سمير عطا الله
نویسنده و روزنامه‌نگار لبنانی، در روزنامه‌های النهار و دو مجله الاسبوع العربی و الصیاد لبنانی و روزنامه الانباء کویتی فعالیت کرده است
TT

بازگرداندن آگاهی و زمان

«پخش زنده» نقش تشویق کننده یا محرک بازی می‌کند که پیش از این ایستگاه‌های رادیویی و دستگاه‌های بسیج تبلیغاتی آن را به عهده داشتند. «پخش زنده» دو بار اوضاع سیاسی تونس را به هم ریخت. بار اول با تصاویر گاری محمد بوعزیزی و تهید‌ستی‌اش و بار دیگر با تصاویر فقری که مصیبت بزرگ(کرونا) دربیمارستان، خیابان‌ها و مزارع نشان داد.
در دو حالت قربانی بزرگ زمان بود؛ یعنی زندگی مردم، آینده و آرامش‌شان. اما این بار قیس بن سعید آن را به وراجی نسپرد و تصمیم گرفت، که بهار ممکن است از بالا بیاید، از اراده و دیدگاه و نقطه پایانی گذاشت بر بازیچه ساختن عقل مردم و تخدیر آن با حرف و خواباندن تهی و بی نهایت که به هیچ نتیجه‌ای در هیچ نقطه از جهان و در طول تاریخ نرسیده است.
وقتی که امریکا در خطرناک‌ترین بحران اقتصادی‌اش با رکود مواجه شد، روزولت وعده هفت آسمان را به امریکایی‌ها نداد بلکه قول مرغ روی هر سفره را داد. اکنون آخرین روزهای انقلاب کوبا که 60 سال عمر کرد، پیچیده می‌شود. شصت سال به فاصله 75 کیلومتری فلوریدا: اینجا متوسط درآمد هر فرد10 هزار دلار است و آنجا 51 دلار. در سنگاپور این مبلغ به97 هزار دلار می‌رسد. تنها رکوردی که فیدل کاسترو ثبت کرد، سخنرانی شش ساعته‌‌اش بود: درباره انداختن سرمایه‌داری در زباله‌دان تاریخ: و اکنون انقلاب شکوهمند ونزوئلا این مسئولیت را به عهده گرفته، جایی که 7 میلیون شهروند به کمک‌های انسانی نیازدارند و 5.4 میلیون پناهنده در جهان پراکنده‌اند که بیشترشان در کلمبیا هستند و کوبا خود سرگرم استقبال از توریست‌های امریکایی‌ است.
آیا عمرمان را در مخالفت با حکومت نظامی سپری نکردیم؟ بله. و باقیمانده را نیز چنین خواهیم کرد. اما ما با زین العابدین بن علی به دلیل فرهنگ و روش کشتن توریست‌ها در استخرها مخالفت نکردیم. یا برای گسترش بیکاری، دامن زدن به فقر و شتاب در رساندن تونس به صف کشورهای عقب‌مانده یا ملحق ساختن آن به کشورهای پرآشوب با الگو گرفتن از خطبه‌های دیگری. برادر رهبر تلاش کرد در سخنرانی‌های عمومی جایگاه عبدالناصر و کاسترو را با هم بگیرد بی آنکه متوجه باشد که سه چیز را کم دارد: بلاغت، جذابیت و هرچیز دیگر.
تونسی‌ها در این لحظات سرنوشت ساز با رئیس جمهوری آشنا شدند که امتیازهای بسیاری دارد که پیش از این به عمق آنها پی نبرده بودند. مردی که مانند بورقیبه با آنها سخن می‌گوید تا آنها را بیدار سازد نه اینکه تخدرشان کند، مردی مانند السبسی. او نیز به آنها یادآوری می‌کند چه وقتی را از دست دادند و چه زیان‌هایی به مردم و حکومت واردکردند. بن سعید درحفظ کرامت، جایگاه و احترام تونسی‌ها برای خودشان از شجاعت السبسی فراتر رفت. 
این شگفتی از رئیس جمهوری، مردم و ارتش قابل پیش‌بینی بود. سه‌گانه‌ای که می‌توان به آنها برای تونس و بازگشت آگاهی اعتماد کرد.