکی از نقاط دیدنی دبی شد که در قرن پیش به یکی از نشانه‌های پیشرفت حیرت انگیز بدل گشت که با هنگ‌کنگ و سنگاپور در مساحت کوچک و پیشرفت‌های هولناک رقابت می‌کند. در شهر رسانه‌ای که غسان توینی به بازدیدش نرفت چون ساختمان و مشتی نقشه است، اکنون 300 مؤسسه رسانه‌ای از سراسر جهان در آن مستقرند و 34 هزار فعال رسانه‌ای درآن مشغول به‌کارند و 122 شبکه رادیو و تلویزیونی از آن برنامه پخش می‌کنند.
چگونه یک شهر می‌تواند این تعداد که در هیچ کجای جهان نمونه مشابه ندارد را مدیریت ‌کند؟ همان طور که شهرهای دیگرش را مدیریت می‌کند؛ شهر اقتصاد و شهر بنادر درسراسر جهان. فرودگاه پر جنب و جوش. شهر نمایشگاه‌های بزرگ بین‌المللی، مانند هواپیمایی که در گذشته جایش در کشورهایی همچون فرانسه و بریتانیا بود.
رؤیاهای محمد بن راشد نیستند که نامحدودند ، بلکه کارهای او هستند که مرز نمی‌شناسند. مردی که هر روز به دفتر کارش می‌رود و ایده جدیدی روی میز می‌گذارد. روز بعد برمی‌گردد تا مطمئن شود که اجرای آن آغاز شده است. درحالی که کشورهای خلیج بر نفت به عنوان منبع ثروت و آبادانی تکیه کردند، او به افکار خلاقانه تکیه کرد که دبی را به جایی رساند تا آنچه که منطقه نیاز دارد به آن تقدیم کند. آخرین بار که به دبی رفتم دوسال پیش بود. از شهری جدید که با آجر قرمز می‌ساختند پرسیدم. به من گفتند این شهر با توجه به نیاز چین به توسعه‌اش و تعداد بیشتری دفتر کار و خدمات جدید ساخته می‌شود. دبی مانند دیگران از بحران‌های پیاپی جهانی متأثر شد به خصوص بحران مصیبت بزرگ که به منابع درآمد اصلی مانند جهانگردی، هواپیمایی و بازار املاک زیان رساند. اما دبی جهان را عادت داد که همیشه به دنبال راه برون شد است. وقتی بازار کار دبی متأثرمی‌شود این اثرشامل نیروی کار بسیاری می‌شود به خصوص کشورهایی مانند مصر، اردن و لبنان و حتی برخی کشورهای دیگر جهان عرب. و قلب رسانه‌ای‌ها البته شهر رسانه‌ای است. دهه‌های بسیار ان شاءالله.